Υπάρχουν κίνδυνοι από την μετάδοση στιγμιότυπων της δίκης από την τηλεόραση. Οι κίνδυνοι όμως από την απαγόρευση (και μάλιστα με νομοθετική πρωτοβουλία) είναι πολύ μεγαλύτεροι.
Εντάξει! Θάλασσα τα έκανε, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Πετσάλνικος στην πρόβα τζενεράλε για τη λειτουργία της δικαστικής αίθουσας, όπου θα εκδικαστούν τα εγκλήματα της «17Ν». Αναμενόμενο ήταν. Ο υπουργός και το υπουργείο του δεν φημίζονται για την αποτελεσματικότητά τους. Γι’ αυτό όμως που θα φημίζεται στην ιστορία ο κ. Πετσάλνικος είναι γιατί κατέθεσε και πέρασε τον πλέον αντιδημοκρατικό νόμο για τη λειτουργία των ΜΜΕ σε σχέση με τη δικαιοσύνη.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι προθέσεις του ήταν αγαθές, ο νόμος για τον περιορισμό της δημοσιότητας των δικών (και μια σειρά άλλες διατάξεις που πέρασαν ασχολίαστες) αποπνέει λογικές άλλων εποχών.
Είναι γνωστά τα επιχειρήματα περί επηρεασμού των διαδίκων από την παρουσία της κάμερας. Είναι γνωστά και τα επιχειρήματα για το σόου που θα στήσουν τα κανάλια, έχοντας εικόνα από το δικαστήριο. Αυτά είναι πραγματικός πονοκέφαλος. Το να κόψουμε όμως το κεφάλι της δημοσιότητας, δεν αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία.
Το επιχείρημα περί επηρεασμού των διαδίκων δεν στέκει για ένα απλό λόγο. Κάμερες θα υπάρχουν έτσι κι αλλιώς στο δικαστήριο. Αν κάποιος θέλει να θεατρινίσει, μπορεί κάλλιστα να το κάνει για την …ιστορία. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι ο θεατρινισμός των διαδίκων -η οποία θα υπάρξει έτσι κι αλλιώς, με ή χωρίς τις κάμερες- αλλά η ωριμότητα της κοινωνίας να ξεχωρίσει τον θεατρινισμό από την ουσία. Δεν είναι ώριμη η κοινωνία; Αν κάποιοι το πιστεύουν αυτό, τότε η δίκη είναι μια χρυσή ευκαιρία για να ωριμάσει, τουλάχιστον προς αυτό το σκέλος…
Το δεύτερο επιχείρημα αφορά τα δικαστικά-σόου στα κανάλια. Δύσκολο ν’ αποφευχθούν, αλλά γι’ αυτά υπάρχει ήδη ο κατασταλτικός μηχανισμός του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου και των Πειθαρχικών της δημοσιογραφικών οργανώσεων, για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Αυτοί οι θεσμοί σίγουρα δεν είναι ώριμοι για να σηκώσουν αυτό το βάρος. Ευκαιρία λοιπόν να ωριμάσουν κι αυτοί.
Ναι! Υπάρχουν κίνδυνοι από την μετάδοση στιγμιότυπων της δίκης από την τηλεόραση. Οι κίνδυνοι όμως από την απαγόρευση (και μάλιστα με νομοθετική πρωτοβουλία) είναι πολύ μεγαλύτεροι. Έτσι κι αλλιώς η Δημοκρατία μέσα από διαρκείς κινδύνους δεν προχωρά; Μέσα από την επιτυχή αντιμετώπιση των κινδύνων χωρίς περιορισμό των δικαιωμάτων δεν ωριμάζει;
Αν η κοινωνία δεν είναι ώριμη για μια δίκαιη ετυμηγορία, τότε μας αξίζει οποιαδήποτε ετυμηγορία…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 26.2.2003
