Εδώ που τα λέμε, τυχεροί ήμασταν προχθές. Διότι αυτοί που φώναζαν «Κεντέρης- Κεντέρης» στο ΟΑΚΚΑ θα μπορούσαν κάλλιστα να φωνάζουν «Τζέκος- Τζέκος». Κακά τα ψέματα: ο κ. Χρήστος Τζέκος είναι το ιδεατό ελληνικό όνειρο. Αμφίβολη επιχειρηματικότητα και ανοιχτά γραφεία των υπουργών.
Εδώ που τα λέμε, τυχεροί ήμασταν προχθές. Διότι αυτοί που φώναζαν «Κεντέρης- Κεντέρης» στο ΟΑΚΚΑ θα μπορούσαν κάλλιστα να φωνάζουν «Τζέκος- Τζέκος». Αν το καλοσκεφτούμε δηλαδή δεν υπήρξε μόνο ο κ. Κώστας Κεντέρης πρότυπο της νέας Ελλάδος. Περισσότερο υπήρξε ο προπονητής του, ένας άνθρωπος με προσβάσεις στην εξουσία και στου οποίου την ποδιά σφαζόταν επιταγές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Κακά τα ψέματα: ο κ. Χρήστος Τζέκος είναι το ιδεατό ελληνικό όνειρο. Αμφίβολη επιχειρηματικότητα, ανοιχτά γραφεία των υπουργών, θυγατρικές εταιρίες, μια παράγκα για να διακινείται το κρατικό χρήμα -ειρωνεία: μη κερδοσκοπικό σωματείο είναι ο «Αίας Σκουζέ»- συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία (οι οποίες μάλιστα ανακοινώνονταν και στον Τύπο), και λεφτά, πολλά λεφτά. «Εκατόν ογδόντα δύο χιλιάδες ευρώ μόνο του έδωσα» ήταν η απάντηση του κ. Λιάνη. Αυτή η λέξη, το «μόνο» ήταν που έτσουξε εμάς τους φορολογούμενους περισσότερο. Εξήντα εκατομμύρια δραχμές «μόνο»!
To 1987, την εποχή που παιζόταν ο μεγάλος «αέρας» στο αμερικανικό χρηματιστήριο, ο Όλιβερ Στόουν γύρισε την ταινία «Wall Street». Ο φανταστικός ήρωας της ταινίας -κατά σατανική σύμπτωση ονομαζόταν Γκόρντον Τζέκο- ήταν το πρότυπο της νέας επιχειρηματικότητας στις ΗΠΑ. Ο άνθρωπος που κατέστρεφε παραγωγικές επιχειρήσεις για να κερδίζουν κάποιοι στο χρηματιστήριο λεφτά. Ήταν, και παραμένει σε ένα μεγάλο βαθμό, η εκδοχή του λοβιτούρικου καπιταλισμού στις ΗΠΑ.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο κ. Χρήστος Τζέκος είναι μια προβεβλημένη εκδοχή του ελληνικού κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Έφτιαξε είδωλα, όχι για να τα «πουλήσει» στην εγχώρια ή διεθνή αγορά (π.χ. τα διεθνή μίτινγκ στα οποία δεν πήγαιναν οι πρωταθλητές μας προσφέρουν πάρα πολλά λεφτά) αλλά τα «πουλούσε» στο κράτος δια των πολιτικών. Οι τελευταίοι φυσικά, αφού δεν τα έδιναν από το υστέρημά τους, άνοιγαν την πόρτα του κρατικού θησαυροφυλακίου και μοίραζαν αφειδώς και αδιαφανώς μέσω Σκουζέ. Ποιος επιχειρηματίας δεν θα ήθελε να έχει τέτοιους χουβαρντάδες πελάτες;
Ο Γκόρντον Τζέκο, φαναταστικός ήρωας της ταινίας του Όλιβερ Στόουν “Wall Street”
ΑΝΤΙΛΕΞΙΚΟ της εβδομάδας
Κεντέρης (ο): Έλληνας πρωταθλητής και ιαχή του διαχρονικά διωκόμενου ελληνισμού. Τον ίδιο τον κυνηγούσε η WADA σε τρεις ηπείρους για αντιντόπινγκ κοντρόλ, κάποιους θερμόαιμους που ήταν στο γήπεδο τους διώκει η μανία της συνομωσίας. Μανιοκαταδίωξη ονομάζεται αυτό ιατρικώς…
Δήλωση (η): Της εβδομάδας ανήκει στον εθνικό πρωταθλητή. «Ήταν το καλύτερο που άκουσα τα τελευταία χρόνια», είπε ο κ. Κεντέρης μετά τις ιαχές στον τελικό των 200 μ. Κι εμείς πληρώναμε 60 εκατομμύρια δραχμές ανά μετάλλιο γιατί νομίζαμε ότι το καλύτερο που άκουσε ο πρωταθλητής ήταν ο ελληνικός εθνικός ύμνος όταν ανέβαινε στο βάθρο.
Δήλωση (η): Η καλύτερη ακούστηκε από ανώνυμο ακροατή σε ραδιοσταθμό. «Δυστυχώς χίλιες σιωπές, δεν ακούγονται όσο ένα “ου”»
Αίας (ο): Έλληνας πολεμιστής, δεύτερος μετά τον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Στη σύγχρονη Ελλάδα διακρίθηκε στο δημοφιλέστερο άθλημα. Εκείνο των κρατικών επιχορηγήσεων.
Σκουζέ (ο): Λόφος της Αθήνας. Από τις φτωχές γειτονιές με πλούσιους διερχόμενους.
Σταύρωση (η): Ναι, ακολουθεί η Ανάσταση, αλλά προηγήθηκαν πολλά, μα πάρα πολλά αργύρια.
Ολυμπιακό Επίδομα (το): Κρατική ενίσχυση. Κυμαίνεται από 300.000 ευρώ (για τον κ. Τζέκο και τους αθλητές του) μέχρι τα 700 ευρώ που παίρνουν στρατιωτικοί και αστυνομικοί!
Ευθύνες (οι): Άγνωστη λέξη στη χώρα…
Συμψηφισμός (ο): Κρίμα που δεν είναι Ολυμπιακό άθλημα. Θα είχαμε ένα ακόμη σίγουρο χρυσό. Τον καλύτερο τον έκανε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Δημαράς: συμψήφισε τις προχθεσινές ιαχές με το μποϊκοτάζ των αμερικανών τους Ολυμπιακούς της Μόσχας το 1980.
Συντεχνία (η): Η τελευταία που μας προέκυψε είναι των αθλητών. Και είναι η πιο ακριβοπληρωμένη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 28.8.2004
