Κάποιοι κυκλοφορούν την άποψη πως πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα για το όνομα της πΓΔΜ. Να κάνουμε και για τα Ίμια και για τα χωρικά μας ύδατα και για την ακρίβεια…
Καλά! Να κάνουμε δημοψήφισμα για το όνομα της πΓΔΜ, όπως διακινούν εσχάτως ορισμένοι. Το ερώτημα είναι πού πρέπει να το κάνουμε; Εδώ ή στη γειτονική και ακατονόμαστη δημοκρατία; Αν το κάνουμε εδώ, θα είναι κάτι σαν τα συλλαλητήρια της ηρωικής εποχής των ’90s. Θα εκτονωθούμε, θα βρίσουμε και θα πάμε σπίτια μας λέγοντας πως πράξαμε το πατριωτικό μας καθήκον. Και ενώ όλος ο κόσμος θα μιλά για «Macedonia», εμείς το βράδυ στις ταβέρνες θα βαυκαλιζόμαστε: «Είδες ρε; Πάνω από 97% πήρε το OXI στο όνομα της Μακεδονίας. Τους δείξαμε εμείς! Αν θέλουν, ας κουνηθούν τώρα που υπάρχει αυτή η ευρύτατη εθνική συσπείρωση».
Επιλύοντας διά του δημοψηφίσματος αυτό το πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε και στα επόμενα. Μπορούμε να κάνουμε δημοψηφίσματα για τις διαφορές μας με την Τουρκία. Αμφισβητούν οι Τούρκοι τα Ίμια; Το 98% θα αποφανθούν με κατηγορηματικό τρόπο ότι οι βραχονησίδες είναι ελληνικές (Σ.Σ.: Υπάρχει πάντα ένα ποσοστό της τάξης του 2% που απαρτίζεται από Εφιάλτες, μειοδότες και παπαγαλάκια σ’ αυτήν τη χώρα).
Θέλουμε χωρικά ύδατα στα 200 μίλια; Με ένα δημοψήφισμα τα φτάνουμε στον Περσικό Κόλπο. Μας ενοχλεί που παραμένουν οι Τούρκοι στην Κύπρο; Δυστυχώς, εκεί μας πρόλαβαν. Ήδη έκαναν δημοψήφισμα οι Κύπριοι αδελφοί μας και με μπροστάρη τον κ. Τάσσο Παπαδόπουλο οσονούπω τους διώχνουν.
Τα δημοψηφίσματα είναι ένας καλός τρόπος να λύσουμε και μερικά εσωτερικά προβλήματα. Π.χ. την ακρίβεια. Εδώ δεν θα υπάρξουν μειοδότες. Το 100% των Ελλήνων θα κραυγάσει «απεταξάμην τον σατανά της αγοράς» ή καλύτερα: «Απεταξάμην την αγορά». Μπορούμε να διορθώσουμε τα χάλια της Παιδείας μας. Το ερώτημα θα είναι απλό: «Θέλουμε καλύτερη Παιδεία; Ναι ή όχι;». «Θέλουμε», θα απαντήσουμε και μονομιάς τα προβλήματα θα λυθούν.
Μέχρι κι επενδυτές μπορούμε να φέρουμε. Όχι από τους κακούς που θέλουν να κερδίσουν, αλλά από τους άλλους που γουστάρουμε. Κάποιους που θα προσλαμβάνουν χωρίς να χρειάζεται και δεν θα απολύουν όταν χρειάζεται, θα δίνουν μεροκάματο σαν αυτό που υπόσχεται το ΚΚΕ και οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όποτε τους καπνίσει και κυρίως όταν δεν θα έχει κηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ, επειδή ο Μπους ξεκίνησε κάποιον πόλεμο. Αν κάνουμε δημοψήφισμα και 98% των Ελλήνων πει «επενδυτές, ελάτε», ποιος μπορεί να αντισταθεί στο τόσο καλά σφυρηλατημένο εθνικό μας φρόνημα;
Γενικώς μπορούμε να κάνουμε πολλά με τα δημοψηφίσματα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι το περιορίζουν στο νεομακεδονικό. Εξάλλου, η φαντασία δεν έλειψε ποτέ από αυτήν τη χώρα (πρέπει να έχουμε υψηλότερο στον κόσμο Ακαθάριστο Φανταστικό Προϊόν) και είναι απορίας άξιον γιατί τόσες κυβερνήσεις άφησαν ανεκμετάλλευτο το όπλο των δημοψηφισμάτων.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν γίνει πλειοψηφική η πρόταση να αποφασίσουμε εμείς διά δημοψηφίσματος πώς θα ονομαστούν οι γείτονες. Θα αποτελούσε, βέβαια, μια παγκόσμια πρωτοτυπία (οι ξένοι θα το ονόμαζαν «the Greek way of not doing things»). Πριν από 13 χρόνια, σίγουρα θα το συζητούσαμε σοβαρά και πιθανότατα θα το κάναμε. Δυστυχώς, όμως, τότε ήμασταν πολύ απασχολημένοι με τα συλλαλητήρια και δεν προλαβαίναμε να σκεφθούμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 12.4.2005