Γιατί δεν διώκεται ο διευθύνων σύμμβουλος της Vodaphone;
Έχει ένα δίκιο κι ένα άδικο ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μιλτιάδης Έβερτ σχετικά με το θέμα των υποκλοπών και τη «Vodafone».
Το άδικό του έγκειται στο αίτημα της προφυλάκισης του κ. Κορωνιά. Η προφυλάκιση, που είναι απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα, έχει να κάνει με το αν ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή επιρρεπής σε τέλεση νέων αδικημάτων. Ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης εταιρείας δεν είναι πιθανόν να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Το δίκιο του κ. Έβερτ έχει να κάνει με την άσκηση ποινικής δίωξης ενός ανθρώπου που κατά αντικειμενικό τρόπο είναι νομικά υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν στην εταιρεία του.
Ο κ. Έβερτ έφερε το παράδειγμα ατυχημάτων σε άλλες ανώνυμες εταιρείες, ατυχήματα για τα οποία θεωρήθηκαν νομικά υπεύθυνοι οι διευθύνοντες σύμβουλοι.
Υπάρχει όμως ένα άλλο πολύ πιο τρανταχτό παράδειγμα που δείχνει ότι η δικαιοσύνη ακολουθεί πολλά μέτρα και σταθμά.
Οι κ. Δαβαράκης και Μελετόπουλος είχαν μια επιχείρηση, ένα κλαμπ, την οποία υπενοικίαζαν σε τρίτους. Στην είσοδο αυτής συνελήφθησαν κάποια νεαρά άτομα με ναρκωτικά χάπια.
Η δικαιοσύνη κινήθηκε χωρίς χρονοτριβή κατά των ιδιοκτητών της επιχείρησης, οι οποίοι μάλιστα προφυλακίστηκαν, άσχετα αν δεν υπήρχαν ούτε καν ενδείξεις έστω έμεσης εμπλοκής των, άσχετα αν δεν ήταν διευθύνοντες σύμβουλοι της εταιρείας.
Προς τι λοιπόν αυτή η επιλεκτική μεταχείριση;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9.2.2006
