Ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από τη Βουλή με ευρύτερες συναινέσεις, αντί να τοποθετείται από το υπουργικό συμβούλιο, θα θωρακίσει τη δικαιοσύνη από τις κατηγορίες ότι λειτουργεί προς όφελος της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ιδού λοιπόν πεδίο συναίνεσης λαμπρόν. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στον Τύπο, «το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά, προτίθεται ως κυβέρνηση να ανοίξει δημόσια διαβούλευση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων για τον τρόπο ανάδειξης της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Tο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμά ότι η σημερινή διαδικασία, που ακολουθείται υπονομεύει ευθέως την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και ουσιαστικά καθιστά την ηγεσία της υποχείριο της εκάστοτε κυβέρνησης. Πρέπει να σημειωθεί ότι για το πώς πρέπει να αναδεικνύεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης υπάρχουν διάφορες απόψεις με κυριότερη εκείνη που έχει διατυπώσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος εισηγείται ο ορισμός του προέδρου, των αντιπροέδρων, του εισαγγελέα και των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου να γίνεται από τη Βουλή, με μυστική ψηφοφορία και με αυξημένη πλειοψηφία (πλειοψηφία των 2/3) για καθένα από τα πρόσωπα που θα προτείνονται. Προς την ίδια κατεύθυνση φαίνεται να κλίνει και ο Γιώργος Παπανδρέου.» («Τα Νέα», 26.4.2009)
Αυτό, να διορίζεται δηλαδή η ηγεσία της Δικαιοσύνης με ευρύτερες συναινέσεις, αντί να τοποθετείται από το υπουργικό συμβούλιο, θα θωρακίσει τη δικαιοσύνη από τις κατηγορίες ότι λειτουργεί προς όφελος της εκάστοτε κυβέρνησης. Διότι, ακόμη κι αν οι καταγγελίες είναι άδικες, το γεγονός ότι γίνονται από το σύνολο της αντιπολίτευσης, υπονομεύουν καίρια τον θεσμό. Αν όμως η ηγεσία του Αρείου Πάγου περιβληθεί (κατά την πρόταση Βενιζέλου) με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 εδρών μπορεί τελικά η δικαιοσύνη να περιβληθεί με το κύρος που χαίρει σήμερα η Προεδρία της Δημοκρατίας.
Φυσικά η μετάβαση δεν θα είναι εύκολη. Χρειάζεται πολιτική τόλμη και πολιτική ανοχή. Το αγώγι (δηλαδή το υπάρχον σύστημα) πολλές φορές σέρνει τον αγωγιάτη. Η εμπειρία δείχνει ότι ακόμη και η προεδρία της Δημοκρατίας πέρασε τα μύρια κύματα για να αποκτήσει το σημερινό της στάτους. Γι’ αυτό χρειάζεται η διαβούλευση κυρίως με νομικούς φορείς και συνταγματολόγους, ώστε να προκριθεί η βέλτιστη λύση· αν και είναι απορίας άξιον πώς στον δημόσιο διάλογο κυκλοφορούν μόνο τα συνθήματα περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και όχι οι τρόποι εφαρμογής της.
Η αλλαγή, όμως, του τρόπου ανάδειξης της ηγεσίας της Δικαιοσύνης απαιτεί συνταγματική αναθεώρηση. Αυτή θα γίνει εν καιρώ -από το 2011 και μετά- αλλά δεν είναι προαπαιτούμενο για να αλλάξει ο τρόπος ορισμού του προέδρου, των αντιπροέδρων, του εισαγγελέα και των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου.
Τον Ιούνιο λήγει η θητεία του κ. Σανιδά για τη θέση του εισαγγελέα. Η κυβέρνηση θα κληθεί να τοποθετήσει κάποιον άλλο στη θέση του. Θα αποτελούσε μέγιστο βήμα θωράκισης της δικαιοσύνης και απόδειξη ότι η κυβέρνηση εννοεί όσα διακηρύσσει περί συναίνεσης, αν ζητούσε τη σύμφωνη γνώμη της Βουλής για την επιλογή του προσώπου με αυξημένη πλειοψηφία. Τυπικώς, η κυβέρνηση θα διορίσει τον αντικαταστάτη του κ. Σανιδά. Ουσιαστικώς, όμως, θα έκανε ένα μεγάλο βήμα, έστω για να αποσείσει τις κατηγορίες ότι χειραγωγεί τη δικαιοσύνη, αν πρόκρινε διαφορετική διαδικασία. Θα τολμήσει; Ιδού η Ρόδος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 30.4.2009