Όλοι αυτοί οι Αριστεροί κήνσορες, που γκρινιάζουν για την έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου, έχουν ατζέντα σοβαρής συζήτησης για τα μεγάλα θέματα; Αλήθεια! Ποια είναι η πρόταση του Συνασπισμού της Αριστεράς (ριζοσπαστικής και μη) για το ασφαλιστικό;
Εξαμερικανίσθηκαν οι εκλογές ή έτσι φαντάζουν; Σίγουρα θυμίζουν ΗΠΑ σε επίπεδο επικοινωνίας. Λεωφορεία επιστρατεύτηκαν για τις προεκλογικές ανάγκες. Aρχισαν να γίνονται «χάι-τέκ» τηλεδιασκέψεις. Το διαδίκτυο παίζει πιο ενεργό ρόλο στην καμπάνια. Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί χαλάρωσαν στον ενδυματολογικό τους κώδικα κ.λ.π.
Που είναι λοιπόν το μεμπτό, το οποίο όλοι οι κήνσορες της Αριστεράς και της Προόδου τόσο καιρό ελεεινολογούσαν; Τι κακό υπάρχει που οι δύο πολιτικοί αρχηγοί πήραν τις ρούγες για να δουν από κοντά τους πολίτες και να τους δουν κι αυτοί;
Κάποιοι, σοβαροφανώς θα ισχυριστούν ότι η επικοινωνία καταβροχθίζει την πολιτική. Ότι δεν θα συζητηθούν τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τον τόπο. Ότι η εικόνα θα κρύψει τις προγραμματικές συγκλίσεις των δύο. Ε, και; Σάμπως συζητήθηκαν σε βάθος τα μεγάλα θέματα στις προηγούμενες εκλογές; Θυμάται κανείς να γίνει να έγιναν εμβριθείς συζητήσεις για την ανεργία το 2000; Το 1993; Συζήτησε η ελληνική κοινωνία το 1990 το ασφαλιστικό;
Αλλά ας αντιστρέψουμε λιγάκι το ερώτημα. Όλοι αυτοί οι Αριστεροί κήνσορες, που γκρινιάζουν για την έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου, έχουν ατζέντα σοβαρής συζήτησης για τα μεγάλα θέματα; Προτείνουν κάτι για το ασφαλιστικό και δεν το μάθαμε; Το μόνο που λένε (με την ασφάλεια της πρόβλεψης ότι δεν θα γίνουν κυβέρνηση) είναι πως μπορεί να υπάρξει πλούτος χωρίς θυσίες, λύση του ασφαλιστικού χωρίς να πληρώσει κανείς. Το μόνο που ισχυρίζονται είναι ότι «μια άλλη πολιτική είναι εφικτή». Γενικώς και αορίστως, χωρίς να διευκρινίζουν ποια είναι αυτή η «άλλη πολιτική» και κυρίως: ποιος θα την πληρώσει;
Η ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα έχει κάτι θετικό: ότι θα βάλει την Αριστερά στο περιθώριο εκεί όπου η ίδια ενέταξε εαυτόν. Θα την βάλει στο περιθώριο διότι κάποια στιγμή τα παραμυθάκια σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να τελειώνουν. Οι εισαγγελικού τύπου παρεμβάσεις του κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου πούλησαν μία φορά, πούλησαν δύο, αλλά τρίτη ο ελληνικός λαός δεν τσιμπάει.
Αλήθεια! Ποια είναι η πρόταση του Συνασπισμού της Αριστεράς (ριζοσπαστικής και μη) για το ασφαλιστικό; Εντάξει! Καταγγέλλει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ίδιος και οι παρατρεχάμενοι «ριζοσπάστες» του δεν μας είπαν ακόμη τι θα έκαναν, αν ο ελληνικός λαός τους έδινε την διακυβέρνηση του τόπου. Που θα βρουν τα λεφτά για να χρηματοδοτήσουν ένα τα ταμεία που παραπαίουν; Πως θα έχουν τον λαϊκό σκύλο χορτάτο και την πίτα της οικονομίας ολάκερη; Το γεγονός ο ΣΥΝ ότι είναι μικρό κόμμα (και δεν πρόκειται ποτέ να κυβερνήσει) δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά πρέπει να στο απυρόβλητο. Το ερώτημα είναι σαφές: Ποιο είναι το πρόγραμμά σας κύριοι, πέρα από την γενική γκρίνια για την «κακούργα κενωνία» και τον «αιμοβόρο καπιταλισμό»; Όχι γενικώς και αορίστως «ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη πολιτική». Συγκεκριμένα. Με νούμερα και ντοκουμέντα. Να μας πουν από πού θα κόψουν, που θα βρουν λεφτά, τι ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν.
Αυτές οι εκλογές είναι δύο ταχυτήτων. Έχουμε δύο μεγάλα κόμματα από τα οποία έχουμε εξαιρετικές απαιτήσεις. Ζητάμε -και δικαιολογημένα- να μάθουμε πως, που, γιατί και πόσα. Τους ξετινάζουμε τα προγράμματα. Φωνασκούμε για κάθε αράδα τους (βλέπε την φασαρία που έγινε με την πρόταση της Ν.Δ. για το ασφαλιστικό). Κι έχουμε από την άλλη μεριά την Αριστερή γκρίνια χωρίς όμως συγκεκριμένες προτάσεις. Χωρίς το στοιχειώδη έλεγχο των πολιτών του στιλ «και σεις ρε παλικάρια τι προτείνετε;» Τι θα κάνετε στο ασφαλιστικό, τι θα κάνετε για την ανεργία, για τις ξένες επενδύσεις, για την θέση της χώρας στο διεθνές σκηνικό, σχετικά με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ την Ε.Ε.;
Η μόνη απάντηση που μας δίνει ο ΣΥΝ είναι ότι «μια άλλη πολιτική είναι εφικτή». Αμ, δεν αρκεί. Διότι, καλή είναι η γκρίνια για τα προγράμματα των άλλων κομμάτων, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να δούμε αν υπάρχουν προγράμματα της Αριστεράς; Τι στην ευχή πιστεύει ότι πρέπει να γίνει;
Το πρόβλημα βέβαια δεν ότι Αριστερά και η Πρόοδος είναι λειψή σε προγράμματα. Κι ο κ. Βασίλης Λεβέντης δεν έχει πρόγραμμα διακυβέρνησης. Αλλά τουλάχιστον αυτός δεν γκρινιάζει για τον χρόνο στην τηλεόραση. Ούτε μεμψιμοιρεί για το γεγονός ότι δεν γίνεται ουσιαστική συζήτηση για τις θέσεις των κομμάτων στην προεκλογική περίοδο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.2.2004