Με λόγους αντιιμπεριαλιστικούς και δάκρυα για τους ιρακινούς κάποιοι έκρυβαν τα δικά μας θύματα στις εθνικές οδούς.
Οι καταγγελίες παραείναι σοβαρές. Εκστομίσθηκαν, δε, από τα (τυπικώς) πλέον υπεύθυνα χείλη. Από τον γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος. Υπό φυσιολογικές (και ελληνικές) συνθήκες έπρεπε να γίνει των «Ιουλινιανών». Όμως πολύ χαμογέλασαν. Η πικρία του κ. Λαλιώτη είναι κατανοητή. Εκεί που ήθελε να διαμορφώσει με τους δικούς του και μίζερους όρους την «Ελλάδα του μέλλοντός μας», δεν μπορεί να διαμορφώσει πλέον ούτε τη Τοπική Επιτροπή της Σπούρτας Κοζάνης.
Μετά έπεσαν τα πυρά από την ιστορική συνείδηση της Αριστεράς. Μίλησε για «εθνική τραγωδία»! Υποστήριξε ότι «επιχειρείται ο πλήρης εξαμερικανισμός του κυβερνώντος κόμματος». Η απάντηση ήταν και πάλι χαμόγελα: «Εντάξει! Θεοδωράκης είναι. Μπορεί να πει και μια κουβέντα παραπάνω. Κανείς δεν τον παρεξηγεί. Έτσι κι αλλιώς έχει πει πολλές κουβέντες παραπάνω».
Σαν τσόντα κόλλησε και ο κ. Κουφοντίνας, ο οποίος είδε πανηγύρι αντιαμερικανικό, κι είπε να μπει -ευτυχώς χωρίς κουμπούρια αυτή τη φορά. Έτσι κι αλλιώς ότι φασαρία γίνεται για τους Αμερικανούς χρησιμεύει στην υπεράσπισή του. «Καλών προθέσεων» διατυμπανίζει πως ήταν οι δολοφονίες της οργάνωσής του και με βασικό πολιτικό σκεπτικό, ότι οι αμερικανοί, που η 17 Νοέμβρη δολοφόνησε, ήταν «μέλη ενός στρατού κατοχής». Με τον κ. Κουφοντίνα δεν ασχολήθηκε κανείς. Και καλά έκανε. Με τον τιμητή και καθ’ ομολογίαν του «πολιτικά υπεύθυνο για δεκάδες δολοφονίες» δεν πρέπει -και δεν αξίζει τον κόπο- να ασχολείται κανείς.
Δεν ασχολήθηκε όμως κανείς, ούτε με τον κ. Λαλιώτη ούτε με τον κ. Θεοδωράκη. Τι τρέχει; Η πρώτη ανάγνωση έχει να κάνει με την ραστώνη των 42 βαθμών Κελσίου. Η δεύτερη ανάγνωση πρέπει να πάει πιο βαθιά. Ο ελληνικός λαός κουράστηκε με το παραμύθι «Αμερικανοί στα πρόβατα». Έχει φάει τους ταγούς της Αριστεράς στη μάπα τόσες φορές και πλέον δεν τους πιστεύει.
Είναι απλό: όλοι αυτοί που πουλούν γνήσιο αντιιμπεριαλισμό για να δικαιολογούν κάθε πράξη τους έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του λαού. Η σοβαρότητα που δεν επέδειξαν οι «σύντροφοι» τα προηγούμενα χρόνια άρχισε τώρα να πληρώνεται. Ο λαός είδε τα αποτελέσματα της άκριτης καταγγελίας. Κατάλαβε πως με τα συνθήματα που τον τάισαν τόσο καιρό χτίσθηκαν ανώγεια και κατώγεια και μόνο το δικό του μέλλον έμεινε ερείπιο. Ο λαός άρχιζε να ωριμάζει και να κοιτά εξαιρετικά κριτικά όλους τους φωνασκούντες. Δεν κρίνει τον κ. Λαλιώτη από το πόσο αντιιμπεριαλιστής είναι. Βλέπει απλώς την Εθνική Οδό και βγάζει συμπέρασμα.
Ο λαός ωριμάζει. Μετράει τους πολιτικούς και τις πολιτικές με τα αποτελέσματα. Όχι με τις προθέσεις, ούτε με τους λόγους.
Ευτυχώς! Γιατί με λόγους αντιιμπεριαλιστικούς και δάκρυα για τους ιρακινούς κάποιοι έκρυβαν τα δικά μας θύματα στις εθνικές οδούς. Ο λαός, άρχισε πλέον να συνειδητοποιεί το γεγονός ότι οι νεκροί σε τροχαία στην Ελλάδα κάθε χρόνο είναι πολλοί περισσότεροι από τα θύματα του πολέμου στο Ιράκ; Αν, λοιπόν, ο κ. Λαλιώτης ήθελε να νομιμοποιήσει τα δάκρυα που έχυσε για το Ιράκ, έπρεπε εκτός από μακέτες να είχε φτιάξει και την Εθνική οδό. Τότε μόνο εδικαιούτο να κλάψει για τους Ιρακινούς. Αν έκανε τα αδύνατα δυνατά να μην υπάρχουν Έλληνες νεκροί…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 6.7.2003
