Πως και δεν σκέφτηκε ο πρωθυπουργός τον κ. Πάνο Καμμένο για την θέση του υπουργού Πολιτική Προστασίας; Ο πρόεδρος των πρώην ΑΝΕΛ είναι σαρξ εκ της σαρκός του κυβερνώντος κόμματος και επομένως δεν θα υπήρχε η μομφή ότι η ΝΔ δεν έχει στελέχη. Δεν είναι «ξενόφερτος» όπως μουρμουράνε κάποιοι της παλιάς και κακιασμένης Δεξιάς. Θα ήταν κοινής αποδοχής αφού χρημάτισε υπουργός και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να κρώξει τα γνωστά περί «αποστασίας»· αν και ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κάποιος με σιγουριά…
Βεβαίως υπάρχει ένα ζήτημα με τις ικανότητες του ανδρός να διαχειριστεί έναν τόσο ευαίσθητο τομέα. Αλλά αυτό ποτέ δεν αποτέλεσε εμπόδιο στις προηγούμενες υπουργοποιήσεις. Οι υπουργικοί θώκοι παραδοσιακώς καλύπτονται με βάση μικροπολιτικούς στόχους: τους ψήφους που μαζεύει κάποιος στην (παλιά) Β’ Αθήνας· τα αποκαλούμενα «γεωγραφικά κριτήρια», που επί της ουσίας είναι ψηφοθηρικά· τις κομματικές ισορροπίες, «τόσοι από την μία τάση, τόσοι από την άλλη»· την κομματική ισχύ ή τις πλάτες που έχει κάποιο στέλεχος σε πολιτικά ή επιχειρηματικά τζάκια κ.ά. Στο πάτο των κριτηρίων είναι και το «αν κάποιος μπορεί να κάνει την δουλειά».
Κάπως έτσι, με τέτοια τα μικροπολιτικά κριτήρια, υπουργοποιήθηκε ο κ. Καμμένος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτήρισε την επιλογή του «αναγκαίο κακό» (Open 6.9.2021). Στο «κακό» συμφωνούμε όλοι. Το ξέραμε πριν την υπουργοποίησή του. Όμως ο όρος «αναγκαίο» αδίκως πέρασε στο ντούκου. «Αναγκαίο» γιατί και για ποιόν; Ήταν αναγκαίο για την χώρα ώστε να οδηγηθούμε στην δεύτερη και φαρμακερή χρεοκοπία; Χρειαζόταν να έχει η Βουλή μια φωνή χυδαιότερη («στα τέσσερα, εσείς, στα τέσσερα») του κ. Παύλου Πολάκη; Ή μήπως ήταν κακό για την χώρα και αναγκαίο για τον κ. Τσίπρα; «Δεν είχα άλλη επιλογή», είπε στην ίδια συνέντευξη. Ψέμματα. Είχε. Απλώς προτίμησε τον κ. Καμμένο…
Ουδείς μπορεί να διαφωνήσει στα σοβαρά για τις ικανότητες του κ. Χρήστου Στυλιανίδη. Ακόμη και η κακιασμένη παλιά Δεξιά, δεν έχει να πει κάτι, παρά μόνο ανασκαλίζει κιτάπια του 2004 για ρίξει λάσπη. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε, προς τιμήν του, ότι ο νέος υπουργός «έχει ανοικτό μυαλό». Είπε όμως επίσης ότι «ως επίτροπο τον ήξερα. Δεν μπορώ να ξέρω ποιες είναι οι ικανότητές του, ή οι δυνατότητές του». Και αυτή η αποστροφή αδίκως πέρασε στο ντούκου. Αφού τον ήξερε ως επίτροπο, δεν μπορεί να εκτιμήσει τις «ικανότητες και τις δυνατότητές του»;
Ίσως, πάλι, να μην μπορεί και αυτό εξηγεί την σύνθεση των δικών του υπουργικών συμβουλίων. Μπορεί π.χ. να πει: «τον κ. Βαρουφάκη ως μιντιακή περσόνα τον ήξερα. Δεν μπορούσα να ξέρω ποιες είναι οι ικανότητές του, ή οι δυνατότητές του».
Παρά την μακρά και επιτυχή του θητεία σε διάφορες θέσεις, δεν θα προφητεύσουμε για την θητεία του κ. Στυλιανίδη στο νέο υπουργείο. Στην πολιτική κάθε αρχή άνδρα δείκνυσι. Το μόνο που πρέπει να πούμε είναι πως η επιλογή δεν έγινε με τα παλιά μικροκομματικά κριτήρια. Ο πρώην επίτροπος δεν θα φέρει ψήφους, ούτε λόγω γεωγραφικής προέλευσης, ούτε ως κομματάρχης της ΝΔ. Δεν είναι καν «αναγκαίο κακό». Επίσης αυτό που μπορούμε μετά βεβαιότητος να εικάσουμε είναι πως ο κ. Στυλιανίδης δεν θα στρώσει κόκκινο χαλί πάνω σε ξύλινες παλέτες για να καταθέσει στεφάνι στα καμένα…