Η περίοδος 1989-1990 ήταν τραυματική για τον τόπο, αλλά επωφελής για κάποιους.
Η συνεργασία, όπως λένε και οι λιανοπωλητές της ελληνικής επιχειρηματικότητας, είναι πολύ ωραίο πράγμα. Από το Δημοτικό μαθαίναμε ότι «όποτε οι Ελληνες μονιάζουν, μεγαλουργούν». Σε αντίθεση με τις αγγλοσαξωνικές κοινωνίες που θεωρούν την πολιτική σύγκρουση (στη βάση των δημοκρατικών κανόνων) οξυγόνο της εύρυθμης διακυβέρνησης, στην Ελλάδα στοιχειώνει πάντα ο εφιάλτης της «διχόνοιας». Η διαφωνία, είναι ποινικοποιημένη εντός των κομμάτων, τώρα κάποιοι θέλουν να την ποινικοποιήσουν κι εκτός κομμάτων.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένα νέο εθνικό όραμα: η συμφωνία των μεγάλων που θα βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Ωραίο σενάριο, αλλά λείπουν πολλές παράμετροι. Παραδείγματος χάρη: πάνω σε ποια ιδεολογική πλατφόρμα θα στηθεί αυτό το θαύμα; Αυτοί που ανακυκλώνουν τα σενάρια περί συνεργασίας, είναι οι ίδιοι που κατηγορούν τα κόμματα ότι δεν έχουν θέσεις. Αρα θέλουν να διπλασιάσουν το πολιτικό κενό που ισχυρίζονται ότι υπάρχει και μέμφονται;
Παρά τους μύθους που κυκλοφορούν περί σφοδρής σύγκρουσης στο πολιτικο-οικονομικό σύστημα υπάρχουν διάχυτες συνεργασίες σε συνδικάτα και συντεχνίες όλων των πολιτικών χώρων για προσοδοθηρία. Φυσικά, θα ήταν υπέροχο να συνεργάζονταν τα εκσυγχρονιστικά στοιχεία των δύο κομμάτων για να γίνουν οι μεγάλες τομές που χρειάζεται η χώρα. Αλλά αυτή είναι η ρομαντική θεώρηση. Συνήθως, αυτοί που συνεργάζονται είναι οι «καπάτσοι», εκείνοι που απλώς αναπαράγουν προς όφελός τους τα αρνητικά του συστήματος. Η περίοδος 1989-1990 το απέδειξε: ήταν τραυματική για τον τόπο, αλλά επωφελής για κάποιους. Αποφάσεις που μόνο του ένα κόμμα θα ντρεπόταν να πάρει (όπως π.χ. να επιτρέψει στους εκδότες να μπουν και να αλέσουν στις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες) ελήφθησαν οικουμενικά. Η διαφωνία, έστω για το μικροπολιτικό συμφέρον της αντιπολίτευσης, θα ήταν ευεργετική για τη χώρα.
Τελικώς, οι εκκλήσεις του Εμπορικού Επιμελητηρίου Αθηνών και του Συνδέσμου Λιανοπωλητών Ελλάδος το μόνο που πιστοποιούν είναι η διαρκής επικαιρότητα του Ανταμ Σμιθ. Αυτός δεν είχε γράψει στον «Πλούτο των Εθνών», «άνθρωποι του ιδίου εμπορικού επαγγέλματος σπανίως συναντώνται για γλέντια και διασκεδάσεις, αλλά η συζήτησή τους πάντα καταλήγει σε συνωμοσία σε βάρος του πληθυσμού»;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29.8.2009