Το πολιτικό κλίμα μοιάζει πιο ασταθές από τον καιρό. Τα χιόνια διαδέχονται τις λιακάδες με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ζούμε ένα ιδιότυπο φαινόμενο του θερμοκηπίου στην πολιτική.
Γέμισε ο κυριακάτικος Τύπος με ανησυχίες για το ΠΑΣΟΚ. Οι τίτλοι κυμαινόταν μεταξύ «βαρομετρικού χαμηλού» και «κατάστασης νευρικής κρίσης» για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ήταν αρκετή η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για την αναθεώρηση του Συντάγματος συν μια δημοσκόπηση για να διαμορφωθεί κλίμα μεμψιμοιρίας στο ΠΑΣΟΚ κι ευφορίας στη Νέα Δημοκρατία.
Κοιτώντας όμως ένα πίσω, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, θα διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα ήταν ανάποδα. Υπήρχε ευφορία στο ΠΑΣΟΚ και μεμψιμοιρία στη Νέα Δημοκρατία. Περί τον Σεπτέμβριο του 2004 τα πράγματα ήταν πάλι αντίστροφα. Τότε υπήρχε ευφορία στη Ν.Δ. και βαθιά κατάθλιψη στο ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ.
Το πολιτικό κλίμα μοιάζει πιο ασταθές από τον καιρό. Τα χιόνια διαδέχονται τις λιακάδες με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ζούμε ένα ιδιότυπο φαινόμενο του θερμοκηπίου στην πολιτική. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα δύο μεγάλα κόμματα. Η μόνη σταθερά είναι η μικρή αλλά αξιοσημείωτη άνοδος των μικρών λαϊκιστικών κομμάτων.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι το βραχυχρόνιο κλίμα της πολιτικής αποτυπώνεται από κείνους που το συνδιαμορφώνουν, δηλαδή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πρέπει να παρατηρήσουμε πως αυτές οι εναλλαγές μαρτυρούν δομική αστάθεια του δικομματικού συστήματος.
Κατ’ αρχήν σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των δύο μεγάλων κομμάτων. Δεν μπορεί οι διαθέσεις των στελεχών να είναι τόσο κυμαινόμενες, και να εξαρτώνται σε τέτοιο βαθμό από τα δελτία των οκτώ. Αυτό δείχνει τουλάχιστον έλλειψη πολιτικής στρατηγικής ικανής να αντέξει στα γυρίσματα των ΜΜΕ. Κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο από τα περιστασιακά χαμηλά ή υψηλά βαρομετρικά.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30.1.2006
