Το εθνικόν και το αληθές

Την εποχή των τρελών αγελάδων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε οδηγία για την αποφυγή κατανάλωσης εντοσθίων από σφάγια. Στην Ελλάδα, όπως είναι φυσικό, ξέσπασε σάλος. Δεν είναι δυνατόν οι κουτόφραγκοι να κανονίζουν τη δίαιτά μας. Μέσα στον αντιστασιακό μας οίστρο, είχαμε αναγάγει τη γαρδούμπα και το κοκορέτσι σε εθνικό μας φαγητό. Η απαγόρευσή τους έγινε εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας, αφού πολιτικοί και λαός είπαν «ως εδώ» για τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.

Το μόνο που δεν κάναμε ήταν να στήσουμε κάλπες· ίσως επειδή θα γελούσε κάθε πικραμένος με τις «εκλογές της γαρδούμπας». Αυτό είναι το μόνο εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας για το οποίο δεν πήγαμε σε εκλογές. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου όλα είναι εθνικά, οι ευκαιρίες των πρωθυπουργών να προκηρύσσουν εκλογές πριν από τη συνταγματικώς καθιερωμένη ημερομηνία (άρθρο 53.1: «Oι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη») είναι άπειρες.

Από την πενηντάχρονη εμπειρία της Μεταπολίτευσης τα ακούσαμε όλα, ως «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Το Κυπριακό είναι στην κορυφή της λίστας, η οικονομία είναι δεύτερη. Το καλοκαίρι του 2007, ο κ. Κώστας Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές γιατί μόλις είχαμε βγει από την κοινοτική επιτήρηση και η οικονομία (πλέον) πήγαινε καλά, και δύο χρόνια μετά ξανακάναμε εκλογές, γιατί (πάντα σύμφωνα με τον κ. Καραμανλή) η οικονομία ήταν χάλια και έπρεπε να ληφθούν επειγόντως μέτρα.

Ο νυν υπέρμαχος των κυβερνήσεων συνεργασίας κ. Αλέξης Τσίπρας προτίμησε να πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015, παρά το γεγονός ότι είχε τη στήριξη άλλων τριών κομμάτων (για να βγούμε από το τέλμα της «περήφανης διαπραγμάτευσης») έτσι ώστε να συνεργαστεί τελικώς με τον κ. Πάνο Καμμένο. Στο μακροσκελές διάγγελμά του δεν ανέφερε συγκεκριμένο λόγο για την πρόωρη διάλυση της Βουλής. Επειδή τα είχαν κάνει ρόιδο το προηγούμενο εξάμηνο, ουδείς αμφισβήτησε το «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», και ας ήταν αυτό η επικινδυνότητα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αυτή η κοινοβουλευτική περίοδος σχεδόν έληξε, με αποτέλεσμα πολλοί να μπερδεύονται. Το «σχεδόν» δεν υπάρχει στο Σύνταγμα και αν μιλούμε για την ανάγκη τήρησης των νόμων, καλό είναι να ξεκινήσουμε από την τήρηση του Συντάγματος. Δεν υπάρχει σχεδόν παρανομία, ούτε σχεδόν τετραετία. Η σταθερότητα, η επενδυτική βαθμίδα κ.λπ. δεν είναι «εθνικοί λόγοι εξαιρετικής σημασίας». Στην επόμενη αλλαγή του Συντάγματος, ή πρέπει να καταργηθεί η παρ. 2 του άρθρου 41, που μιλάει «για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», ή το άρθρο 53 παρ. 1.