Η χαρά των ΚΤΕΛ έχουν γίνει τα σιδηροδρομικά δρομολόγια Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Τώρα το τρένο χρειάζεται 5 ώρες και 18 λεπτά να φτάσει, ενώ τα λεωφορεία 5 ώρες και 45 λεπτά. Σύμφωνα με την hellenictrain.gr το σημερινό δρομολόγιο C52 ξεκινά από την Αθήνα στις 10.28 και φτάνει στη Θεσσαλονίκη στις 15.46· οι υποσχέσεις για τρίωρο ταξίδι ακόμη αιωρούνται.
Τα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης (ktelthes.gr) αναφέρουν ότι το λεωφορείο που ξεκινά από τη στάση Μοναστηρίου στις 07.00 φτάνει στον Κηφισό στις 12.45. Η τιμή του εισιτηρίου στο τρένο είναι 43 ευρώ, ενώ στο λεωφορείο 37. Το πλεονέκτημα του τρένου, που –ειδικώς για τους νέους– ήταν το μπαρ έχει ακυρωθεί, αφού σε αυτό το βαγόνι βρέθηκαν οι περισσότεροι νεκροί των Τεμπών. Ολοι πλέον τρέχουν να πιάσουν θέση στα πίσω βαγόνια και δεν το κουνάνε από εκεί.
Οι καθυστερήσεις οφείλονται στα νέα όρια ταχύτητας των τρένων που θέσπισε η κυβέρνηση: στα τμήματα που δεν καλύπτονται από σηματοδότηση σε 80 χλμ./ώρα και 100 χλμ./ώρα για προαστιακούς/εμπορευματικούς και επιβατικές αμαξοστοιχίες αντιστοίχως. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών δεν εκτροχιάστηκε κάποιο τρένο λόγω υψηλής ταχύτητας. Χάσαμε 57 συμπολίτες μας, διότι αφενός ένας σταθμάρχης έβαλε μια επιβατική αμαξοστοιχία σε λάθος γραμμή και αφετέρου δεν υπήρχε κανείς να δει μέσω τηλεδιοίκησης το λάθος. Ακόμη δηλαδή κι αν την 28η Φεβρουαρίου ίσχυαν τα όρια ταχύτητας, τα τρένα πάλι θα είχαν συγκρουσθεί. Προφανώς στην κυβέρνηση σκέφτηκαν το μακάβριο σενάριο, ότι αν είναι να «γίνεται τράκα», καλό είναι να μην έχουμε τόσους νεκρούς.
Η εν μέρει αχρήστευση του σιδηροδρόμου, ως επιβατικού μέσου, φωτίζει ένα από τα μεγάλα προβλήματα του κράτους. Ακόμη και οι αναγκαίες ρυθμίσεις έχουν κόστος χρήματος και χρόνου. Η διαφάνεια, π.χ., στα δημόσια πράγματα είναι αναγκαία, αλλά αλλιώς επιχειρεί ο διευθύνων σύμβουλος μια ιδιωτικής εταιρείας και αλλιώς ο διοικητής μιας ΔΕΚΟ. Ο πρώτος λογοδοτεί μόνο στο διοικητικό συμβούλιο και στους μετόχους της εταιρείας. Ο δεύτερος στο Δ.Σ., στον υπουργό, στη Βουλή, σε επιτροπές, ΜΜΕ κ.λπ. Δεν επικρίνουμε το δεύτερο. Ετσι πρέπει να γίνεται. Απλώς πρέπει να καταλάβουμε τα όρια του κράτους.
Δεν ξέρουμε πόσο θα αντέξουν οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις χωρίς να απαξιωθεί πλήρως ο επιβατικός σιδηρόδρομος. Στην Ελλάδα όλα τα θαύματα κρατούν τρεις ημέρες. Μέχρι όμως να δουλέψει το σύστημα τηλεδιοίκησης, ο κ. Γιώργος Γεραπετρίτης δείχνει τον δρόμο. Στο δρομολόγιο προς Καλαμπάκα ανεβαίνουμε στην Αθήνα και κατεβαίνουμε έξω από την Αθήνα. Μετά παίρνουμε το αυτοκίνητο, όπως θαυμάσια το απεικόνισε ο δικός μας Ανδρέας Πετρουλάκης.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.4.2023
