Τα κόμματα οφείλουν δημιουργήσουν κανόνες διαφάνειας για τα οικονομικά τους.
Ηταν καλά προετοιμασμένος ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση στη Βουλή για τη δημιουργία εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνήσει τις δανειοδοτήσεις κομμάτων και ΜΜΕ (15.4.2016). Οχι μόνο γιατί αποκάλυψε την επιστολή του κ. Αλέξη Τσίπρα προς την Εθνική Τράπεζα. Ο νυν πρωθυπουργός, το 2010, ως αρχηγός κόμματος του 4%, ζητούσε συμπληρωματική δανειοδότηση χωρίς «αυστηρά χρηματοοικονομικά κριτήρια». Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε καλά προετοιμασμένος, διότι είχε ήδη δρομολογήσει κανόνες και θεσμούς διαφάνειας στο ίδιο του το κόμμα, αντί απλώς να επικρίνει τους άλλους όπως διαχρονικά κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δανειοδοτήσεις των κομμάτων είναι μία μόνο πτυχή του «μεγάλου πάρτι» στο οποίο όποιος προλάβαινε –κι έφερνε κάποια δικαιολογία: ανάπτυξη, Δημοκρατία, κοινωνία κ.λπ.– έπαιρνε σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Μπορεί βέβαια τα 6,6 εκατομμύρια δανεικά του ΣΥΡΙΖΑ να ωχριούν μπροστά στα 120 εκατ. της Ν.Δ. και τα 115 εκατ. του ΠΑΣΟΚ, αλλά εξίσου ωχριούσαν και τα ποσοστά του κατά τη διάρκεια του «πάρτι»· ήταν πάντοτε μεταξύ φθοράς και 4%. Η λογική όλων ήταν κοινή και την περιέγραψε ευθαρσώς ο κ. Τσίπρας στην επιστολή που στέλνει τη χρονιά που η κρίση φουντώνει στην Ελλάδα. Ο τότε αρχηγός του Συνασπισμού ομολογεί ότι «οι υφιστάμενες δανειακές υποχρεώσεις προς την τράπεζα ανέρχονται στα 6,6 εκατομμύρια ευρώ και έναντι αυτών έχει εκχωρηθεί στην τράπεζα τακτική χρηματοδότηση των ετών 2011 έως το 2014», αλλά ζητεί επιπλέον δάνεια που πρέπει να δοθούν με «ευρύτερη θεώρηση που δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά με αυστηρά και μοναδικά χρηματοοικονομικά κριτήρια».
Το πρόβλημα με τις εξεταστικές επιτροπές διαχρονικά δεν είναι μόνο ότι χρησιμοποιούνται από την εκάστοτε πλειοψηφία για να συκοφαντήσει τους αντιπάλους της. Ούτε ότι σπανίως βρίσκουν ενόχους. Είναι ότι δεν χρησιμοποιούνται καν ως διαδικασία εκπαίδευσης πολιτών και κομματικών μηχανισμών για το ποια πράγματα πρέπει να ενθαρρύνουν ή να αποθαρρύνουν στο μέλλον. Ο κ. Μητσοτάκης προχώρησε σε τολμηρά βήματα για να ρίξει φως στις όζουσες υποθέσεις χρηματοδότησης του κόμματός του, αλλά προχώρησε και σε θεσμούς – όπως η κομματική Δι@υγεια– για τα έσοδα και τις δαπάνες της Ν.Δ. Αυτά βεβαίως είναι μέτρα που χρειάζονται χρόνο για να εμπεδωθούν σε μηχανισμούς που θεωρούν το κόμμα ως μέσο ανόδου ή ακόμη και χρηματισμού των στελεχών. Ειδικά στη Ν.Δ. που το συνέδριο της ΟΝΝΕΔ απέδειξε πόσο σάπιοι είναι, παρά την κρίση, οι κομματικοί μηχανισμοί.
Το θέμα είναι ότι και τα υπόλοιπα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα του αρχηγού της Ν.Δ., να δημιουργήσουν δηλαδή κανόνες διαφάνειας· εκτός από Το Ποτάμι, που το έκανε εδώ και καιρό. Είναι δε και υποχρέωσή τους, αφού χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και οι φορολογούμενοι που πληρώνουν πρέπει να γνωρίζουν τι γίνονται τα χρήματά τους. Τουλάχιστον θα γλiτώσουμε τις εξεταστικές επιτροπές σαν την προχθεσινή, που θεσπίστηκε κατά παράβαση του Συντάγματος, αφού για πρώτη φορά στα χρονικά της Βουλής δεν έγινε ονομαστική ψηφοφορία. Αν βγει κάτι θετικό από τη συγκεκριμένη επιτροπή, θα είναι να αποκτήσουμε διάφανα στα οικονομικά τους κόμματα και συνεπώς πιο καθαρά. Θα το τολμήσουν οι κυβερνητικοί εταίροι;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.4.2016