Το πρώτο χαρακτηριστικό των social media είναι η βραχεία μνήμη. Στην οιονεί πραγματικότητα του Twitter, του Facebook κ.λπ. δεν υπάρχουν «οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο». Είναι ζήτημα αν κρατούν δέκα ώρες όσα συγκλονίζουν την ψηφιακή κοινότητα. Εκατομμύρια «Τάσεις» (trends) –θέματα για τα οποία δόθηκαν επικές διά των πληκτρολογίων μάχες– θάφτηκαν από νεότερες, και οι τελευταίες είχαν την ίδια μοίρα.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η «δημοκρατία του χύμα». Ολοι (καλοί, κακοί) χωράνε και μάλιστα χωρίς κάποιου είδους ιεραρχία. Στην ίδια οθόνη συνυπάρχουν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Παύλος Πολάκης, ο Γιουβάλ Νόα Χαράρι και η κυρία Σούλα, με την τελευταία μάλιστα να βρίσκεται πιο ψηλά σε εμφανίσεις αφού τουιτάρει για την υπόθεση των παιδιών στην Πάτρα. Και αυτό δεν είναι καν το χειρότερο. Πρώτος στις προτιμήσεις και συνεπώς στις εμφανίσεις είναι κάποιος περίεργος δρ του Πανεπιστημίου Βεγγάζης, που «ανακάλυψε» ότι το οξυγόνο… οξειδώνει τον οργανισμό και τα εμβόλια κάνουν περισσότερο κακό, απ’ ό,τι καλό.
Απόρροια πιθανώς του δεύτερου χαρακτηριστικού και η χύμα κατανομή των θεμάτων. Στην ίδια οθόνη συνυπάρχουν σημαντικές ανακοινώσεις και αστείες ατάκες, σοβαρές ειδήσεις και fake news, υπάρχουν και σαχλαμάρες. Οι τελευταίες δεν είναι κατ’ ανάγκην ψευδείς, αλλά ούτε λένε ολόκληρη την αλήθεια. Βασικό τους χαρακτηριστικό είναι πως συνυπάρχουν με τις σοβαρές ειδήσεις, έχοντας μάλιστα την ίδια βαρύτητα στη «χύμα δημοκρατία» των κοινωνικών δικτύων. Ετσι μαζί με την έκρηξη στο σπίτι του διοικητή Κρατικής Ασφάλειας στο Χαλάνδρι μαθαίνουμε ότι «η Αμάντα Γεωργιάδη αποκάλυψε αν θα έχει γούρι στη σκηνή»· μαζί με την εκατόμβη στη Μαριούπολη μαθαίνουμε ότι ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έκανε φωτογράφιση στο προεδρικό μέγαρο.
Βεβαίως, δεν πρόκειται για «lifestyle φωτογράφιση» αλλά για ολόκληρη μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη στο Associated Press και απλώς σε ένα στιγμιότυπο της πεντάλεπτης συνέντευξης ο κ. Ζελένσκι πιάνει το πιγούνι του. Αυτό αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία του πρακτορείου και με αυτό το αληθινό στιγμιότυπο (ένα από τις 8.000 καρέ που είχε η πεντέμισι λεπτών μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη, υπολογίζοντας τα 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο του κινηματογράφου) διαχύθηκαν σχόλια του στυλ «η χώρα του καταστρέφεται κι αυτός βάζει μεϊκάπ, το χέρι στο πιγούνι και ποζάρει με φόντο μια εθνική τραγωδία. Ντροπή!».
Να σημειώσουμε ότι την ώρα που ο κ. Ζελένσκι έπιανε το πιγούνι του μιλούσε για τη φριχτή τύχη της Μαριούπολης και για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις που πρέπει να κάνει με τους Ρώσους παρά το γεγονός ότι τώρα δολοφονούν τον λαό του…
