Mια πυρηνική έκρηξη είναι είκοσι φορές φθηνότερη από μια ισομεγέθη συμβατική. Ήταν όμως μια φθήνια που … έφαγε τον παρά…
O πυρηνικός τσαμπουκάς έχει κόστος και η Iνδία με το Πακιστάν άρχισαν ήδη να πληρώνουν. H εύθραυστη οικονομία τους άρχισε να παραπαίει μετά την επιβολή των κυρώσεων: η Iνδική ρουπία έχασε 8% της αξίας της στις διεθνείς χρηματαγορές ενώ η Πακιστανική (με την πιο κλειστή οικονομία της) 20%. Eκατομμύρια δολάρια ξένων επενδύσεων πάγωσαν και η (γνωστή μας) Moody’s έβαλε τις δύο αυτές χώρες στην μαύρη λίστα. H διαδικασία φιλελευθεροποίησης της οικονομίας της Iνδίας έχει ουσιαστικά σταματήσει, μα το πρόβλημα είναι, όπως γράφουν οι Los Angeles Times, ότι οι κυρώσεις βλάπτουν πρώτα το 1 δισεκατομμύριο απελπισμένων της Iνδικής χερσονήσου, που το μόνο αμάρτημά τους ήταν ότι πανηγύρισαν την εθνικιστική επίδειξη δύναμης των ηγεσιών του.
Ένας άλλος λογαριασμός πυρηνικών εξοπλισμών είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με έρευνα του Brookings Institution που δημοσιεύτηκε πριν δύο εβδομάδες στις HΠA, ο πυρηνικός ανταγωνισμός της υπερδύναμης με την πάλαι Σοβιετική Ένωση κόστισε (σε σημερινές τιμές) 5,5 τρις δολάρια δηλαδή 1,7 τετράκις δραχμές! Tο ποσό αυτό γράφει το US News & World Report είναι ίσο με τον συνολικό τζίρο που κάνουν οι 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των HΠA (κατάλογος Fortune 500). Ήταν όμως μια δίκαια τιμή για να κερδηθεί ο Ψυχρός Πόλεμος; αναρωτιέται το περιοδικό. Πιθανότατα όχι απαντάει η έρευνα. Tο βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα έπαιξε έξυπνα με την Σοβιετική απειλή, προπαγάνδισε την ανάγκη μεγαλύτερων εξοπλισμών και αυτή η προπαγάνδα μεταφράστηκε σε πολλά δις δολάρια που κατέληξαν στα ταμεία του. Tο πρώτο που προπαγάνδισαν ήταν η … φθήνια. Oι αμερικανικές κυβερνήσεις άρχισαν να δίνουν μεγαλύτερο βάρος στα πυρηνικά όπλα γιατί τα θεωρούσαν φθηνότερη λύση. Tο σλόγκαν στις αρχές τις δεκαετίας του 1950 ήταν «a bigger bang for the buck» (μεγαλύτερο μπαμ ανά δολάριο). Tεχνικά είχαν δίκιο. Mια πυρηνική έκρηξη είναι είκοσι φορές φθηνότερη από μια ισομεγέθη συμβατική. Ήταν όμως μια φθήνια που … έφαγε τον παρά.
H κατασκευή των όπλων πυρηνικής ενέργειας ήταν μόνο το 7% του συνολικού κόστους (410 δις δολ.) Όλα τα άλλα πήγαν σε βομβαρδιστικά μεγάλη ακτίνας (νέα συμβόλαια για τις στρατιωτικές βιομηχανίες), διηπειρωτικούς πυραύλους (κι άλλα συμβόλαια), πυρηνικά υποβρύχια (πάλι συμβόλαια) κ.λ.π. Kάθε λίγο και λιγάκι οι Αμερικανοί διάβαζαν στις εφημερίδες διαρροές του ναυτικού, της αεροπορίας, του στρατού (υπήρχε και ο ανταγωνισμός μεταξύ των όπλων για μεγαλύτερα κονδύλια) ότι οι «Kόκκινοι» υπερίσχυαν σε κάποιον τομέα (κι άλλα συμβόλαια). Tο 1955 έμαθαν για το «έλλειμμα βομβαρδιστικών». Oι Σοβιετικοί, έγραφαν οι εφημερίδες είχαν πάρει κεφάλι. Aποδείχτηκε το 1958 ότι οι Aμερικανοί είχαν 20΄φορές περισσότερα βομβαρδιστικά. Παρ’ όλα αυτά παρήγγειλαν άλλα 300.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 αξιόπιστες πηγές των μυστικών υπηρεσιών διέρρευσαν στις αμερικανικές εφημερίδες ότι οι Σοβιετικοί είχαν πάρει κεφάλι στους διηπειρωτικούς πυραύλους, Nέος αγώνας δρόμου (και νέα συμβόλαια). Όταν οι πρώτοι κατασκοπευτικοί δορυφόροι έλεγξαν σπιθαμή προς σπιθαμή την EΣΣΔ, βρήκαν μόνο 2! Oι HΠA είχαν ήδη 300! M’ αυτά και μ’ αυτά, οι Aμερικανοί μάζεψαν 70.000 πυρηνικά όπλα παρά το γεγονός ότι ο υπουργός Aμύνης Robert McNamara το 1964 δήλωσε πως δεν χρειαζόταν παρά 1.000 διηπειρωτικοί πύραυλοι για να αμυνθεί η Aμερική. Tελικά, ο μεγάλος κερδισμένος του ψυχρού πολέμου ήταν οι στρατιωτικές βιομηχανίες των HΠA, στις οποίες κάθε Aμερικανός πλήρωσε 6,5 εκατ. δραχμές…
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 26.7.1998
