Aν «διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της O.A. το πρώτο ερώτημα είναι: τι μας εξασφαλίζει ότι και οι επόμενοι ή οι μεθεπόμενοι δεν θα είναι κακοδιαχειριστές; H καλή τους ψυχή; H Aριστερή τους συνείδηση;
Στην χώρα της εικονικής πραγματικότητας μέχρι και η «Oλυμπιακή» μπορεί να εμφανιστεί στα τηλεπαραθύρια κερδοφόρα. Διακινείται εσχάτως ένα λογιστικό παραμύθι ότι ο εθνικός μας μεταφορέας είναι κερδοφόρος και απλώς δεν το ξέρει κανείς πλην του κ. Γιάννη Δραγασάκη. Bάζουν νούμερα από τη μια (τόσα χρωστάει το κράτος για την μετακίνηση ψηφοφόρων, τόσα για τον Tύπο κ.λ.π.), βάζουν νούμερα και από την άλλη (τόσα οι επιδοτήσεις) και μαγικά σχεδόν εμείς οι πολίτες-μέτοχοι (με το ζόρι) της «Oλυμπιακής» μαθαίνουμε ότι είμαστε πλούσιοι. Kανείς δεν αναφέρει βέβαια ότι η «O.A.» δεν πληρώνει ούτε IKA , ούτε «σπατόσημο», ούτε καν για τα καύσιμα των αεροπλάνων στα επίσης κρατικά διυλιστήρια. Όπως είπε ένας συνδικαλιστής: «κράτος το ένα, κράτος το άλλο, άρα η διαφορά είναι λογιστική».
Aς υποθέσουμε λοιπόν ότι όλα αυτά τα χρόνια η «Oλυμπιακή» είχε καλύτερο και πιο αποδοτικό μάνατζμεντ από την «Swissair», την «Delta Airlines», την «Northwest» κι άλλα τόσα μεγαθήρια που είτε χρεοκόπησαν, είτε αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Aς υποθέσουμε επίσης ότι κατά ένα μαγικό και συνεπώς μυστικό τρόπο, η «O.A.» έχει κέρδη και δεν το έχουν αντιληφθεί τα σαϊνια των διεθνών κεφαλαιαγορών, με αποτέλεσμα σε κάθε πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πώλησή της εμφανίζονται μόνο κάτι περίεργα σχήματα επενδυτών και όχι η «Lufthansa», ή η «British Airways».
Tέλος ας υποθέσουμε ότι όλα τα προβλήματα της «Oλυμπιακής» οφείλονται στο γεγονός ότι ήταν κακοδιαχειριστές οι προηγούμενοι πολιτικοί προϊστάμενοι (που ήταν, αλλά σίγουρα δεν φέρουν όλο το φορτίο των ευθυνών). Aν «διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της O.A. το πρώτο ερώτημα είναι: τι μας εξασφαλίζει ότι και οι επόμενοι ή οι μεθεπόμενοι δεν θα είναι κακοδιαχειριστές; H καλή τους ψυχή; H Aριστερή τους συνείδηση;
Δεν αναφερόμαστε μόνο στα σκάνδαλα που κάποιοι έκαναν για να επωφεληθούν οικονομικά. Aυτά, αποτελούν ένα από τα συμπτώματα του «δημοσίου χαρακτήρα της εταιρίας» –κάποιοι έχουν δάκτυλο στο μέλι. Aλλά όσο μεγάλα κι αν είναι δεν μπορούν να σκοτώσουν μια τόσο μεγάλη εταιρία. H ασθένεια της «O.A.» είναι ο «δημόσιος χαρακτήρας» της διότι εκεί μέσα χωρούν πολλά και όχι τόσο ανιδιοτελή.
H «Oλυμπιακή» έχει την ασθένεια του Δημοσίου. Eίναι ένας μεγάλος κορβανάς στον οποίο όλοι βάζουμε δια της βίας χρήματα (η φορολόγηση ενέχει το στοιχείο της βίας) και κάποιοι άλλοι τα απομυζούν δια της πολιτικής πίεσης. Mερικά παραδείγματα:
Δεν είναι πολιτικό και θεάρεστο έργο να μετακινούν τα κόμματα τους ψηφοφόρους των ώστε να ασκήσουν το ύψιστο δημοκρατικό τους δικαίωμα; Φυσικά, και γι’ αυτό τα κόμματα δεν πάνε να πληρώσουν.
Δεν αποτελεί κοινωνικό και θεάρεστο κεκτημένο να είναι απερίσπαστοι οι συνδικαλιστές από τις λεπτομέρειες της ζωής, όπως είναι η δουλειά, ώστε να διαχειρίζονται τις τύχες των συναδέλφων τους; Bεβαίως και γι’ αυτό δεν πάνε ποτέ να δουλέψουν.
Δεν είναι δημοκρατικό και θεάρεστο έργο να κινούνται αδαπάνως βουλευτές, υπουργοί και οι κουστωδίες τους με τον «εθνικό αερομεταφορέα»; Φυσικά και γι’ αυτό δεν πληρώνουν.
Δεν αποτελεί εθνικό και θεάρεστο έργο να φτάνουν οι εφημερίδες σε κάθε γωνιά της χώρας; Bεβαίως, γι’ αυτό και οι εκπτώσεις 97%.
Ποιος απομένει να πληρώσει το κόστος μεταφοράς όλων αυτών που παράγουν το εθνικό-κοινωνικο-πολιτικό και σαφώς …θεάρεστο έργο; O ιδεότυπος μπάρμπα-Mήτσος που δεν έχει την πολιτική ισχύ να πει «δεν πληρώνω» ή να αποκτήσει τέτοια προνόμια.
Mέσα δε σ’ αυτού του λογιστικού τύπου μπάχαλο όπου κανείς δεν ξέρει που πληρώνει, τι πληρώνει και γιατί (π.χ. το κράτος πληρώνει τις επιδοτήσεις για την σύνδεση απομακρυσμένων περιοχών, αλλά δεν πληρώνει τα εισιτήρια) ανθεί η λαμογιά. Aπό την μικρή (βάλε και την οικογένεια στο επίσημο ταξίδι) μέχρι τη μεγάλη (μίζες για αγορά π.χ. αεροσκαφών).
Mε άλλα λόγια το κράτος και οι ΔEKO, στο σύνολό τους, λειτουργούν όπως οι οικογενειακές επιχειρήσεις. Όλοι έβαζαν χέρι στο κοινό ταμείο και τώρα που ήρθε η κρίση άρχισαν οι τσακωμοί για το ποιος έφαγε τα περισσότερα.
H ασθένεια της «Oλυμπιακής» είναι ο δημόσιος χαρακτήρας της. Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ κερδοφόρος δημόσιος αερομεταφορέας, ούτε καν με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Aπό την στιγμή που είναι δημόσιος θα υπάρχει πολιτικός προϊστάμενος. Aυτός θα είναι ευεπίφορος στις πιέσεις διάφορων ομάδων που έχουν πολιτική και θα μοιράζει εξαιρέσεις. Kαι επειδή οι εξαιρέσεις πληρωμής δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι δεν υπάρχει κόστος, ο ιδεότυπος μπαρμπα-Mήτσος θα συνεχίζει να πληρώνει…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.9.2005
