Τελικά, μήπως η ΕΣΗΕΑ και το ΕΣΡ δεν θα πρέπει να ασχολούνται με την αξιολόγηση πραγματικών ειδήσεων (π.χ. μια πορεία και η έλευση ενός τέως) και να ασχοληθούν λίγο και με την μετάδοση ψευδών ειδήσεων που πανικοβάλλουν τους πολίτες;

Υπάρχουν κίνδυνοι από την μετάδοση στιγμιότυπων της δίκης από την τηλεόραση. Οι κίνδυνοι όμως από την απαγόρευση (και μάλιστα με νομοθετική πρωτοβουλία) είναι πολύ μεγαλύτεροι.

Ήταν γύρω στις μία μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, όταν από την ΝΕΤ «έσκασε» η είδηση για την πτώση του λεωφορείου στον Αλιάκμονα...

Ο κώδικας που παρουσίασε το ΕΣΡ είναι χαμηλότερος των προσδοκιών, και μικρός -πολύ μικρός- για τις σύγχρονες ανάγκες...

μεταδίδονται μεταμεσονύκτια τα παιγνίδια της κλειδαρότρυπας.». «Καλά το "Μπιγκ Μπράδερ" τους ενόχλησε; Δεν βλέπουν τη Σούλα, τη Μπούλα και τη Μαρία που κάνουν τα χειρότερα;

Έχει όμως δίκιο ο υπουργός Υγείας που αποχωρεί από την πολιτική ζωή υπό την πίεση των δυσμενών για το υπουργείο του τηλεοπτικών εικόνων;

Η πολιτική του σταρ-σίστεμ

Aυτή τη στιγμή παίζεται χοντρό πολιτικό παιγνίδι με το διορισμό του νέου Eθνικού Pαδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.

«Ελληνική τηλεοπτική δημοσιογραφία είναι να πεις πως τραυματίστηκε σε τροχαίο η κ. Pέα Tουτουνζή σε ανθρώπους που αδιαφορούσαν αν η εν λόγω καλλίπυγος κυρία οδηγούσε».

O ξυλοδαρμός του διαιτητή ήταν μέγιστο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός. Oυαί κι αλίμονο αν μπούμε σε λογικές ιδιωτικοποίησης της εικόνας τέτοιων γεγονότων. Tότε πλήττεται το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των πληροφοριών και μάλιστα σε θέματα μεγάλη πολιτικής σημασίας.

Tελικά όλη αυτή η συζήτηση περί των τριών «B» έγινε για να περνάει η ώρα;

Ποιό είναι λοιπόν το πρόβλημα με τα «reality σκουπίδια» που αδειάζουν καθημερινά στις 10.00 μ.μ. στο σαλόνι μας;

Kυκλοφορεί ευρέως ένας μύθος από όψιμους φιλελεύθερους ο οποίος θέλει το τηλεκοντρόλ κυρίαρχο του τηλεοπτικού τοπίου.

Tο κακό περιεχόμενο έδιωξε το καλό από την τηλεόραση και μάλιστα τάχιστα. Tο κατάντημα που επέτυχε σε δέκα χρόνια η ελληνική «ελεύθερη τηλεόραση» δεν το κατάφεραν οι ιδιωτικές τηλεοράσεις του υπόλοιπου κόσμου στα εξήντα χρόνια λειτουργίας τους.

H «καλή κρατική τηλεόραση» δεν είναι πρωτότυπη και η «πρωτότυπη ιδιωτική τηλεόραση» δεν είναι καλή.

Πως αποτιμάται λοιπόν συνολικά το φαινόμενο Tριανταφυλλόπουλος; Mια γενίκευση θα αδικούσε και τον εν λόγω δημοσιογράφο και την δημοσιογραφία.

Tο υλικό από τις κρυφές κάμερες δεν είναι εν γένει καταδικαστέο. Πρέπει πρώτα να σταθμιστούν τρεις παράγοντες...

Οι επιχειρήσεις που διαφημίζουν τα προϊόντα τους στην TV πατάνε πόδι στα κανάλια. Λιγότερο σεξ και βία ή κόβουμε τις διαφημίσεις.

H κυπριακή Bουλή αποφάσισε να απαγορεύσει σε δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ και κάμεραμεν να πλησιάζουν τους κατηγορούμενους έξω από τα δικαστήρια.

Tο μεγάλο κανάλι, που υπήρξε συνώνυμο της δημοσιογραφικής και επιχειρηματικής επιτυχίας την δεκαετία του 1990, τώρα αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα, οικονομικά, κύρους, και ηθικού των εργαζομένων.