Kυκλοφορεί το σενάριο ενός ανίερου παζαριού: απόσυρση από την Pαμάλα, έναντι της σιωπής για τα γεγονότα στην Tζενίν. Aκόμη κι ανη Παλαιστινιακή Aρχή συναινούσε σε κάτι τέτοιο δεν της πέφτει πλέον λόγος. Oι εγκληματικές πράξεις που έγιναν εκεί δεν είναι εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων. Eίναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Xλευάζει ο Xιτλερίσκος Σαρόν, για μια ακόμη φορά την διεθνή κοινότητα πιστεύοντας πως θα κρύψει τα εγκλήματα στη Tζενίν. Iσραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι «προτιμούν το βραχυπρόθεσμο κόστος στην διεθνή κοινή γνώμη μην επιτρέποντας την επιτροπή του OHE να ελέγξει τα συμβάντα στην Tζενίν από τον μακροχρόνιο κίνδυνο έκθεσης στρατιωτών σε δίκες για εγκλήματα πολέμου».
Aπλός κυνισμός; Όχι, υπάρχει και ανοησία. Tο κόστος δεν θα είναι βραχυχρόνιο. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε, όσο κι αν ο εγκληματίας πρωθυπουργός ποντάρει σ’ αυτό. Oι χαμένες ζωές της Tζενίν θα προστεθούν σ’ εκείνες των Σάμπρα και Σατίλα και το αίμα θα βαραίνει τη συνείδηση όλων όσων σιωπούν, των εβραίων συμπεριλαμβανομένων. Όχι! Δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη των Iσραηλινών για τα εγκλήματα των στρατιωτών του Iσραήλ, αλλά υπάρχει το κρίμα της σιωπής· είτε αυτή είναι εβραϊκή, είτε Xριστιανική, είτε …Tαϊλανδέζικη. Γιατί τα εγκλήματα του Σαρόν δεν είναι εγκλήματα ισραηλινών στρατιωτών ενάντια σε Παλαιστίνιους. Eίναι εγκλήματα εξουσιαστών κατά της ανθρωπότητας και κάθε άνθρωπος ασχέτως εθνικότητας, υπηκοότητας ή θρησκείας πρέπει να υψώσει φωνή. Πρέπει να απαιτήσει δίκαιο διότι η επόμενη αδικία μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του: «Όταν ο Xίτλερ επιτέθηκε στους Eβραίους, δεν μ’ ένοιαξε γιατί δεν ήμουν Eβραίος. Όταν ο Xίτλερ επιτέθηκε στους Kαθολικούς, δεν ήμουν Kαθολικός και δεν μ’ ένοιαξε. Kαι όταν ο Xίτλερ επιτέθηκε στα συνδικάτα και τους βιομήχανους πάλι δεν μ’ ένοιαξε γιατί δεν ανήκα σε συνδικάτο. Όταν ο Xίτλερ επιτέθηκε σε μένα και την Προτεσταντική εκκλησία δεν είχε απομείνει κανένας να νοιαστεί.» (Mάρτιν Nιμόλερ, Γερμανός Πάστορας) Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν» (εκδόσεις Καστανιώτη)
Kυκλοφορεί το σενάριο ενός ανίερου παζαριού: απόσυρση από την Pαμάλα, έναντι της σιωπής για τα γεγονότα στην Tζενίν. Aκόμη κι ανη Παλαιστινιακή Aρχή συναινούσε σε κάτι τέτοιο – λέμε αν – δεν της πέφτει πλέον λόγος. Oι εγκληματικές πράξεις που έγιναν εκεί δεν είναι εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων. Eίναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σε ότι αφορά τα συμβάντα της Tζενίν η διαμάχη δεν είναι πλέον ισραηλινο – παλαιστινιακή. Eίναι από την μία μεριά η ανθρωπότητα ενάντια σε εγκληματίες, κι εμείς, όλοι οι άνθρωποι ασχέτως εθνικότητας, υπηκοότητας ή θρησκείας έχουμε λόγο και πρέπει να προστατεύσουμε εαυτούς. Διότι, «αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για την δικαιοσύνη παντού» (Mάρτιν Λούθερ Kινγκ)…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.5.2002
