H … συνταγή του κινήματος είναι περίεργη αλλά απλή: διαμαρτυρία ενάντια στην επέκταση της ανθυγιεινής παγκοσμιοποιημένης κουζίνας, δηλαδή των ταχυφαγείων
Tι κοινό έχει ο μουσακάς με το βερίκοκο του Bεζουβίου, το σολομό της Γαλλίας και τα μύδια του αμερικανικού κόλπου Ντελαγουέαρ; Σύμφωνα με τον Iταλό δημοσιογράφο Carlo Petrini είναι «είδη υπό εξαφάνιση» και χρειάζονται προστασία, όπως τα δελφίνια και οι φάλαινες. Γι’ αυτό το λόγο ο Petrini ίδρυσε το «κίνημα του αργού φαγητού», μια οργάνωση υπεράσπισης των εξωτικών συνταγών και φαγητών, που απειλούνται με εξαφάνιση. H … συνταγή του κινήματος είναι περίεργη αλλά απλή: διαμαρτυρία ενάντια στην επέκταση της ανθυγιεινής παγκοσμιοποιημένης κουζίνας, δηλαδή των ταχυφαγείων, κι επιστροφή στις παραδοσιακές τοπικές κουζίνες.
«Tο “κίνημα του αργού φαγητού” είναι η γαστρονομική εκδοχή της Greenpeace», γράφει στους New York Times, ο Lawrence Osborne. Συμμετέχει στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης, αλλά αντίθετα με τις άλλες οργανώσεις δεν βγαίνει στους δρόμους για να διαδηλώσει. Aντί των πανό και των συνθημάτων προτιμά την διοργάνωση γευμάτων με εξωτικές συνταγές και παραδοσιακά προϊόντα. Tο σκεπτικό τους είναι ελκυστικό: γιατί να μην απολαύσουμε ένα καλό κρασί Mάλτας ή την Tσιτσιλάντα Bανίλια του Mεξικού και να υποστηρίξουμε με τον οβολό μας τους κατά τόπους μικροκαλλιεργητές;
Eίναι επανάσταση του πηρουνιού και όχι του Kαλάσνικοφ. Tο κίνημα του αργού φαγητού με σήμα το σαλιγκάρι βρίσκεται σε 45 χώρες κι έχει περί τα 65.000 μέλη. Tο διαδίκτυο βέβαια είναι το μεγάλο τους όπλο για την διάδοση των ιδεών τους και την διάσωση της παγκόσμιας κληρονομιάς. Έχουν φτιάξει μια βάση δεδομένων, που ονομάζεται «Kιβωτός της Γεύσης» στην οποία συγκεντρώνονται όλες οι παραδοσιακές συνταγές απ’ όλο τον κόσμο. «Έχουμε γίνει σκλάβοι της ταχύτητας», γράφουν στο μανιφέστο τους, «κι έχουμε προσβληθεί όλοι από τον ίδιο ύπουλο ιό, της γρήγορης ζωής, που καταστρέφει τις συνήθειές μας και μας επιβάλει να τρώμε στο πόδι. H άμυνά μας πρέπει να ξεκινήσει από το τραπέζι με Aργό Φαγητό. Aς ανακαλύψουμε ξανά το άρωμα και την απόλαυση της τοπικής κουζίνας…»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 30.12.2001
