Η αυτοκριτική του πρωθυπουργού, αν και αργοπορημένη, ήταν καλή. Αν θέλει όμως να αποδείξει ότι την εννοεί πρέπει να προχωρήσει. Μέχρι να λάμψει όλη η αλήθεια.
Ωραία! Τώρα μιλάμε όλοι μιλάμε την ίδια γλώσσα. ΄Η έστω σχεδόν την ίδια γλώσσα. Για «σκάνδαλο του Βατοπεδίου» βοούσε επί μήνες ολόκληρη η κοινωνία, για «σκανδαλώδεις διαδικασίες» μίλησε χθες ο πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα – και ουχί απλώς για «υπόθεση» όπως ανέφερε το πόρισμα της Ν.Δ. στη Βουλή. Ας προσπεράσουμε τα ρηχά αν και εύλογα ερωτήματα που συνοδεύουν την όψιμη παραδοχή του πρωθυπουργού: «Τι στην ευχή! Εφημερίδες δεν διάβαζε όλο αυτόν τον καιρό; Δεν έβλεπε καν τηλεόραση;».
Το σημαντικό, όμως, είναι ότι τα βρήκαμε στην ορολογία και γι’ αυτό οφείλουμε να πάμε λίγο μακρύτερα. Να καταλάβουμε τι είναι πολιτικό σκάνδαλο και τι ποινική υπόθεση, τι είναι οι πολιτικές ευθύνες και πώς αυτές ξεχωρίζουν από τις ποινικές.
Πολιτικό σκάνδαλο μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε απόφαση ενός υπουργού. Για παράδειγμα, η αντιπολίτευση θεωρεί πολιτικό σκάνδαλο το σχέδιο στήριξης των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ, την ώρα που δεν υπάρχουν 500 εκατομμύρια ευρώ για το Ταμείο της Φτώχειας. Τα αποκαλούμενα πολιτικά σκάνδαλα δεν πιστοποιούνται από κάποια αρχή. Αν ο λαός πεισθεί ότι μια απόφαση είναι πολιτικά σκανδαλώδης καταλογίζει πολιτικές ευθύνες. Είτε τις αποδεχθεί ο υπουργός (ή ο πρωθυπουργός) είτε όχι.
Για παράδειγμα: το σκάνδαλο του Βατοπεδίου στην πρώτη φάση, όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, ήταν ένα πολιτικό σκάνδαλο. Μπορεί να μην αναλήφθηκε ρητά η πολιτική ευθύνη από κάποιον υπουργό ή τον πρωθυπουργό, αλλά οι πολιτικές ευθύνες καταλογίστηκαν, τουλάχιστον από τους κατοίκους πέριξ της Βιστωνίδας στις εκλογές του 2004. Ασχετα αν η κυβέρνηση Σημίτη ανέπεμψε την πρώτη απόφαση και προσέφυγε το δικαστήριο, κάποιοι καταψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτόν τον λόγο.
Σε εκείνη τη φάση όμως δεν υπήρξε οικονομική συναλλαγή. Το Βατοπέδι πήρε διά των αμφισβητούμενων χρυσόβουλων μια έκταση που θεωρούσε ότι του ανήκε. Στη δεύτερη φάση, όμως, δεν έχουμε μόνο το πολιτικό σκάνδαλο με τη διακοπή της δίκης και την ουσιαστική παραχώρηση των εκτάσεων στη μονή. Εχουμε και πολλές αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές. Εκατομμύρια πηγαινοέρχονταν από οφ σορ εταιρείες στο Βατοπέδι και αντιστρόφως. Πέντε από αυτά τα εκατομμύρια κατέληξαν σε λογαριασμό του κ. Βουλγαράκη. Να δεχθούμε την εξήγηση του υπουργού ότι αυτό το τεράστιο ποσό ήταν για τη σύζυγό του, η οποία είναι συνδικαιούχος του λογαριασμού του. Δεν πρέπει όμως αυτό που δηλώνει διά του Τύπου να το καταθέσει ενόρκως; Δεν πρέπει να υπάρξει μια προανακριτική επιτροπή για να ερωτηθούν οι υπουργοί;
Για να συσταθεί μια προανακριτική επιτροπή δεν χρειάζεται καν να υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για ευθύνες υπουργών. Εδώ όμως -σύμφωνα πλέον και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό- έχουμε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Ακόμη και αν ξεχάσουμε όλα τα άλλα, υπάρχουν πέντε εκατομμύρια ευρώ από τον πρωταγωνιστή του σκανδάλου στον λογαριασμό ενός υπουργού. Αυτό δεν κινεί καν την περιέργειά μας; Τόσο πια έχουμε εθιστεί στα σκάνδαλα και τα μυθώδη ποσά;
Η αυτοκριτική του πρωθυπουργού, αν και αργοπορημένη, ήταν καλή. Αν θέλει όμως να αποδείξει ότι την εννοεί πρέπει να προχωρήσει. Μέχρι να λάμψει όλη η αλήθεια και να μάθουμε πού πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια που διακινούσε ο κ. Εφραίμ με την παρέα του.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 17.12.2008
