Γινόμαστε Ευρώπη, παρά την γκρίνια και την μιζέρια κάποιων που θέλουν να ισοπεδώνουν τα πάντα.
Πολλοί μπορεί να πουν το κλασσικό νεοελληνικό: «σιγά τα ωά. Ένα επικοινωνιακό τρικ είναι κι αυτό.» Ή το εξίσου βαθυστόχαστο: «Ε, και τι έγινε τώρα;»
Έγιναν όμως πολλά σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Σε διάψευση εκείνων που θέλουν να τα βλέπουν όλα μαύρα το γεγονός ότι ένας αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος και πιθανότατα μελλοντικός πρωθυπουργός στέκεται στην ουρά για να αγοράσει εισιτήριο αφήνει μια εξαιρετικά θετική κληρονομιά σε ένα τόπο που δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Το γεγονός ότι και οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων κατεβαίνουν από το πόντιουμ στο οποίο οι συνήθεις επικοινωνιολόγοι τους περιόριζαν και μιλούν πρόσωπο με πρόσωπο στους πολίτες δείχνει ότι αυτή η χώρα γυρίζει σελίδα. Γινόμαστε αυτό που κάποτε ζηλεύαμε (και μέναμε μ’ ανοιχτό το στόμα όταν μας διηγούνταν ότι στις Βορειοευρωπαϊκές χώρες οι πρωθυπουργοί είναι ταυτόχρονα κι άνθρωποι). Γινόμαστε Ευρώπη, παρά την γκρίνια και την μιζέρια κάποιων που θέλουν να ισοπεδώνουν τα πάντα.
Η κριτική που θα υπάρξει θα είναι εύκολη: «Οι αρχηγοί», θα πουν, «κυκλοφορούν χωρίς γραβάτες, οδηγούν μόνοι τους το αυτοκίνητο, φλυαρούν με τους πολίτες για τις ανάγκες της κάμερας». Ας δεχθούμε αυτόν τον αφορισμό προς στιγμήν. Αλλά το στερεότυπο του πολιτικού με την κολλαριστή γραβάτα, του απόμακρου, και παγερού δεν ήταν για τις ανάγκες τις κάμερας; Ήθελαν οι πολιτικοί να εμφανίζονται παντού και πάντα χωρίς τον παραμικρό σπασμό στο πρόσωπο, χωρίς να δείχνουν κατ’ ελάχιστον ανθρώπινοι; Φυσικά όχι. Ήταν οι ανάγκες ενός ακροατηρίου που τους ήθελε «σοβαρούς» 24 ώρες το 24ωρο. Το γεγονός ότι τώρα το ακροατήριο αποδέχεται -για να μην πούμε σπρώχνει- τους πολιτικούς σε πιο ανθρώπινες δημόσιες συμπεριφορές δείχνει περίτρανα ότι αυτό το ακροατήριο έχει αλλάξει, έχει ωριμάσει, έχει καλυτερέψει. Δηλαδή αυτή η χώρα που τόσο ελεεινολογήθηκε έχει αλλάξει, έχει ωριμάσει, έχει καλυτερέψει.
Η εκλογή δύο νέων ανθρώπων στην ηγεσία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων απελευθερώνει συμπεριφορές και εκπολιτίζει τον δημόσιο διάλογο. «Ευπρεπή πολιτικό» χαρακτήρισε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου ο κ. Κώστας Καραμανλής. «Τολμηρό, που θέλει να κάνει ρήξεις», εκτίμησε για τον κ. Κώστα Καραμανλή ο κ. Γιώργος Παπανδρέου. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί πιθανότατα βρίσκουν μεγάλες αντιδράσεις στα εσωτερικά των κομμάτων που θέλουν τους αρχηγούς άκαμπτους. Οι παλιές καραβάνες της πολιτικής θα στραβομουτσουνιάζουν κάθε φορά που θα υπάρχει υπέρβαση των προηγούμενων κομματικών ορίων. Το γεγονός όμως ότι αυτές οι υπερβάσεις γίνονται δείχνει κάτι γι’ αυτή τη χώρα. Δύο νέοι αρχηγοί, νέες συμπεριφορές, νέες πολιτικές. Όσοι βλέπουν μόνο επικοινωνιακά τρικ βλέπουν το δένδρο. Το δάσος είναι η Ελλάδα. Η χώρα η οποία αφήνει πολλά πίσω της και γυρίζει σελίδα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.2.2004
