Ο Αντώνης Σαμαράς δεν διακρίθηκε για την αγάπη του στον διάλογο…
Θα συμφωνήσουμε ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν διακρίθηκε για την αγάπη του στον διάλογο, ο οποίος -ναι!- συν τοις άλλοις χρειάζεται κάποια θυσία χρόνου, έχει δυσκολίες και πάντα ενέχει τον κίνδυνο να βρεθείς μπροστά σε «υβριστές». Η δυσανεξία του στον διάλογο δεν πιστοποιείται μόνο από την άρνησή του να συμμετάσχει στο προεκλογικό debate, αλλά από το γεγονός ότι πέρασαν δεκάδες νόμοι χωρίς να γίνει ποτέ υπουργικό συμβούλιο, στη Βουλή πήγαινε μόνο για τους αγιασμούς, δεν συναντούσε τους αρχηγούς άλλων κομμάτων, πλην φυσικά του αντιπροέδρου του, Ευάγγελου Βενιζέλου.
Σε ό,τι αφορά όμως το debate, υπάρχει μια επιπλέον παράμετρος, την οποία ορθώς επεσήμανε ο συνάδελφος κ. Ανδρέας Παπαδόπουλος: «Και καλά ο κ. Σαμαράς· αναρωτιέμαι τα θεσμικά όργανα των δημοσιογράφων πότε σκοπεύουν να αντιδράσουν; Σε προεκλογικές περιόδους -και όχι μόνο- ο ρόλος των δημοσιογράφων είναι βασικό συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας. Είναι δυνατόν η ΕΣΗΕΑ να μην έχει στηλιτεύσει τη στάση αυτή του κ. Σαμαρά;… Πότε, επιτέλους, θα πάψει ο κλάδος να λειτουργεί ως συντεχνία και να αποφασίσει να συμπεριφερθεί ως κομβικός θεσμικός φορέας της δημοκρατίας;» («Η ΠΟΛ.ΑΝ. δεν βγαίνει από μέσα μας», AthensVoice 8.1.2015). Το debate δεν είναι αποκλειστική υπόθεση των πολιτικών αρχηγών. Μπορεί αυτοί να πρωταγωνιστούν, αλλά οι όροι και οι προϋποθέσεις συμμετοχής σε ολόκληρο τον κόσμο τίθενται από τα συλλογικά όργανα των δημοσιογράφων. Κατά κάποιον τρόπο είναι προσβλητική η αιτιολογία του κ. Σαμαρά να μη συμμετάσχει λόγω «υβριστών». Δεν προσβάλλει μόνο τον κ. Αλέξη Τσίπρα (που στο κάτω κάτω της γραφής είναι αντίπαλός του) αλλά και τον δημοσιογραφικό κόσμο, τον οποίο θεωρεί ανίκανο να προστατεύσει τη δημόσια συζήτηση από τυχόν ύβρεις.
Δεν πρέπει να θεωρήσουμε περίεργη τη σιωπή των Ενώσεων Συντακτών για το γεγονός ότι δεν θα γίνει debate. Κατά έναν περίεργο τρόπο η ενημέρωση περί πολιτικής κουρσεύτηκε εδώ και χρόνια από τους πολιτικούς. Δεν ξέρουμε αν λέει κάτι για την πολιτική, αλλά σίγουρα λέει πολλά για τη δημοσιογραφία (και τη σχέση της με την πολιτική) το γεγονός ότι από το πρώτο debate τα πάντα διευθετήθηκαν λεπτομερώς από τους πολιτικούς εν απουσία των συλλογικών οργάνων της δημοσιογραφίας. Η μόνη συμβολή του δημοσιογραφικού κόσμου ήταν η δικαιολογημένη εκ των υστέρων γκρίνια για την απουσία ενημερωτικής αξίας των διαξιφισμών μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Με τις υγείες μας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 10.1.2015
