Από το σύνθημα που είχε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ προκύπτει ότι η φιλοδοξία για «Ελλάδα 2.0» συρρικνώθηκε σε «Ελλάδα 2027».
Υπάρχει κάτι βαθύτερο, που είναι η θεσμική κακοδαιμονία του Δημοσίου, η οποία πνίγει τα λίγα success stories, όταν αυτά αναδυθούν.
Δεν έγινε μια έρευνα αγοράς των υποψηφίων, έτσι ώστε να δούμε τους λόγους για τους οποίους οι νέοι αποστρέφονται τα τελευταία χρόνια τις προ δεκαετίας επίζηλες θέσεις στις στρατιωτικές σχολές.
Με τις απανωτές «τακτοποιήσεις» εκείνοι που νομίμως ή έστω δικαίως κατέχουν δημόσια γη μειώνονται δραστικώς, ενώ αντιθέτως πληθαίνουν (αναλογικώς) οι «ατσίδες» που βλέπουν ευκαιρίες.
Το βασικότερο πρόβλημα, όμως, είναι τι θα εκφράσει ο ΣΥΣΥΑ, ο ΣΥΣΥΓΧΑ, ή όπως αλλιώς πλάσει το όνομα του κόμματος η λαϊκή μούσα.
Ενα από όσα δεν μετράμε επακριβώς είναι τα αίτια των πυρκαγιών. Γι’ αυτό ανθούν και οι ιστορίες περί εμπρησμών, άλλοτε από οικοπεδοφάγους, παλιότερα από Τούρκους και εσχάτως από εταιρείες τοποθέτησης ανεμογεννητριών.
Πρέπει να ανησυχήσουμε για το φαιό πρωινό που ξημέρωσε στη Θουριγγία και στη Σαξονία.
Είναι ανησυχητικό ότι χρειάζεται απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για να αντιληφθούν οι γονείς, οι καθηγητές κ.ά. ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να είναι μέσα στις τάξεις.
Στην πολιτική το βραχυπρόθεσμο διώχνει το μακροπρόθεσμο.
Η σύλληψη του Ντούροφ είναι απλώς το γαλλικό αντιδημοκρατικό σπυρί της δυτικής (ευρωπαϊκής πρωτίστως) ασθένειας που λέγεται φόβος.
Το κόμμα αυτό δεν μεγάλωσε με οράματα. Εχτισε πανωσήκωμα με γινάτια –«ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Ας είμαστε επιφυλακτικοί στις ειδήσεις για απανωτές συλλήψεις εμπρηστών. Από το 2000 και μετά μόνο 2,4% από αυτές κατέληξαν σε καταδίκες.
Ο υπερβάλλων ζήλος κάποιων του κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού για τη διακίνηση άχρηστων για την κυβέρνηση fake news…
Αν και έχουν αλλάξει δραματικώς οι συνθήκες –έχουμε ενιαία αγορά και συνεπώς αμνοερίφια πάνε κι έρχονται–, δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό οι δομές παραγωγής.
Τα οικονομικά ενός νοικοκυριού απειλούνται από την … αγορά ενέργειας στην Ουγγαρία, από τις διαθέσεις του Πούτιν, την ευστοχία των Χούθι, την ξηρασία στον Αμαζόνιο κ.ά.
Οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ‘χουμε να λέμε μπας και ξεχάσουμε το έλλειμμα σχεδίου.
Αν δεν ξεριζωθεί η αντίληψη ότι «η βία είναι λύση», θα εκπλησσόμαστε από το φαινόμενο, που θα παίρνει διαρκώς νέες μορφές.
Η διαφορά των δημόσιων και των κρατικών Λυκείων.
Και άλλα...
Money
Μια (ακόμη) παράλογη γραφειοκρατική ιστορία επιδοτήσεων.
Tech & Innovation
Σε κάποιον μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει ο Πετρουλάκης, να κρίνει την εικαστική γραμμή του, να γελάσει ή να αδιαφορήσει για τα σκίτσα του, αλλά πάλι ουδείς –τουλάχιστον σοβαρός– μπορεί να διαφωνήσει με ένα σκίτσο.
Editor's Picks
Τα ανεμομαζώματα των εσωκομματικών διαδικασιών έγιναν γρήγορα ανεμοσκορπίσματα. Ο κ. Κασσελάκης δεν είχε την πολιτική και την κομματική εμπειρία για να διαχειριστεί τα κέρδη.
Οι διευθύνσεις (ταχυδρομικές και ηλεκτρονικές) βρίσκονται στο μεταίχμιο του ιδιωτικού με τον δημόσιο χώρο, αλλά δεν παύουν να είναι μέρος του πρώτου. Αυτά τα σύνορα πρέπει να υπερασπιστούμε…
Αν ένας μηχανισμός έχει απόλυτο δικαίωμα απόκρυψης των πεπραγμένων του και ο ίδιος μηχανισμός αποφασίζει ποια είναι τα «μυστικά» του, τότε το πρώτο πράγμα που θα αποφασίσει να συγκαλύψει είναι οι παρανομίες του.
Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.
Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.
