Δεν μπορεί ένα κόμμα να πανηγυρίζει και για την αντιμνημονιακή του φρενίτιδα και για το μνημόνιο που επιτυχώς εφάρμοσε.

Η χρήση της εκλογής Προέδρου έχει μπει πάλι στη μικροπολιτική μέγγενη.

Το εθνικό συμφέρον δεν είναι γραμμένο σε μαρμάρινες πλάκες, προκύπτει μετά τη σύγκρουση απόψεων και την τριβή των επιχειρημάτων με την πραγματικότητα.

Είναι εντυπωσιακό, αλλά τώρα που ο καπιταλισμός αγκομαχά, η Αριστερά τα πάει χειρότερα.

Η Ελλάδα έχει μία μονάδα περισσότερο ΦΠΑ (21,9%) από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (20,8%), αλλά ένδεκα μονάδες περισσότερο στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (21,4% εδώ, με 10,8% μ.ό. ΟΟΣΑ). Το τελευταίο είναι ορατό στα βενζινάδικα.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, οι Δημοκρατίες βρίσκονται στο ίδιο σταυροδρόμι. Η Τσεχοσλοβακία λέγεται Ουκρανία, η Σουδητία, Ντονμπάς, οι γερμανόφωνοι πληθυσμοί που ήθελε να προστατεύει ο Χίτλερ έγιναν «ρωσόφωνοι πληθυσμοί» που θέλει να προστατεύσει ο Πούτιν.

Που βρήκε 200.000 νεκρούς στην Γάζα ο κ. Παύλος Πολάκης;

Στην Ελλάδα οι απεργίες, αποχές, πορείες γίνονται για ψύλλου πήδημα. Τόσο που έχασαν κάθε νόημα.

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς φτιάχνει ψευδείς πραγματικότητες για να υπερασπιστεί ή/και για να πολεμήσει.

Με δεδομένο ότι το Σύνταγμα δεν είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο για να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ποιος έχει έννομο συμφέρον για να προσφύγει σε μια εξόφθαλμη παραβίασή του από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία;