Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου, 2024

Το εθνικό συμφέρον δεν είναι γραμμένο σε μαρμάρινες πλάκες, προκύπτει μετά τη σύγκρουση απόψεων και την τριβή των επιχειρημάτων με την πραγματικότητα.

Η Ελλάδα έχει μία μονάδα περισσότερο ΦΠΑ (21,9%) από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (20,8%), αλλά ένδεκα μονάδες περισσότερο στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (21,4% εδώ, με 10,8% μ.ό. ΟΟΣΑ). Το τελευταίο είναι ορατό στα βενζινάδικα.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, οι Δημοκρατίες βρίσκονται στο ίδιο σταυροδρόμι. Η Τσεχοσλοβακία λέγεται Ουκρανία, η Σουδητία, Ντονμπάς, οι γερμανόφωνοι πληθυσμοί που ήθελε να προστατεύει ο Χίτλερ έγιναν «ρωσόφωνοι πληθυσμοί» που θέλει να προστατεύσει ο Πούτιν.

Με δεδομένο ότι το Σύνταγμα δεν είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο για να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ποιος έχει έννομο συμφέρον για να προσφύγει σε μια εξόφθαλμη παραβίασή του από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία;

Όταν ο συνήθης παραλογισμός του Δημοσίου γίνεται ψηφιακός, δεν υπάρχει ούτε η σωτηρία του καλόπιστου δημόσιου λειτουργού.

Το κράτος πρέπει επιτέλους να γίνει επιτελικό. Να αφήσει τους δήμους να κάνουν τη δουλειά τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Και άλλα...

Money

Tech & Innovation

Editor's Picks

Ένα ορθολογικό φορολογικό σύστημα με αναπτυξιακούς στόχους θα φορολογούσε με πολύ χαμηλό συντελεστή τα κέρδη των επιχειρήσεων και για λόγους δικαιοσύνης θα φορολογούσε με τον ίδιο τρόπο τα εισοδήματα φυσικών προσώπων.

Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.

Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.