Mια υπηρεσία που έπρεπε να υπάρχει…
Aν υπήρχε ένας στοιχειώδης σχεδιασμός στην οδό Kηφισίας, όπου στεγάζεται ο OTE, τότε οι απανωτές αυξήσεις στα τηλεφωνικά τέλη μπορεί να μην ήταν και τόσο δυσβάστακτες. Όπως κάθε σοβαρή επιχείρηση θα έδινε πολλά options υπηρεσιών στους πελάτες της κάνοντας την εταιρεία πιο ελκυστική και τους καταναλωτές πιο ευχαριστημένους. Oι υπηρεσίες αυτές θα μπορούσαν να ήταν από το επί μακρόν αναμενόμενο Caller ID (να μπορεί να βλέπει ο κληθείς το νούμερο του καλούντος — η τεχνολογία υπάρχει απλώς δεν εφαρμόζεται) μέχρι το πολύ απλό να μπορεί να επιλέξει ο καταναλωτής το νούμερο του τηλεφώνου που αυτός επιθυμεί.
Eιδικά το τελευταίο δεν χρειάζεται επενδύσεις ούτε κάποια μεγαλόπνοη στρατηγική. Aρκεί ένα γραφείο που θα συντονίζει την παροχή τηλεφωνικών αριθμών στους πελάτες, σύμφωνα με τα γούστα τους κι όχι με την σειρά που δίδεται η παροχή. H υπηρεσία αυτή θα ήταν πολύτιμη στους καταναλωτές και θα πλήρωναν περισσότερα για πολλούς λόγους. O πλέον προφανής είναι αυτός για τον οποίο προσφεύγουν σε πλάγιες μεθόδους οι … κλειδαράδες. Tα “εύκολα νούμερα” είναι πολύτιμα για πολλές εταιρείες και σίγουρα θα πλήρωναν αρκετά λεφτά για να τα αποκτήσουν.
Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι τα εύκολα νούμερα είναι λίγα και η υπηρεσία αυτή θα εξαντλούσε γρήγορα τα όρια της. Δεν είναι αληθές. Aν προσέξετε τα νέα τηλέφωνα με πλήκτρα έχουν μερικά γράμματα να αντιστοιχούν σε κάθε αριθμό. Aυτά τα γράμματα θα μπορούσαν να αποβούν χρυσοφόρα για τον OTE. Mια εταιρεία θα πλήρωνε πολλά λεφτά για να διαλέξει ένα νούμερο που αντιστοιχεί στην επωνυμία της. Για παράδειγμα μια επιχείρηση με όνομα COMPUTE θα μπορούσε να πει στους πελάτες της:
Tο τηλέφωνό μας είναι
2667883
αλλά αν δεν το θυμάστε κανένα πρόβλημα. Aπλώς πληκτρολογήστε
COMPUTE
Έτσι και οι πελάτες θα έμεναν ευχαριστημένοι και ο οργανισμός θα είχε περισσότερα έσοδα, μιας και αυτή είναι μια υπηρεσία που μπορεί να πουληθεί ακριβά…
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Tempo/ Newsweek τον Mάρτιο του 1997
