Το χειρότερο χαρακτηριστικό των κομμάτων δεν είναι η ανηθικότητά τους, αλλά η αναποτελεσματικότητα που επιδεικνύουν στη διαχείριση ακόμη και για τα του οίκου τους.
Αποτελεί κοινό μυστικό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι εκλογές με τα ποσά που δηλώνονται από τα κόμματα δεν βγαίνουν. Ολες αυτές οι φανταχτερές καμπάνιες, τα διαφημιστικά σποτ, οι μαζικές συγκεντρώσεις με μετακινήσεις οπαδών, η διευκόλυνση με δωρεάν εισιτήρια των ετεροδημοτών δεν μπορούν να καλυφθούν από την κρατική επιχορήγηση συν τις πενιχρές εισφορές φίλων και μελών. Οι χορηγίες μεγάλων επιχειρήσεων και οικονομικά εύρωστων παραγόντων συμπληρώνουν τη δαπανηρή λειτουργία των κομμάτων και τις ακριβές εκλογές.
Με δεδομένα όλα αυτά μπορεί να σαρκάσει κάποιος ότι το χειρότερο χαρακτηριστικό των κομμάτων δεν είναι η ανηθικότητά τους, αλλά η αναποτελεσματικότητα που επιδεικνύουν στη διαχείριση ακόμη και για τα του οίκου τους. Είναι δεδομένο ότι στις αδιαφανείς ροές χρημάτων θα υπάρχουν πολλές διαρροές. Αλλα λεφτά πιθανότατα θα δίνει ένας επιχειρηματίας και άλλα λεφτά (φυσικά λιγότερα) θα φτάνουν στα ταμεία του κόμματος. Ο ενδιάμεσος έχει ένα ισχυρό κίνητρο να κρατήσει κάτι «για τον κόπο του».
Εφόσον η συναλλαγή είναι αδιαφανής, ουδείς μπορεί να μιλήσει ή περισσότερο να διώξει κάποιον δικαστικά για τη διαρροή. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τα κόμματα χάνουν λεφτά διατηρώντας ένα σύστημα «μαύρων χρηματοδοτήσεων». Ετσι με ένα σπάρο καταφέρνουν τρεις ζημιές. Και μπολιάζουν με ανηθικότητα το πολιτικό σύστημα (που γίνεται παράδειγμα για ολόκληρη την κοινωνία) και χάνουν λεφτά, αλλά κυρίως προωθούν τη λούμπεν επιχειρηματικότητα σε βάρος της σοβαρής.
Με δεδομένο, λοιπόν, ένα τόσο ζημιογόνο για όλους σύστημα, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν προχωρά στην αναθεώρησή του; Διότι έχει βολευτεί στο τέλμα και δεν έχει τη γενναιότητα να διακηρύξει σε μια αριστερόστροφη κοινή γνώμη ότι χρηματοδοτείται και από επιχειρηματίες. Aς μην ξεχνάμε ότι σ’ αυτή τη χώρα, ό,τι κάνουν οι επιχειρηματίες είναι ιδεολογικά ποινικοποιημένο. Εδώ θεωρείται κακό πράγμα να έχει κάποιος σκοπό το κέρδος, δεν θα χαρακτηριζόταν θεσμική ανηθικότητα η επίσημη συμμετοχή των επιχειρηματιών διά χρηματοδοτήσεων στον πολιτικό βίο;
Μ’ αυτά κι μ’ αυτά, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα, αλλά και η κοινή γνώμη βολεύονται στο σημερινό τέλμα. Ολοι υποκρίνονται τους ηθικούς -δηλαδή ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν έχουν ρόλο στην πολιτική διαδικασία- και όλοι γνωρίζουν ότι οι βαλίτσες πηγαινοέρχονται στα κόμματα. Ετσι κοντά στην ανηθικότητα των μαύρων χρηματοδοτήσεων προστίθεται και η ανηθικότητα της κλοπής χρημάτων από διάφορα στελέχη που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι. Και κυρίως: οι πολίτες δεν γνωρίζουν ποιος χρηματοδοτεί ποιον και γιατί…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 28.6.2008
