Τελικώς τι ήταν ο συλληφθείς για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, Τάιλερ Ρόμπινσον; Ηταν ακροαριστερός όπως λένε οι δεξιοί ή ακροδεξιός όπως υποστηρίζουν οι αριστεροί;
Είναι λογικό –και κατά κάποιον τρόπο υγιές– ότι κάθε πολιτικός χώρος θέλει να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα της φρίκης. Στην Ελλάδα υπήρξαν αριστεροί που επιχειρηματολόγησαν ότι η «17 Νοέμβρη» δεν ανήκε στην Αριστερά, ακόμη και όταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας διεκήρυξε την «πίστη του στην οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος και το όραμά του για μία σοσιαλιστική κοινωνία» (5.9.2002). Τώρα στις ΗΠΑ ο πολύς Ελον Μασκ συμφώνησε ότι οι ναζί δεν ήταν ακροδεξιοί, αλλά αριστεροί, διότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι και… σοσιαλισμός (Χ, 14.9.2025).
Στο φονικό της Γιούτα οι εγχαράξεις στους κάλυκες του φονικού όπλου δείχνουν αριστερή απόκλιση του Τάιλερ Ρόμπινσον. Σύμφωνοι! Δεν έγραψε το «Τι να κάνουμε;» του Λένιν, αλλά το «Ε, φασίστα! Πάρε αυτό!» ή το «Μπέλα Τσάο», που δείχνουν ότι ο εγχαράκτης ήθελε να δηλώσει ότι ανήκει στην Αριστερά. Ενα επιπλέον στοιχείο, για τους ακροδεξιούς των ΗΠΑ, είναι ότι ο Ρόμπινσον φέρεται να συζούσε με διεμφυλική, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία μετάβασης φύλου. Γι’ αυτούς η διεμφυλικότητα είναι… ασθένεια και δη μεταδοτική.
Από την άλλη πλευρά, όμως, τα εγχαραγμένα συνθήματα έχουν γίνει δημοφιλή από βιντεοπαιχνίδια και τηλεοπτικές σειρές, ενώ κάποιοι στον βούρκο της αμερικανικής Ακροδεξιάς μισούσαν τον δολοφονηθέντα διότι, κατά την άποψή τους, δεν ήταν αρκούντως δεξιός· ίσως επειδή ο Τσάρλι Κερκ προτιμούσε τον διάλογο από τα όπλα ή απλώς ζήλευαν τη δόξα και τη συνακόλουθη οικονομική επιτυχία του. Το σίγουρο είναι πως ο κατηγορούμενος μεγάλωσε σε βαθιά συντηρητική οικογένεια (Γιούτα μεριά) που είχε ανεπτυγμένη τη λατρεία των όπλων. Ηταν εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και οι γείτονες τους περιγράφουν ως «εξαίρετους πατριώτες».
Τελικώς τι ήταν ο συλληφθείς για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ; Μάλλον ένα χαμένο και εθισμένο στα βίαια βιντεοπαιχνίδια παιδί. Κάποιος από εκείνους που ασυναίσθητα διαγράφουν τη διαφορά της εικονικής από την πραγματική βία και χρειάζονται απλώς μια αφορμή ή κάποιο πολιτικό/αθλητικό πρόσχημα για να δολοφονήσουν.
Οι κατηγοριοποιήσεις του παρελθόντος δεν ισχύουν πια. Και είναι λάθος να περιγράφουμε τους νέους με βάση παλιές ταυτότητες, διότι όπως έγραφε ο ευαγγελιστής, «κανένας δεν βάζει νέο κρασί σε παλιούς ασκούς· το νέο κρασί θα σχίσει τα ασκιά, και το κρασί χύνεται, και τα ασκιά χαλάνε. Το νέο κρασί πρέπει να μπαίνει σε καινούργια ασκιά» (Κατά Μάρκον 2:22).
