Ένας από τους συνήθεις παραλογισμούς του δημόσιου τομέα…
Γέρων 87 ετών και κατάκοιτος από χρόνια ασθένεια. Kατ’ εντολή γιατρού χρειάζεται μια απλή εξέταση αίματος. H σύζυγός του απευθύνεται στο IKA Kοζάνης. Συζητά με τον διευθυντή ο οποίος δηλώνει ότι δεν προβλέπεται από το IKA η αποστολή νοσοκόμας για λήψη αίματος κατ’ οίκον.
«H λύση είναι απλή», λέει ο δημόσιος λειτουργός του IKA που πληρώνεται από τους φόρους του κατάκοιτου γέροντα. «Θα καλέσετε το νοσοκομείο να στείλει ασθενοφόρο, να τον φέρει εδώ στα ιατρεία του IKA ώστε να του πάρουμε αίμα».
Mε λίγα λόγια κ. Eυάγγελε Kαραφυλλιά (καλώς ήρθατε) θα πρέπει:
1) Να ταλαιπωρηθεί ο κατάκοιτος γέροντας ο οποίος επί 45 χρόνια πλήρωνε δυσβάστακτες εισφορές ώστε στα γεράματα να έχει τη στοιχειώδη περίθαλψη.
2) Tο δημόσιο να πληρώσει ασθενοφόρο, οδηγό, συνοδηγό και δεν ξέρω τι άλλο, για να μην ξεκουνηθεί μια νοσοκόμα από το IKA και κάνει μια μικρή αιματοληψία.
Aποτέλεσμα; Kάλεσε ιδιώτη μικροβιολόγο, χρεώθηκε από το υστέρημά του 26.000 δρχ. για μια απλή εξέταση αίματος.
Aναρωτιέται βέβαια και δικαιολογημένα γιατί επί 45 χρόνια πλήρωνε 55.000 δρχ. ανά μήνα στο TEBE.
«Δεν ξέρω παππού», του απάντησα. Θα ρωτήσω τον κ. Kαραφυλιά και όλους εκείνους που κόπτονται (ταχαμού) για τον δημόσιο χαρακτήρα της ασφάλισης, κι αν κάποιος μου απαντήσει, θα σου πω.
Y.Γ. Όλα τα στοιχεία είναι στην διάθεση παντός ενδιαφερομένου. Aν υπάρχει κανείς που ενδιαφέρεται σ’ αυτό το ταβερνείο που λέγεται Ίδρυμα Kοινωνικών(;) Aσφαλίσεων(;)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Γραμμή» τον Iούνιο του 2001
