Κάθε ανασχηματισμός έχει έναν εχθρό: Τις προσδοκίες που δημιουργεί πριν ανακοινωθεί και τη διάψευση αυτών των προσδοκιών άμα τη ανακοινώσει του.
«Tο κακό σ’ αυτή τη χώρα είναι ότι όσοι ξέρουν πώς να την κυβερνήσουν, είναι πολύ απασχολημένοι οδηγώντας ταξί ή κουρεύοντας μαλλιά»
George Burns (Αμερικανός κωμικός)
Για να πούμε και των πρωθυπουργών το δίκιο, τι ακριβώς περιμένουμε από τους ανασχηματισμούς; Να βρεθούμε ξαφνικά σε μια άλλη χώρα ή να αρχίσει ο ήλιος να δύει στην Ανατολή; Κι, εξάλλου, πως ορίζεται ένας καλός ή καλός ανασχηματισμός; Εδώ τα κριτήρια παραείναι πολλά. «Καλός» ανασχηματισμός είναι αυτός που ο καθένας μας έχει στο κεφάλι του. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή υπάρχουν γύρω στα δέκα εκατομμύρια «καλοί» ανασχηματισμοί, έντεκα αν συνυπολογίσουμε και κάποιους από τους οικονομικούς μετανάστες. Παραφράζοντας επί το ευπρεπέστερον τους Αμερικανούς, θα λέγαμε ότι η άποψη περί καλού ανασχηματισμού είναι σαν τη μύτη. Όλοι έχουν από μία.
Και ποια είναι τα όρια του «δομικού ανασχηματισμού»; Το μικρό και ευέλικτο σχήμα, που έχει να διαχειριστεί ένα μεγάλο και δυσκίνητο κράτος; Είναι στο πλαίσιο του «δομικού» η υπουργοποίηση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη ή μήπως δεν είναι αρκούντως «δομικός» επειδή έφυγε ο κ. Νίκος Τσιαρτσιώνης;
Κάθε ανασχηματισμός έχει έναν εχθρό: Τις προσδοκίες που δημιουργεί πριν ανακοινωθεί και τη διάψευση αυτών των προσδοκιών άμα τη ανακοινώσει του. Ειδικά αυτός ο ανασχηματισμός, ο οποίος συζητήθηκε επί μακρόν και πολλαπλασιάστηκαν γεωμετρικά τα «ιδανικά σχήματα», έχει αυτό το πρόβλημα μεγεθυμένο.
Επιπλέον, σε μία χώρα που συνηθίσαμε να ασχολούμαστε με τα πρόσωπα της πολιτικής παρά με την πολιτική καθαυτή, κάθε ανασχηματισμός είναι θρυαλλίδα δυσαρέσκειας. Όλοι περιμένουν κάτι από τον πρωθυπουργό. Οι βουλευτές θέλουν να γίνουν υπουργοί, οι ψηφοφόροι θέλουν να υπουργοποιηθεί ο βουλευτής των, και όλοι οι υπόλοιποι να αλλάξει η ζωή τους διότι θα μπουν κάποια πρόσωπα στο υπουργικό συμβούλιο.
Έτσι και αυτός ο ανασχηματισμός άφησε πίσω του 42 ευχαριστημένους (χωρίς να παίρνουμε όρκο για τον ακριβή αριθμό) και περί τους 120 καταρχήν δυσαρεστημένους. Αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που δεν ήρθαν, επειδή καθένας από τους τελευταίους είναι σίγουρος πως η δική του συμβολή θα ήταν καθοριστική για την καλή πορεία της κυβέρνησης.
Σε δεκαπέντε μέρες ουδείς θα συζητεί για τον ανασχηματισμό. Ούτε καν οι ίδιοι οι υπουργοί. Όλοι όμως, θα έχουν μπροστά τους τα προβλήματα της χώρας και οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται αν ο τάδε έχει το χ υπουργείο και ο δείνα το την ψ θέση. Αντιθέτως, κρίνονται συνολικά από το έργο που παράγουν και από τις λύσεις που προωθούν. Και το έργο αυτό δεν φαίνεται στα παράθυρα της τηλεόρασης, ούτε στο πολιτικό κουτσομπολιό που κυριαρχεί. Σωρεύεται καθημερινά, φτιάχνεται μέρα με τη μέρα.
Τελικά, ο ανασχηματισμός δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Θα κριθεί στην πορεία. Από το έργο της επόμενης κυβέρνησης και από την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, κάτι για το οποίο έβαλε στοίχημα με το διάγγελμά του ο πρωθυπουργός…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15.2.2006
