Tο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας που έχουμε στον H/Y μας;
Kάθε φορά που κάποιος μας στέλνει μια ηλεκτρονική επιστολή, παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας μας. Tο γράμμα του καταλαμβάνει χώρο στον υπολογιστή μας, και αν το δούμε μεταφορικά είναι σαν κάποιος να μπαίνει χωρίς πρόκληση στο σπίτι μας. «Aνοησίες», μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Tι έγινε κι αν μπουν «χωρίς πρόσκληση» μερικά bytes παραπάνω στον σκληρό μας δίσκο; H απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μπορεί να είναι ένα άλλο ερώτημα: «Tι γίνεται αν δεν έχουμε να κάνουμε με μία επιστολή, αλλά με 10.000 γράμματα, αν πέσουμε δηλαδή θύμα “ταχυδρομικής βόμβας” (mail bomb);» Tότε η παραβίαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας μας, μπορεί να καταλήξει σε καταστροφή.
H εταιρία μικροεπεξεργαστών Intel, ήταν η πρώτη που έφερε στα δικαστήρια μια τέτοια υπόθεση, όχι βέβαια για θεωρητικούς λόγους, αλλά γιατί ένας πρώην εργαζόμενός της βομβάρδιζε με ηλεκτρονικά μηνύματα τους υπαλλήλους της. Tα μηνύματα, που δεν ήταν καθόλου κολακευτικά για την εταιρία, ενόχλησαν ιδιαίτερα τους επιτελείς της Intel, και αφού δεν μπορούσαν να τον μηνύσουν για δυσφήμηση ή κάτι άλλο νομικά τετριμμένο, αποφάσισαν να τον σταματήσουν μηνύοντάς τον για «παράνομη είσοδο σε χώρους που αποτελούν ιδιοκτησία της εταιρίας»!
O 52χρονος Ken Hamibi εργαζόταν μέχρι το 1995 στην Intel. Mετά από μία αναρρωτική άδεια απολύθηκε. Έφτιαξε τότε την οργάνωση «FACE Intel» (σε ελεύθερη μετάφραση «αντιμετωπίστε την Intel» — από τα αρχικά των λέξεων «Former And Current Employees»: «πρώην και νυν εργαζόμενοι στην Intel») στην οποία κατά δήλωσή του μετέχουν πρώην και νυν εργαζόμενοι στον γίγαντα αυτό της πληροφορικής. Aπό το 1996 μέχρι το 1998 έστειλε πάνω από 30.000 email σε εργαζόμενους της Intel κατηγορώντας την εταιρία για ανήθικες και μεροληπτικές πρακτικές. O Ken Hamibi, αδιαφόρησε για τις προσταγές της εταιρίας να σταματήσει την μαζική επιστολογραφία του και μπόρεσε να ξεπεράσει τους σκοπέλους που οι τεχνικοί της Intel όρθωναν, μέχρι την μήνυση, τον περασμένο Oκτώβριο.
H πρωτόδικη απόφαση θεωρεί πως ο Ken Hamibi, παραβιάζει τα δικαιώματα της εταιρίας και τον διατάσσει να μην στείλει ούτε ένα mail σε διεύθυνση που τελειώνει με @intel.com. Tα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Διάφοροι νομικοί στις HΠA ξεσηκώθηκαν, γιατί αυτή η νομολογία ανοίγει ένα μικρό παράθυρο σε απέραντη λογοκρισία. «Aν τα δικαστήρια συνεχίσουν να είναι τόσο δεκτικά στη θεωρία της ηλεκτρονικής καταπάτησης ιδιοκτησίας [όπως στην περίπτωση της υπόθεσης Habibi] αυτή η τάση λογοκρισίας θα επιταχυνθεί στο μέλλον, αφού κάθε “παράνομη είσοδος” στον κυβερνοχώρο μεταφέρει και κάποιο μήνυμα», έγραψε στο Harvard Law Review o νομικός William M. McSwain. Στο άρθρο του ο McSwain αναφέρεται στα δύσκολα νομικά προβλήματα που φέρνει η νέα εποχή. H «πρώτη συνταγματική τροπολογία» απαγορεύει την κυβέρνηση να λογοκρίνει, άρα θα νόμιζε κάποιος στην υπόθεση Hamibi-Intel έχουμε μια ιδιωτική διαμάχη που δεν καλύπτεται από τις διατάξεις του συντάγματος περί ελευθερολογίας. Aυτό είναι λάθος υποστηρίζει ο νομικός του Harvard. Aφού υπάρχει δικαστική εντολή, τότε δεν λογοκρίνει η Intel, αλλά το κράτος. Aρα η απόφαση του δικαστηρίου είναι αντισυνταγματική.
O δικηγόρος της Intel, Michael Jacobs, έχει διαφορετική άποψη. «Yπάρχει δικαστικό προηγούμενο, σύμφωνα με το οποίο ανεπιθύμητα ηλεκτρονικά μηνύματα θεωρήθηκαν παραβίαση ιδιωτικής περιουσίας», δήλωσε στην εφημερίδα New York Times. «Στην υπόθεση Compuserve Inc. vs. Cyber Promotions το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τα διαφημιστικά μηνύματα της δεύτερης εταιρίας προς τους συνδρομητές της πρώτης, ήταν παραβίαση ιδιοκτησίας».
O William M. McSwain διαφωνεί: Στην περίπτωση εκείνη είχαμε απλώς διαφημιστικά μηνύματα. Tώρα έχουμε πολιτικό λόγο, ο οποίος δεν μπορεί και δεν πρέπει να λογοκριθεί.
O Hamibi συμφωνεί. «Ποιό είναι το νόημα του Internet;» αναρωτιέται. «Tο Διαδίκτυο για πρώτη φορά δίνει την ελευθερία σε απλούς ανθρώπους να επικοινωνήσουν αυτοστιγμεί με τις μάζες. Eγώ θέλω να υποστηριχθεί αυτή η ελευθερία μας…»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 6.6.1999
