Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με την παραβατικότητα των νέων. Θεωρούν ότι έτσι «ριζοσπαστικοποιείται η νεολαία».
Το συμβάν είναι γνωστό και εξαιρετικά ανησυχητικό. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», «ειδικός φρουρός, ο οποίος εκτελούσε υπηρεσία στο κτίριο που στεγάζεται στο υπουργείο Αιγαίου, στην οδό Φιλελλήνων, πυροβόλησε με το υπηρεσιακό όπλο του στον αέρα, όταν εκδηλώθηκε εναντίον του κτιρίου επίθεση ομάδας περίπου 50 ατόμων.
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι νεαροί, που βρίσκονταν περίπου στο μέσον της πορείας, αφού κάλυψαν τα πρόσωπά τους, επιτέθηκαν στην είσοδο με βόμβες μολότοφ, έσπασαν το κεντρικό λουκέτο και πέταξαν στον προαύλιο χώρο πέτρες, ξύλα, μπογιές.»
Από αυτό το περιστατικό προκύπτουν κάποια εύλογα ερωτήματα.
Το πρώτο είναι: τι δουλειά έχει το υπουργείο Αιγαίου στο Σύνταγμα;
Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως ο κ. Αριστοτέλης Παυλίδης πίστεψε τα σενάρια καταστροφής του πλανήτη και με δεδομένη πλέον άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αποφάσισε να έχει υπουργείο και στο Σύνταγμα, στην περίπτωση που βυθιστεί η Μυτιλήνη.
Το δεύτερο ερώτημα είναι: τι δουλειά είχαν οι διαδηλωτές στο υπουργείο Αιγαίου;
Εξ όσων οι ίδιοι δηλώνουν τα αιτήματα τους αφορούσαν την παιδεία και ουχί τη ρύπανση των θαλασσών ή τα προβλήματα των κατοίκων της Χίου. Οπότε προς τι η (παγίως χαρακτηριζόμενη) «συμβολική» επίθεση στα άχρηστα γραφεία των Αθηνών, ενός άχρηστου υπουργείου για το Αιγαίο;
Το τρίτο ερώτημα προκύπτει ακόμη κι αν υπάρχει κάποια ευφάνταστη σχέση του κ. Παυλίδη με τον νόμο-πλαίσιο της κ. Μαριέττας Γιαννάκου. Η επίθεση με ξύλα και μπογιές, το σπάσιμο τζαμιών μιας δημόσιας υπηρεσίας πώς ακριβώς βοηθά τα αιτήματα των φοιτητών; Πώς ακριβώς τέτοιες ενέργειες προωθούν τον διάλογο για την Παιδεία; Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν ότι θα καταλάβουν εξ εφόδου τα υπουργεία, θα σχηματίσουν προσωρινή κυβέρνηση και θα λύσουν το πρόβλημα της Παιδείας (μαζί με τα άλλα μεγάλα προβλήματα του τόπου).
Το τέταρτο ερώτημα αφορά την αντίδραση του ειδικού φρουρού.
Τι ακριβώς έπρεπε να κάνει όταν πέντε, δέκα, ή πενήντα κουκουλοφόροι επιτίθενται στον χώρο που πληρώνεται για να τον φυλάει; Να κρυφτεί; Να τους κοιτάει; Να φωνασκεί συνθήματα «η τρομοκρατία δεν θα περάσει;» Να ζητήσει τα στοιχεία τους για τους ασκήσει μηνύσεις για παραβατική συμπεριφορά; Να τους παραδώσει το υπηρεσιακό του όπλο; Ή να αρχίσει να πετά και ο ίδιος πέτρες και μπογιές κατά του υπουργείου;
Το πέμπτο ερώτημα αφορά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
«Πυροβόλησαν τη διαδήλωση», ήταν ο τίτλος ενός σόου που ευφημίζεται ως δελτίο ειδήσεων. Προσοχή: ο ειδικός φρουρός δεν «πυροβόλησε στον αέρα», δεν «πυροβόλησε στη διαδήλωση», δεν «πυροβόλησε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης», αλλά «πυροβόλησε τη διαδήλωση» λες και η διαδήλωση γινόταν στα ουράνια ή στον περίβολο του υπουργείου Αιγαίου.
Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους από τέτοιου τύπου εξελίξεις. Θεωρούν ότι έτσι «ριζοσπαστικοποιείται η νεολαία». Στέλεχος του Συνασπισμού εξάλλου δήλωσε ρητά, ότι προτιμά τους νέους με τις μολότοφ παρά τους νέους του καναπέ, λες και δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Πιστεύουν ότι δι’ αυτού του τρόπου δημιουργείται μια νέα γενιά επαναστατών που με τους αγώνες της θα ανατρέψει το σύστημα.
Δεν είναι καινούργιο όνειρο. Το ίδιο ήλπιζαν και σε παλαιότερους αγώνες του κινήματος, οι οποίοι σημειωτέον ήταν πολύ πιο πολιτικοποιημένοι από τον σημερινό άκριτο χουλιγκανισμό. Μόνο που εκείνοι οι αγώνες παρήγαγαν τελικά και μια δράκα κοινών δολοφόνων που σκότωναν για να δουν τις ανοησίες τους δημοσιευμένες. Ο σημερινός χουλιγκανισμός τι θα παράγει;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 3.3.2007