Η προχθεσινή διαδικασία ήταν μια νίκη της ουσιαστικής πολιτικής επί της εικονικής.

Με τον τρόπο που ασκείται το πολιτικό ρεπορτάζ στη χώρα μας δημιουργούνται οι συνθήκες για να λειτουργήσει ο «νόμος του Γκρίσαμ», που θέλει το κακό νόμισμα να διώχνει το καλό.

Αν όμως τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τις δημοσιογραφικές προφητείες τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.

Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνουν στον τόπο τα κανάλια είναι πολιτισμική. Ποδηγετούν την κοινωνία ως προς τα ήθη τους.

Δυστυχώς, χρόνια τώρα ο δημόσιος διάλογος περί πολιτικής της χώρας γίνεται σε αναφορά στις εντυπώσεις και όχι στην πολιτική ουσία.

Η τηλεόραση είναι όπλο για τους πολιτικούς, μόνο που η υπερβολική της χρήση την κάνει επικίνδυνη. Πολλοί έχουν αυτοπυροβοληθεί, νομίζοντας ότι τη χρησιμοποιούν.

Το βράδυ των εκλογών θα κριθούν πολύ περισσότερα από την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχουν τα υπόγεια ρεύματα που πιθανώς θα αποτυπωθούν στις κάλπες.

Ταυτίζονται τα ενδιαφέροντα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με εκείνα των πελατών τους, δηλαδή των Eλλήνων πολιτών;

Το ντιμπέιτ είναι άχρηστο στην πολιτική, αλλά είναι εξαιρετικά χρήσιμο στο σόου-μπιζ που αναπτύσσεται πέριξ της πολιτικής.

Το πολιτικό ρεπορτάζ και η ανάλυση ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά πλέον με το σκηνικό της πολιτικής και όχι με την πολιτική καθαυτή.

Οι τηλεοπτικά προβεβλημένοι, απλώς ανακατεύουν τον χυλό των ψηφοδελτίων.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην προβολή της δραστηριότητας του ΛΑΟΣ, αλλά των απόψεών του. Το τηλεοπτικό τοπίο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.

Η τηλεοπτική «ενημέρωση» έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό το «Je t' aime» της πολιτικής.

Γιατί η σπάνια συναίνεση δεν γίνεται είδηση, ενώ η συχνή αντιπαράθεση διεγείρει τα ανακλαστικά των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης.

Υπάρχει συνολικό πρόβλημα ενημέρωσης στη χώρα. Αυτό άλλοτε πλήττει το ΠΑΣΟΚ κι άλλοτε τη Ν.Δ. Άλλοτε την αστυνομία κι άλλοτε τους φοιτητές.

Σε τι οφείλεται λοιπόν το φαινόμενο θερμοκηπίου που ζούμε σε σχέση με το πολιτικό κλίμα;

Τα ΜΜΕ, ασχέτως των δικών τους λαθών και παραλείψεων, γίνονται ο σάκος του μποξ για να καλυφθούν ανεπάρκειες και λάθη κάθε εξουσίας.

Τα πρώτα σημάδια χειραφέτησης της πολιτικής από τους έξαλλους κινδυνολόγους των καναλιών αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτούμε ότι δέκα χρόνια πριν οι AGB και των δύο χωρών έσερναν τον χορό του πολέμου.

Aν δεν υπήρχε ο κ. Ξεκουκουλοτάκης θα έπρεπε να εφευρεθεί, μπας και μάθουμε τι στην ευχή σκέφτονται στα διάφορα υπουργεία για την πολιτική ζωή και τους θεσμούς αυτού του τόπου...

Ολόκληρη η πολιτική σκηνή άρχισε να μοιάζει -ή να την απεικονίζουμε εμείς οι δημοσιογράφοι- σαν ένα μεγάλο «Big Brother».