Το εκτεταμένο σύστημα συναλλαγής της απελθούσας κυβέρνησης με τα ΜΜΕ δεν ελάφρυνε απλώς τα δημόσια ταμεία, τύφλωσε το κόμμα κι έφτιαξε τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.

Είναι άδικο για την πολιτική να συγκρίνονται πραγματικές καταστάσεις με τα φανταστικά στερεότυπα που δημιουργούνται και ανακυκλώνονται στα καφέ πέριξ της Βουλής.

Το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έδωσε τόσο ευρεία νίκη στο ΠΑΣΟΚ δεν τιμώρησε μόνο τη Νέα Δημοκρατία. Εφτυσε το σύστημα ενημέρωσης της χώρας.

Μια πρωτοβουλία, η οποία επειδή ακριβώς αφορά χιλιάδες νοικοκυριά, έπρεπε να συζητηθεί σε βάθος, να γίνει φύλλο φτερό από κόμματα και ΜΜΕ, μπήκε στις μυλόπετρες της προχειρότητας.

Ο φόβος των πολιτικών για τις εντυπώσεις -«το κλίμα», όπως λέγεται στην πολιτική αργκό- που δημιουργούν οι ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων.

Η πολιτική που ενδιαφέρει τους πολίτες είναι άλλη από το πολιτικό κουτσομπολιό που συζητεί και αναπαράγει το πολιτικο-δημοσιογραφικό σύμπλεγμα.

O διάλογος για τη δομή των «ντιμπέιτ» στην Ελλάδα γίνεται λίγο πριν από τη διοργάνωσή τους και λίγο μετά. Ποτέ στο ενδιάμεσο.

Από τα 20 λεπτά μιας τηλεοπτικής συζήτησης, μόνο τα 5-6 αφορούν την πραγματική πολιτική. Τα υπόλοιπα αφορούν τις δημοσκοπήσεις και τα ντιμπέιτ, τη διαδικασία δηλαδή της πολιτικής...

Στην συνέντευξη τύπου της ΔΕΘ, ο κ. Καραμανλής δεν ρωτήθηκε τα ουσιαστικά...

Περάσαμε ένα καλοκαίρι ξεφυλλίζοντας σελίδες επί σελίδων των εφημερίδων για το τι σχεδιάζει ο πρωθυπουργός...

Συγκρίνοντας μήλα και πορτοκάλια φτιάχνεται κλίμα απαγορεύσεων. Στρεβλώνοντας την πραγματικότητα πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία να επιχειρήσουν λογοκρισία στα ΜΜΕ.

Για να καταλάβουμε, πού μαζεύονται τα παπαγαλάκια πρέπει να κοιτάξουμε την τροφική αλυσίδα.

Πολλάκις το πολιτικό κόστος διογκώνεται τεχνητά από το μιντιακό σύστημα. Οχι μόνο για τους γνωστούς λόγους, αλλά για την εντυπωσιοθηρία.

Οταν στο χρηματιστήριο των ΜΜΕ η τιμή των ανούσιων εντάσεων είναι υψηλή και η τιμή του προγραμματικού λόγου είναι χαμηλή, τότε δημιουργείται κίνητρο στους πολιτικούς να παράγουν σε όλο μεγαλύτερες δόσεις το πρώτο.

Σύμφωνα με μια νέα θεωρία τα γκάλοπ δεν πρέπει μόνο να χαράσουν πολιτική, οφείλουν να απονέμουν και δικαιοσύνη.

Οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν σαν τις χήνες του Καπιτωλίου: προειδοποιούν για κινδύνους. Κάποιοι, θέλουν να τις σφάξουν επειδή κάνουν πολύ θόρυβο και δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν.

Δεν κατανοούμε πώς η παράλειψη της Ελλάδος από το ταξίδι του Ομπάμα έγινε επίσκεψη του Aμερικανού προέδρου στο Φανάρι, η επίσκεψη στο Φανάρι έγινε κατόπιν συνάντησης μακράς διαρκείας με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και τελικά η συνάντηση μακράς διαρκείας κατέληξε δεκάλεπτη.

Η απουσία της πολιτικής από τον δημόσιο βίο έχει να κάνει περισσότερο με τα ΜΜΕ, παρά με τους πολιτικούς.

Το Δεκέμβριο, λοιπόν, είχαμε μια διπλή αποτυχία του πληροφοριακού συστήματος της ελληνικής κοινωνίας, ο βασικός κορμός του οποίου συντίθεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Η φιλοσοφία του Μπαράκ Ομπάμα για την πολιτική και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.