Όταν κάποιος αργεί δεν μπορεί να απεργήσει και αντιστρόφως. Είδατε πολλές απεργίες να γίνονται κατά τις αργίες ή τα σαββατοκύριακα; Οι απεργίες γίνονται μόνο τις εργάσιμες μέρες, διότι αλλιώς δεν έχουν νόημα.
Πολλά χρόνια τώρα, τα συνδικάτα φωνάζουν -στις όλο και μικρότερες συγκεντρώσεις τους- ότι «η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία». Κατηγορούν, μάλιστα, το δολερό αστικό κράτος ότι εκφυλίζει την «Ημέρα της Εργατιάς». Ότι παραπλανεί τις μάζες και τις στέλνει στους αγρούς να μαζέψουν άνθη. Πολεμά χρόνια τώρα να κάνει την Πρωτομαγιά απεργία και φέτος -που έχει την ευκαιρία- επιμένει πως η Πρωτομαγιά είναι …αργία. (σ.σ.: Της εργατιάς ή των λουλουδιών; Δεν το διευκρινίζει…)
Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Τα συνδικάτα αυτοβούλως κήρυξαν ως ημέρα αργίας (;) απεργίας (;) της Πρωτομαγιάς την επόμενη Τετάρτη 11 Μαΐου. Σύμφωνα δε με όσα διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» «προσδίδουν στο φετινό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς το χαρακτήρα αναμέτρησης με την κυβέρνηση της Ν.Δ. Με τα πολλά μέτωπα που άνοιξε η κυβέρνηση, κυρίως όμως με την επίθεση που προετοιμάζεται στο εργασιακό καθεστώς όπως είναι σήμερα θεσμοθετημένο -και με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση στην αγορά εργασίας- και με τις ασαφείς προθέσεις ως προς το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, έχουν προκληθεί μεγάλες ανησυχίες και αντιδράσεις στο χώρο των εργαζομένων και συνταξιούχων, που είναι εύλογο να εκφραστούν την επόμενη εβδομάδα, μέσω των κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ».
Ως εδώ καλά! Δουλειά της κυβέρνησης είναι να νομοθετεί για το καλό του τόπου, των συντεχνιών να μάχονται για τη βολή τους και των εργαζομένων να απεργούν όποτε νιώθουν ότι απειλούνται τα δικαιώματά τους.
Ο ελληνικός παραλογισμός ξεκινά μετά την απόφαση του αρμόδιου υφυπουργού Εσωτερικών κ. Απόστολου Ανδρεουλάκου, ο οποίος υπέπεσε στο βαρύ «αμάρτημα» να στείλει εγκύκλιο στις δημόσιες υπηρεσίες χαρακτηρίζοντας εργάσιμη ημέρα την 11η Μαΐου.
Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Σπ. Παπασπύρος ερωτήθηκε από την «Ελευθεροτυπία» αν πρόκειται η οργάνωση να αντιδράσει στην απόφαση του κ. Ανδρεουλάκου να μην είναι αργία η Πρωτομαγιά. Εκείνος απάντησε πως «δεν διανοείται κάτι τέτοιο, γιατί θεωρεί πως η επέτειος της εργατικής Πρωτομαγιάς είναι απεργία, μέρα αγωνιστική για τους εργαζόμενους… Με τέτοιες αποφάσεις, η Εργατική Πρωτομαγιά μετατράπηκε σε γιορτή των λουλουδιών και εκδρομών».
Με αυτόν τον τρόπο ο μουσάτος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ μας εισήγαγε στο βασίλειο του απόλυτου παραλογισμού -κι επειδή σ’ αυτή τη χώρα και τα αυτονόητα χρήζουν εξήγησης πρέπει να δούμε εξαρχής τη διαφορά «αργίας» και «απεργίας». Κατ’ αρχήν όταν κάποιος αργεί δεν μπορεί να απεργήσει και αντιστρόφως. Είδατε πολλές απεργίες να γίνονται κατά τις αργίες ή τα σαββατοκύριακα; Οι απεργίες γίνονται μόνο τις εργάσιμες μέρες, διότι αλλιώς δεν έχουν νόημα.
Aρα, η ΑΔΕΔΥ πρέπει να αποφασίσει. Ή η Πρωτομαγιά είναι απεργία και η 11η Μαΐου είναι εργάσιμη μέρα ή είναι αργία όπότε ας πάψουν να μας ζαλίζουν τ’ αυτιά με συνθήματα του τύπου «δεν είναι αργία είναι απεργία». Αλλά πάλι, αν η Πρωτομαγιά είναι αργία υπάρχει νόμος του ελληνικού κράτους (από την εποχή μάλιστα του Ανδρέα Παπανδρέου) που απαγορεύει τη μετάθεση αργιών. Οπότε, όσοι δεν δουλέψουν την 11η Μαΐου απεργούν, δεν αργούν.
Στην ουσία, βέβαια, η κουτοπονηριά των συνδικαλιστών έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνήθισαν τόσο πολύ στην κρατική δίαιτα, ώστε να θέλουν και τις απεργίες κρατικοδίαιτες. Θέλουν τα οφέλη των όποιων διεκδικήσεών τους, αλλά δεν θέλουν το κόστος του αγώνα τους. Αλλά, πάλι, αυτή δεν είναι η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία στη χώρα μας; Γιατί να μην γίνουν δημοσιοϋπαλληλικοί και οι αγώνες των εργαζομένων;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.5.2005
