Υπάρχει μια συνομοταξία ΠΑΣΟΚων, που πιστεύει ότι η κυβέρνηση όφειλε να παραιτηθεί άμα τη ορκωμοσία της.
Σαν πολύ δεν βιάζονται μερικοί ΠΑΣΟΚοι; Ο λόγος για όλους εκείνους που κοιτούν τα γκάλοπ και μεγαλοφώνως αναρωτιούνται «ακόμα;», για εκείνους που ανοίγουν το πρωί την τηλεόραση κι αν ακούσουν τη φράση «ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής» ξαναβάζουν το κοστούμι στην ντουλάπα μουρμουρίζοντας: «Δεν πάει άλλο! Κάτι πρέπει να γίνει με το ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν έπεσε ακόμη η Νέα Δημοκρατία».
Υπάρχει μια συνομοταξία ΠΑΣΟΚων, που πιστεύει ότι η κυβέρνηση όφειλε να παραιτηθεί άμα τη ορκωμοσία της. Το γεγονός ότι δρασκελίζει το 19ο μήνα της ζωής της το χρεώνουν στον αρχηγό τους, ξεχνώντας ότι εξαιτίας αυτών το ΠΑΣΟΚ έχασε την κυβέρνηση.
Η τάση των «ακόμα;» απαρτίζεται κυρίως από τις γλίτσες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκείνους που θεωρούν ότι η εξουσία ανήκει φυσικώ δικαιώματι στο ΠΑΣΟΚ, ότι είναι ιστορικό ατύχημα που δεν έχουν Μερσεντές με οδηγό. Η στάση τους είναι συνέχιση της αλαζονείας με άλλα μέσα: Ως κυβερνώντες πίστευαν ότι δεν μπορεί να χάσουν, ως αντιπολίτευση πιστεύουν ότι δεν μπορεί παρά να κερδίσουν.
Η στάση των «ακόμα;» είναι προσβλητική και για τους πολίτες και για τη Δημοκρατία. Καταρχήν, υπάρχει μια πολύ πρόσφατη ετυμηγορία του 45% του ελληνικού λαού, με σαφή χρονικό ορίζοντα. Αυτός είναι 48 μήνες είτε βολεύει τους «ακόμα;» είτε όχι. Σύμφωνα με το Σύνταγμα ο λαός καλείται κάθε τέσσερα χρόνια για να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά των κυβερνώντων, αλλά και των αντιπολιτευόμενων. Τότε κρίνει και τους μεν και τους δε.
Αυστηρότερα την κυβέρνηση, σύμφωνα με τις προτάσεις που καταθέτει την αντιπολίτευση.
Ο λαός δεν βιάζεται όπως αυτοί. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις τάσσεται με συντριπτική πλειοψηφία κατά των πρόωρων εκλογών. Δεν συμμερίζεται την αγωνία των «ακόμα;» για τις καρέκλες. Την απεχθάνεται και περιμένει ν’ ακούσει σοβαρό λόγο για τη λύση των προβλημάτων του. Αντ’ αυτών ακούει εμβριθείς αναλύσεις πώς γίνεται να χάνει η Νέα Δημοκρατία και να μην κερδίζει το ΠΑΣΟΚ. Αντί ν’ ανοίξουν τα στραβά τους στην πολυπλοκότητα των ζητημάτων, ασχολούνται πέριξ του Κολωνακίου με κουτσομπολιά και αριθμούς. Τρεις μονάδες η λαϊκή δυσαρέσκεια, τρεις η παράσταση νίκης, έξι το λαδόξιδο.
Φυσικά, δεν κατανοούν κάτι. Αν η φθορά της Νέας Δημοκρατίας είναι ραγδαία, αυτή δεν θα την καρπωθεί το ΠΑΣΟΚ. Οι ψηφοφόροι, που εύκολα εγκαταλείπουν το μαντρί, το κάνουν για πολύ λαϊκιστικούς λόγους. Δεν θα το κάνουν επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης έπεσε από το 4% στο 3,5% ούτε διότι δεν μειώθηκε το έλλειμμα. Συνήθως, η άμεση απογοήτευση είναι προϊόν ενός διορισμού που ήλπιζαν και δεν έγινε, επιδομάτων που δεν πήραν κ.λπ. Η χαρά, δηλαδή, των λαϊκιστών και των άκρων.
Κάθε κυβέρνηση κρίνεται σκληρά για τις πράξεις ή τις παραλείψεις της κι έτσι πρέπει να κρίνεται. Είναι κομμάτι της δουλειάς που οφείλει να φέρει σε πέρας η αντιπολίτευση. Η τάση όμως των «ακόμα;» δεν κάνει καν αυτό. Δεν κρίνουν την κυβέρνηση για όσα έκανε, αλλά για το γεγονός ότι παρέλειψε να τους αδειάσει τη γωνιά. Για το γεγονός ότι κάθε πρωί αναγκάζονται να ξαναβάζουν το κοστούμι πίσω στην ντουλάπα. Είναι προφανές πως πρέπει να το συνηθίσουν. Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι σε 28 μήνες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.10.2005
