Δεν έχουμε ξένες επενδύσεις σ’ αυτή τη χώρα. Τις θέλουμε όμως; Με τον οικολογικό ολοκληρωτισμό που έχουμε δημιουργήσει δεν υπάρχει περιθώριο ξένων επενδύσεων.
Οι εκλογές τέλειωσαν. Μικρή σημασία έχει αν το αποτέλεσμα της κάλπης θα δείχνει Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Ο μεγάλος νικητής και αυτών των εκλογών θα είναι ο κ. Λαφαζάνης κι όσα αυτός πρεσβεύει. Θα είναι ο ιδιότυπος οικολογικός ολοκληρωτισμός που έχει επιβληθεί σ’ αυτή τη χώρα, οποίος σταμάτησε έργα, επενδύσεις και προκοπή. Η Αριστερά και η Πρόοδος βασιλεύει -ανεξαρτήτως κυβέρνησης- σ’ αυτή τη χώρα κι όσοι δεν μας πιστεύουν ας ρωτήσουν τους κατοίκους της Ηλείας που περίμεναν να ξεμπλοκαριστεί η δαιδαλώδης γραφειοκρατία μπας και υπάρξει τουριστική ανάπτυξη στην περιοχή. Ας όψεται η μόνιμη πολιτική ατολμία -δυστυχώς και των δύο μεγάλων κομμάτων- απέναντι στο «προοδευτικό» συνονθύλευμα, το οποίο αφού δεν μπόρεσε να κερδίσει τον καπιταλισμό αποφάσισε να μην του επιτρέψει να ανθίσει σ’ αυτή τη χώρα.
Όσοι επίσης δεν μας πιστεύουν μπορούν να ρωτήσουν και τους κατοίκους της Κυψέλης οι οποίοι ζουν καθημερινά το πρόβλημα έλλειψης στάθμευσης στην περιοχή. Πριν 15 χρόνια ο τότε δήμαρχος Αθηναίων κ. Μιλτιάδης Έβερτ αποφάσισε να φτιάξει ένα υπόγειο πάρκινγκ στην Πλατεία Κυψέλης. Ξεσηκώθηκε σύμπασα η Αριστερά και η Πρόοδος (τρομάρα μας!) Το διακύβευμα ήταν 15 ψωραλέα δένδρα επί της Πλατείας. Τι κι αν υποσχέθηκε ο κ. Έβερτ, ότι θα μεταφυτευθούν. Η Αριστερά και η Πρόοδος προχώρησε στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Συναυλίες και συλλογή υπογραφών. Τελικά το έργο δεν έγινε κι όσοι κάτοικοι της Κυψέλης είχαν τότε υπογράψει βρίζουν σήμερα χειρότερα από τους εννιά βουλευτές που υπέγραψαν την τροπολογία του Πόρτο Καράς.
Παράδειγμα δεύτερον. Πριν μια δεκαετία περίπου ο μεγιστάνας της Virgin κ. Ρίτσαρντ Μπράνσον μαγεύτηκε από την Ύδρα και θέλησε να κάνει μια μεγάλη τουριστική μονάδα. Είχε ολοκληρωμένο επιχειρηματικό σχέδιο το οποίο προέβλεπε ακόμη και λεπτομέρειες π.χ. να διαφημίζεται η μονάδα (και κατ’ επέκταση η Ύδρα) στις πτήσεις των αερογραμμών Virgin. Ξεσηκώθηκε πάλι η Αριστερά και η Πρόοδος -ως και συναυλίες διαμαρτυρίας έξωθεν του ΕΟΤ είχε κάνει η κ. Δόμνα Σαμίου- και φυσικά ο κ. Μπράνσον πήρε των ομματιών του κι έφυγε. Μαζί του βέβαια έφυγαν και μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν.
Έχουμε πρόβλημα σοβαρό. Δεν έχουμε ξένες επενδύσεις. Τις θέλουμε όμως; Η μεγαλύτερη ξένη επένδυση που ήταν να γίνει στη Χαλκιδική αποτράπηκε γιατί θα έπληττε την τουριστική ανάπτυξη του τόπου. (Σ.Σ.: Στην περίπτωση μάλιστα της TVX καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε και την πολυεθνική εταιρία. Αυτό κι αν είναι νίκη για τις συνεπείς αντικαπιταλιστικές δυνάμεις της χώρας!) Aντε να αποκλείουμε τα χρυσωρυχεία ως παράγοντα ανάπτυξης. Τα ξενοδοχεία τα θέλουμε; Απ’ ότι αποδείχτηκε τις τελευταίες μέρες όχι. Τι μας μένει; Λογισμικό. Σιγά μην αφήσουμε την Microsoft να έρθει στην Ελλάδα. Όσοι επισκέφθηκαν τα κεντρικά της κτίρια στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον θα διαπίστωσαν ότι είναι ένα θαυμάσιο κτιριακό συγκρότητα στη μέση ενός (θεός φυλάξοι!) δάσους. Τι μας απομένει; Ο «ρούμς του λετ» τουρισμός, ο οποίος φυσικά βλάπτει το περιβάλλον, την αισθητική του χώρου, και φυσικά την οικονομία.
Πρέπει η ελληνική κοινωνία να αποφασίσει ποιο μοντέλο ανάπτυξης θέλει. Αν θέλει να παραμείνει δέσμια του σημερινού αριστερού λαϊκισμού δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα πρέπει να συνηθίσουμε και πιθανώς ν’ αγαπήσουμε την υπανάπτυξη και το έλλειμμα επενδύσεων. Δεν είναι κακό να μην υπάρχουν επενδύσεις σε μια χώρα. Δεκάδες τριτοκοσμικές χώρες δεν έχουν. Απλώς πρέπει για μια ακόμη φορά να αποφασίσουμε: ή θα σπάσουμε αυγά ή δεν θα κάνουμε ομελέτα.
Όσο για τα φληναφήματα περί μιας άλλης ανάπτυξης πρέπει να διευκρινιστούν. Διότι κάθε «άλλος κόσμος είναι εφικτός». Ακόμη κι ένας χειρότερος απ’ αυτόν που ζούμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30.1.2004
