Eνα βιβλίο ιστορίας ποτέ δεν μπορεί να είναι πλήρες. Ούτε καν όταν βγει σε εκατοντάδες τόμους. Γι’ αυτό όσοι προβεβλημένοι επικρίνουν το βιβλίο δεν το κάνουν για τις ελλείψεις του. Πολιτικό είναι το πρόβλημά τους, όχι ιστορικό…
Η αλήθεια είναι ότι όποιο βιβλίο κι αν ανοίξει κανείς, όλο και κάποια έλλειψη θα επισημάνει. Σημαντική; Και ναι και όχι. Είναι θέμα υποκειμενικής κρίσης.
Αρα, αν θέλει κάποιος να απαξιώσει ένα βιβλίο αναφέροντας ελλείψεις, σίγουρα θα το καταφέρει. Ακόμη κι αν αυτό είναι το πολύτομο έργο «Η Ιστορία του Ελληνικού Εθνους». Είναι βέβαιον κάτι δεν θα έχει για την Εξοδο του Μεσολογγίου. Οπως είναι σίγουρο ότι λείπουν πολλά από το, μόλις 138 σελίδων, εγχειρίδιο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Εχει γίνει της μόδας τελευταία, διάφοροι σύλλογοι, σωματεία κ.λπ. να ζητούν την απόσυρση του βιβλίου. Αυτό έγινε και την περασμένη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη, σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο «Ομιλος για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία» του κ. Στέλιου Παπαθεμελή. Πέρα από τα ανοίκεια που ακούστηκαν (ο κ. Κ. Ζουράρις χαρακτήρισε τους πραγματικούς πανεπιστημιακούς «συνοικιακούς επιστήμονες»), πρέπει να σημειώσουμε ότι το αίτημα για απόσυρση του βιβλίου, επειδή αφιερώνει μόνο 5 σελίδες στη Μικρασιατική Καταστροφή, αποτελεί πρόοδο για τον τόπο. Το 2002, οι διαμαρτυρίες που έφθαναν στο υπουργείο για το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου, αφορούσαν ζητήματα του τύπου «για τη σφαγή στο τάδε χωριό αφιερώνει τρεις αράδες, ενώ για τη σφαγή στο δείνα χωριό αφιερώνει εννέα».
Ρίχνοντας όμως λάδι στη φωτιά πρέπει να επισημάνουμε τη σιωπή των Ελλήνων Εβραίων ή του… «παγκόσμιου σιωνισμού» για τις ελλείψεις που έχει το εν λόγω εγχειρίδιο σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Τρεις αράδες όλο κι όλο -κι αυτές αφυδατωμένες- αφιερώνονται στο μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνα. Ετσι, υπό τον «ουδέτερο τίτλο» «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», τα παιδιά μας διδάσκονται: «Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα πεδία των μαχών χάνουν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι. Μεγάλες καταστροφές προκαλούνται. Η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αποτελούν από τις τραγικότερες στιγμές αυτού του πολέμου». Και το γλωσσάρι της ίδιας σελίδας αναφέρει: «Ολοκαύτωμα: ο αφανισμός μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Εδώ, η εξόντωση του Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς» (σελ. 109).
Στα παραπάνω λοιπόν κάποιος θα μπορούσε να παρατηρήσει: Η λέξη «έγκλημα» για τον μαζικό αφανισμό ανθρώπων λόγω καταγωγής δεν αναφέρεται πουθενά. Ούτε καν ο αριθμός των νεκρών. Αφήστε, δε, το γεγονός ότι η εν λόγω αναφορά έχει κι ένα ορθογραφικό λάθος: «Η εξόντωση του Εβραίων» αναφέρει το επίμαχο απόσπασμα. Είναι τυχαίο το συγκεκριμένο «του», ή είναι προϊόν κάποιου υπόγειου αντισημιτισμού;
Ετσι κι αλλιώς, το βιβλίο δεν μπορεί να είναι μέρος της παγκοσμιοποιημένης συνωμοσίας που κατήγγειλε στην εκδήλωση ο κ. Παπαθεμελής («το παρόν βιβλίο είναι προϊόν ενός μεταλλαγμένου ιδεολογικού εκσυγχρονισμού, που διαπερνά όλα τα κόμματα και χρηματοδοτείται από τους ισχυρούς της παγκοσμιοποίησης», είπε). Γίνεται συνωμοσία και δη παγκοσμιοποιημένη χωρίς τους Εβραίους;
Στα σοβαρά τώρα, κι επειδή υπάρχουν φανατικοί και στην εβραϊκή διασπορά (το «Ιδρυμα Σιμόν Βίζενταλ», π.χ., δεν το έχει σε τίποτε να εκδώσει καμιά καταγγελία): Eνα βιβλίο ιστορίας ποτέ δεν μπορεί να είναι πλήρες. Ούτε καν όταν βγει σε εκατοντάδες τόμους. Γι’ αυτό όσοι προβεβλημένοι επικρίνουν το βιβλίο δεν το κάνουν για τις ελλείψεις του. Πολιτικό είναι το πρόβλημά τους, όχι ιστορικό…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 16.2.2007
