Κάθε απαγόρευση στη διακίνηση πληροφορίας είναι χειρότερη από έγκλημα. Είναι ανοησία. Και δεν μπορεί να εφαρμοστεί, αλλά και το κύρος των νόμων πλήττει.
«Την εποχή του μπινγκ-μπανγκ του ελληνικού Χρηματιστηρίου τα τηλέφωνα στις εφημερίδες είχαν πάρει φωτιά. Διάφοροι φίλοι κι απίθανοι γνωστοί καλούσαν τους επί παντός επαΐοντες δημοσιογράφους κάνοντας μια και μόνο ερώτηση: “υπάρχει καμιά πληροφορία για κάποιο καλό χαρτί”; Το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί στις δημοσιογραφικές αίθουσες. Τα τηλέφωνα θα αρχίσουν να χτυπούν και διάφοροι θα ρωτούν: “Εχεις καμιά καλή δημοσκόπηση;”».
Αυτά γράφαμε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης «γκαλοπαγόρευσης, (19/2/2004) και τα ίδια ισχύουν σήμερα. Σε λίγες μέρες πέφτει ένα αντισυνταγματικό πέπλο στην πληροφόρηση. Σύμφωνα με μια παλιά διάταξη, που ανανέωσε αυτή η κυβέρνηση, απαγορεύεται η δημοσιοποίηση αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων «για το καλό» των ψηφοφόρων. Ετσι, όμως, φτιάχνουμε μια ιδιότυπη μαύρη αγορά πληροφοριών. Διάφορα πολιτικά παπαγαλάκια θα διακινούν «εμπιστευτικές πληροφορίες» για τη διαφορά που θα κυμαίνεται από +5 έως -5%. Απαγορεύοντας την πληροφόρηση ενισχύουμε την παραπληροφόρηση.
Φέτος όμως θα υπάρξει μια ουσιώδης διαφορά. Διάφοροι δικτυακοί τόποι, που κανείς δεν γνωρίζει πόθεν κρατάει η σκούφια τους, υπόσχονται να δημοσιεύσουν δημοσκοπήσεις σπάζοντας την απαγόρευση που όλα τα κόμματα επιβάλλουν στα παραδοσιακά ΜΜΕ (εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση). Ετσι όμως δημιουργούνται δύο τύποι πληροφόρησης και δύο τύποι υποκειμένων της πληροφόρησης. Πρώτον θα έχουμε ένα Μέσον, που εκ των πραγμάτων οι διωκτικές αρχές δεν μπορούν να αγγίξουν (η «κατάρριψη των sites» είναι δυσκολότερη από την «κατάρριψη των δορυφόρων» του αείμνηστου Δημήτρη Μαρούδα) και δεύτερον οι τεχνολογικά επαρκείς πολίτες θα έχουν σφαιρικότερη πληροφόρηση, από τους τεχνολογικά αναλφάβητους.
Στην εποχή του Διαδικτύου καμιά λογοκρισία δεν μπορεί να επιβληθεί. Η πληροφορία θα βρει τρόπους να ξεπεράσει κάθε διακομματική απαγόρευση. Μόνο που ενός απαγορευτικού μέτρου μύρια κακά έπονται. Πρώτον τα παραδοσιακά Μέσα τίθενται διά νόμου σε δυσχερέστερη θέση, έναντι των νέων Μέσων με ό,τι σημαίνει αυτό στον ανταγωνισμό που υπάρχει για την «καρδιά και μυαλό» των πολιτών. Δεύτερον: υπονομεύεται περαιτέρω η αντικειμενική πληροφόρηση. Μια δημοσκόπηση κάτω από ένα βαρύ τίτλο κάποιου Μέσου, έχει περισσότερα εχέγγυα αντικειμενικότητας. Τουλάχιστον, ξέρουμε ποιος τη δημοσιοποιεί.
Κάθε απαγόρευση στη διακίνηση πληροφορίας είναι χειρότερη από έγκλημα. Είναι ανοησία. Και δεν μπορεί να εφαρμοστεί, αλλά και το κύρος των νόμων πλήττει.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 24.8.2007
