Η πολιτική του «δωρεάν» δημιούργησε και ρατσισμό στη Θέρμη. Τα ίδιο πρόβλημα έχει όλη η Ελλάδα: Η αναντιστοιχία εκείνων που πληρώνουν κι εκείνων που καρπώνονται τις υπηρεσίες.
Οι δημοτικές αρχές Θέρμης στη Θεσσαλονίκη πήραν μια αξιέπαινη πρωτοβουλία. Απεφάσισαν να δρομολογήσουν δημοτικά λεωφορεία εκεί που οι αστικές συγκοινωνίες δεν εξυπηρετούσαν τους δημότες τους. Μπράβο τους, γιατί έτσι πρέπει να λειτουργεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Γνωρίζοντας καλύτερα, από οιονδήποτε γραφειοκράτη του κέντρου, τις τοπικές ανάγκες, παρεμβαίνουν και δίνουν λύσεις σε τοπικό επίπεδο.
Οι αρχές του Δήμου Θέρμης όμως, ασπάστηκαν και το παλιό λαϊκίστικο δόγμα που θέλει τις υπηρεσίες να δίνονται «δωρεάν» στο λαό. Το «δωρεάν» μπαίνει σε εισαγωγικά διότι, ως γνωστόν, τίποτε δεν είναι τζάμπα σ’ αυτόν τον κόσμο. Το ονομαστικό κόστος της δημοτικής συγκοινωνίας είναι 180.000 ευρώ ανά έτος, ποσό που αναλογεί σε κάθε νοικοκυριό περί τις 15.000 δρχ.
Ποίος όμως θα απολαμβάνει τις υπηρεσίες, που οι 16.000 κάτοικοι του Δήμου Θέρμης χρηματοδοτούν; Το ορθόν είναι να μετακινούνται εκείνοι που πληρώνουν. Και πως διασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρχουν τσαμπατζήδες; Οι οδηγοί των λεωφορείων κάνουν ένα πρόχειρο έλεγχο σε όσους ανεβαίνουν και αποκλείουν -εν πολλοίς αυθαίρετα- εκείνους που δεν μοιάζουν …κοντοχωριανοί. Φυσικό είναι να αποκλείονται πρώτα οι οικονομικοί μετανάστες. Έχουν «περίεργη» προφορά, διαφορετικό ενδυματολογικό κώδικα -φωνάζουν από μακριά πως είναι «ξένοι»- άρα δεν δικαιούνται να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που ο λαός της Θέρμης πληρώνει.
Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα. Δικαίως ξεσηκώθηκαν οι οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών και κατήγγειλαν τον δήμαρχο Θέρμης κ. Θεόδωρο Παπαδόπουλο για «ρατσισμό». Δεν μπορεί να αποκλείονται κάποιοι από δημόσια μέσα μεταφοράς, μόνο και μόνο γιατί είναι από τη Σόφια ή από τη Λάρισα (ο αποκλεισμός ισχύει για όλους). Ο δήμαρχος ανταπάντησε ότι στα λεωφορεία θα μπαίνουν μόνο όσοι έχουν πάρει από το Δήμο μια ειδική κάρτα μόνιμου κατοίκου του Δήμου (ή ίσως να κυκλοφορούν και με περιβραχιόνιο, θα σκεφθούν κάποιοι κακεντρεχείς).
Εδώ γεννάται το δεύτερο πρόβλημα: η έκδοση της «κάρτας εντοπιότητας» προσθέτει αφανώς στο κόστος. Είναι γραφειοκρατία: κάποιοι υπάλληλοι πρέπει να δουλέψουν για να εκδοθούν οι κάρτες διαχωρισμού γηγενών και μη. Άρα το κόστος των 180.000 ευρώ/έτος αυξάνει. Δύο υπάλληλοι να χρησιμοποιηθούν για την έκδοση 160.000 καρτών δημιουργείται πρόσθετο κόστος 28.000 ευρώ ανά έτος (μίνιμουμ). Συνεπώς τα νοικοκυριά της Θέρμης πρέπει να πληρώνουν περί τις 20.000 δρχ. το χρόνο για να εξυπηρετηθεί η λαϊκιστική πολιτική του δημάρχου που θέλει «”δωρεάν” υπηρεσίες στο λαό».
Δημιουργούνται όμως κι άλλα προβλήματα: Αν π.χ. κάποιος κάτοικος της Θέρμης θέλει να φέρει μερικά άτομα εκτός Δήμου στο σπίτι του, τι πρέπει να κάνει; Να κάνει ειδική αίτηση στο Δήμο για να μετακινηθούν με τα λεωφορεία (που τα πληρώνει δια των φόρων του) οι καλεσμένοι; Μύλος…
Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα, όμως, αν στην δημοτική συγκοινωνία υπήρχε εισιτήριο; Όχι ακριβό, ίσα-ίσα να καλύπτει το κόστος. Ουδείς θα ασχολιόταν με την καταγωγή εκείνων που ανεβαίνουν στα λεωφορεία. Αντιθέτως: θα παρακαλούσαν τους ξένους (Έλληνες και μη) να τα χρησιμοποιήσουν για να πάει καλύτερα η δημοτική συγκοινωνία. Δεν θα γεννιόταν ο ανορθολογισμός με κάρτες και περιβραχιόνια. Οι κάτοικοι δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις 20.000 δρχ. ανά έτος -χρησιμοποιούν, δεν χρησιμοποιούν τα λεωφορεία. Τέλος ο δήμαρχος θα ασχολιόταν με τα πραγματικά προβλήματα του Δήμου, αντί να μπει σε μια διελκυστίνδα καταγγελιών και ανταπαντήσεων για ρατσισμό.
Όμως, στην Ελλάδα το να πληρώνει κάποιος το κόστος των ατομικών του επιλογών (π.χ. της επιλογής χρήσης ενός λεωφορείου) θεωρείται νεοφιλελεύθερο και συνεπώς ανάλγητο. Το να αποκλείονται κάποιοι από μια υπηρεσία (λόγω καταγωγής ή τόπου κατοικίας) θεωρείται κοινωνικά δίκαιο και συνεπώς σοσιαλιστικό.
Ο μύλος του «τζάμπα» που δημιουργήθηκε στο Δήμο Θέρμης θα μπορούσε να λυθεί απλά: με την έκδοση εισιτηρίων. Κανείς δεν θα αποκλειόταν και οι κάτοικοι του Δήμου Θέρμης θα ήταν κατά 15-20.000 δρχ. πλουσιότεροι. Αλλά αυτό δεν εμπίπτει στα σοσιαλιστικά ιδεώδη με τα οποία μεγαλώσαμε και συνεπώς αποκλείεται.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.10.2003
