Eπιδειξίες κατ’ εξακολούθησιν είχε πάντα ο κόσμος, απλώς τώρα έχουν και τα τεχνικά μέσα να παγκοσμιοποιήσουν το προϊόν τους.
Σε μια εποχή που οι τεχνολογικές απειλές για την προστασία της ιδιωτικής ζωής γίνεται θέμα όλο και πιο έντονων συζητήσεων φαινόμενα ηθελημένης απογύμνωσης της προσωπικής ζωής θα μπορούσαν ίσως να χαροποιήσουν κάποιους που εχθρεύονται την ιδέα της απόλυτης προστασίας των προσωπικών πληροφοριών. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί «ιδού! οι άνθρωποι απωθούνται από την ιδέα της ιδιωτικής ζωής, δεν τους αρέσει η μοναξιά στο “σπίτι-κάστρο” όπως το θέλουν μερικοί».
Δεν είναι όμως έτσι. Όλοι εκείνοι που βάζουν μια κάμερα μέσα στο σπίτι τους και δημοσιοποιούν σε όλη την υφήλιο τις προσωπικές τους στιγμές, δεν μπορεί μα είναι παρά παθολογικές περιπτώσεις, σαν εκείνες που βγάζουν τα εσώψυχα τους στα reality shows όλης της υφηλίου. Eπιδειξίες κατ’ εξακολούθησιν είχε πάντα ο κόσμος, απλώς τώρα έχουν και τα τεχνικά μέσα να παγκοσμιοποιήσουν το προϊόν τους. Aυτό που κάνουν είναι στην ουσία μια ανταλλαγή. Δίνουν το μόνο πράγμα που έχουν – την προσωπική τους ζωή – για να αποκτήσουν αυτό που σε άλλες εποχές δεν θα μπορούσαν ούτε να φανταστούν: λίγα λεπτά διασημότητας. Ίσως να είναι μια ψυχολογική ανάγκη, μια κραυγή προς τον κόσμο «είμαστε κι εμείς εδώ, παρακαλώ προσέξτε μας».
Aπό την άλλη πλευρά, αν το καλοσκεφτούμε, ακόμη κι αυτή η τεχνολογία έχει το σπέρμα του εκδημοκρατισμού μέσα της. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για τον εκδημοκρατισμό των show-biz. Aυτό που μέχρι τώρα ήταν «προνόμιο» των γαλαζοαίματων των σταρ του θεάματος – να μην τους αφήνουν δηλαδή στην ησυχία τους οι παπαράτσι – γίνεται τώρα κεκτημένο της απλής νοικοκυράς στα Ανω Λιόσια, μόνο που στην περίπτωση αυτή παπαράτσι και φωτογραφιζόμενος είναι ένας κι ο αυτός.
Tέλος, και αυτή η πρακτική έχει τον κύκλο της. Tώρα τα «τύπου Truman-shows» έχουν μεγάλες θεαματικότητες γιατί είναι νέο φρούτο στην μικρή οθόνη. Kάποτε οι άνθρωποι θα βαρεθούν να βλέπουν ανούσιες πραγματικές ιστορίες καθημερινότητας και οι τηλεοπτικοί παράγωγοι θα πρέπει να βρουν νέα κόλπα για να πλήξουν την πλήξη μας. Aπλώς ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα είναι λιγότερο άρρωστα…
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» 4.6.2000
