Πως χάνεται αυτή η καταπληκτική ευκαιρία να καταγγελθεί η αγορά και ο νεοφιλελευθερισμός;
Αυτά τα ρωτήματα δεν τέθηκαν ακόμη στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Κάποιοι μπορεί να βρουν πεδίο δόξης λαμπρό βρίζοντας την εξ ορισμού καταραμένη αγορά που πάντα βρίσκει τρόπους να ικανοποιεί και τις πιο ποταπές ανάγκες των ανθρώπων. Δεν πρέπει, φυσικά, να ξεχάσουν και τον επάρατο νεοφιλελευθερισμό ο οποίος τρυπώνει παντού κι εκμεταλλεύεται ότι αγνό έχει ο άνθρωπος, όπως π.χ. την άδολη αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Η επιχειρηματολογία μπορεί να πάει και μακρύτερα: Με τα «ποδοσφαιροδάνεια» αλλοτριώνονται και οι παραδόσεις του έθνους. Κάποτε για να δει κανείς ποδόσφαιρο μπορούσε να πάει μέχρι το γήπεδο της πόλης του. Άντε -αν ήταν πλούσιος- και σε μια γειτονική πόλη για τα εκτός έδρας παιγνίδια. Τώρα ο καπιταλισμός και η καταναλωτική κοινωνία σπρώχνει τους φιλάθλους να φτάσουν δυτικότερα από τις στήλες του Ηρακλέους. Κι όχι για κάποιον ευγενή σκοπό (π.χ. να φέρουν τα χρυσά μήλα των εσπερίδων) αλλά με την ελπίδα ότι θα φέρουν κάποιο κύπελλο.
Και καλά! Αυτοί οι αιμοδιψείς τραπεζίτες εκμεταλλεύονται την λατρεία της μπάλας. Η κοινωνία δεν πρέπει να πάρει θέση δια του κράτους; Θα μείνουμε παθητικοί θεατές ενώ κάποιοι συμπολίτες μας οδηγούνται στην καταστροφή; Δεν πρέπει να τεθούν όροι και όρια στην ασυδοσία της αγοράς; Δεν πρέπει εκείνος που πάει να πάρει «ποδοσφαιροδάνειο» να υποχρεούται να φέρει μαζί του και καμιά δεκαριά πιστοποιητικά όπως π.χ. ότι δεν έχει παιδιά, ότι δεν είναι άνεργος, ή/και ότι δεν είναι παντρεμένος (δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται με τόσες ωραίες φιλάθλους που κυκλοφορούν στα στάδια. Η μέθη του ποδοσφαίρου μπορεί να χαλάσει και σπίτια).
Υπάρχει κρίση στην κρατικοπαρεμβατική Αριστερά του τόπου. Μάλλον έχει κουραστεί και δεν παίρνει πλέον θέση στα καυτά ζητήματα του ελληνικού λαού. Ένας τρόπος υπάρχει μόνο να ξεκουνηθεί: έμαθαν άραγε στον Περισσό ότι όσοι πάρουν τα στυγνά «Πόρτο-δάνεια» και πάνε να δούνε το ματς, θα προστατεύονται από «Άβακς» του ΝΑΤΟ;
Aσχετο υστερόγραφο: Ενδιαφέρουσα όλη αυτή η συζήτηση περί ελληνοποίησης του Ομοσπονδιακού προπονητή κ. Ότο Ρεχάγκελ. Βεβαίως, να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, αν θέλει. Μια απορία μόνο υπάρχει: αν σε κάποια διοργάνωση παρελάσει η Εθνική μας ομάδα, θα επιτρέψουμε στο Γερμανό να σηκώσει την ελληνική σημαία;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30.6.2004
