Ολόκληρη η συζήτηση για την επιρροή των ΜΜΕ καταλήγει σε ένα βαθύ ανορθολογισμό. Κι αυτό, γιατί η συζήτηση γίνεται πλέον επί του φανταστικού με αόρατες «εξουσίες» της μελάνης ή των ραδιοκυμάτων.
Τελικά, αν πιστέψουμε τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, οι νομοθεσίες περί «βασικού μετόχου» χρειάζονταν. Διότι απ’ όσα δήλωσε προχθές στο ραδιοσταθμό «Flash» οι πολιτικοί μας δεν νομοθετούν με γνώμονα τη λογική, αλλά με βάση τι γράφουν οι εφημερίδες. Δήλωσε λοιπόν ο κ. Βενιζέλος για την ψήφιση της ατυχούς συνταγματικής διατάξεως περί «βασικού μετόχου»: «Όταν ψηφίστηκε η διάταξη αυτή, ψηφίστηκε υπό την πίεση των εφημερίδων και υπό την πίεση της τότε αντιπολίτευσης της Ν.Δ. που δεν επείθετο από αυτά που έλεγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ήθελε να περιληφθούν στο Σύνταγμα όσο γίνεται πιο αναλυτικές, λεπτομερείς και σκληρές ρήτρες».
Καταρχήν, εμείς οι αδαείς πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση κυβερνά και η αντιπολίτευση ελέγχει. Μπορεί η αναθεώρηση του Συντάγματος να απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις, αλλά η μετάθεση ευθυνών στους ώμους της αντιπολίτευσης δεν περιποιεί τιμή για την τότε κυβερνώσα πλειοψηφία. Αλλά πάλι αν ευθύνονται οι «κακούργες εφημερίδες», μπαίνουν πολλά ερωτήματα.
Σύμφωνα με το θρύλο, αυτή τη χώρα κυβερνούν διά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης τα διαπλεκόμενα. Αυτά, δε, είναι τόσο ισχυρά που χρειάστηκε η Βενιζέλεια αναθεώρηση για να καμφθούν. Αν όμως κυριαρχούν τα διαπλεκόμενα διά των εφημερίδων, τότε γιατί οι εφημερίδες να πιέζουν ώστε να υπάρξει «βασικός μέτοχος»; Ήθελαν να αυτοκτονήσουν; Αν πάλι υπήρχαν «αντιδιαπλεκόμενες» εφημερίδες με μεγαλύτερη επιρροή από τις «διαπλεκόμενες», τότε τι χρειαζόταν ο «βασικός μέτοχος», αφού οι «δυνάμεις της αντιδιαπλοκής» νικούσαν κατά κράτος τις «δυνάμεις του κακού»;
Λογικός μύλος; Φυσικά. Ολόκληρη η συζήτηση για την επιρροή των ΜΜΕ καταλήγει σε ένα βαθύ ανορθολογισμό. Κι αυτό, γιατί η συζήτηση γίνεται πλέον επί του φανταστικού με αόρατες «εξουσίες» της μελάνης ή των ραδιοκυμάτων.
Η ιστορία του «βασικού μετόχου» είναι ένα κεφάλαιο που σύντομα πρέπει να κλείσει με την ερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Καλός κι άγιος είναι ο νέος νόμος που περνά τώρα η κυβέρνηση -τουλάχιστον τιμωρεί εκείνον που πράττει το αδίκημα της εκβίασης πολιτικών και όχι άπαντες τους μετόχους (μέχρι και τους συγγενείς των μετόχων) μιας επιχείρησης- αλλά δεν φτάνει. Το νέο Σύνταγμα που θα προκύψει από την αναγκαία πλέον αναθεώρηση θα πρέπει να είναι Σύνταγμα Αρχών. Λιτό και λειτουργικό, και όχι φλύαρο χωρίς εφαρμογή. Όπως είναι το σημερινό.
Κάποιοι πιθανώς να σκεφτούν πως δεν τρέχει τίποτε με το να έχουμε καμιά σαρανταριά συνταγματικές διατάξεις ανενεργές, όπως εξάλλου γίνεται με το άρθρο 14, οι περισσότερες διατάξεις του οποίου δεν απέκτησαν ποτέ εκτελεστικό νόμο, όπως π.χ. η παράγραφος 8 του άρθρου 14 που λέει: «Nόμoς oρίζει τις πρoϋπoθέσεις και τα πρoσόντα για την άσκηση τoυ δημoσιoγραφικoύ επαγγέλματoς».
Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι ανελεύθερες διατάξεις, έστω ανενεργές, παραμένουν επικίνδυνες. Ποτέ κανείς δεν ξέρει στην πολιτική αν θα φτιαχτεί η συγκυρία έτσι ώστε οι ανενεργές θηλιές να αρχίσουν να σφίγγουν το λαιμό της ελευθερολογίας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.11.2005
