Κλείνουν τα ΑΕΙ στην Ελλάδα, επειδή συνεδριάζουν οι υπουργοί Παιδείας στη Νορβηγία. Κι αυτός δεν είναι ο μόνος παραλογισμός στην ελληνική ανώτατη παιδεία…
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι να προχωρήσεις μπροστά, αλλά μόνο ένας για να παραμείνεις στάσιμος.
Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ (Αμερικανός πολιτικός)
Το πρόβλημα με τον ανορθολογισμό σε αυτή τη χώρα δεν είναι ότι, απλώς, επιβιώνει. Γίνεται, πλέον, ενδημικός. Κυριαρχεί ακόμη κι εκεί όπου έπρεπε να βασιλεύει ο ορθός λόγος. Όπως είναι η ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία κλείνει για μια ακόμη φορά επί τριήμερον τα πανεπιστήμια, επειδή -άκουσον, άκουσον!- θα συνεδριάσουν στο Μπέργκεν της Νορβηγίας οι υπουργοί Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτός ο παραλογισμός -να κλείνουν, δηλαδή, τα ΑΕΙ στην Ελλάδα επειδή συνεδριάζουν οι υπουργοί Παιδείας στη Νορβηγία- είναι συνήθης παραλογισμός και δεν προξενεί πλέον καμιά εντύπωση. Υπάρχει, όμως, και σύνθετος παραλογισμός, τον οποίο εκφράζει διαχρονικά η Ομοσπονδία των Πανεπιστημιακών και ρητά σε μια τελευταία συνέντευξή του ο νέος πρόεδρός της κ. Λάζαρος Απέκης.
Μιλώντας λοιπόν, στην «Ελευθεροτυπία» ο κ. Απέκης μας αποκαλύπτει φρικτές συνωμοσίες, στις οποίες ο ίδιος και οι συνάδελφοί του προτάσσουν τα κρατικοδίαιτα στήθη τους: «Με πρόσχημα τη βελτίωση της “απασχολησιμότητας” των αποφοίτων», λέει ο πρόεδρος της συντεχνίας των πανεπιστημιακών, «το Πανεπιστήμιο ωθείται, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, να μετατρέψει τις σπουδές σε μια συγκεκριμένη επιστήμη σε σύντομης διάρκειας κατάρτιση. Δηλαδή, να παράγει αποφοίτους όχι με στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο, που αντέχει στο χρόνο, αλλά με εφόδια εξειδικευμένα και άρα γρήγορα “αναλώσιμα”.». («Όχι σε πτυχία- εξπρές», «Ελευθεροτυπία», 16.5.2005)
Μέχρις εδώ υπάρχει κάποια λογική. Αριστερή μεν, λογική δε. Ο πρόεδρος της συντεχνίας των Πανεπιστημιακών μας λέει με άλλα λόγια τα εξής: Η αγορά χρειάζεται κάποιου τύπου στελέχη. Εμείς, ως αριστεροί και τσακωμένοι με τον καπιταλισμό, αρνούμαστε να παράγουμε αυτά τα στελέχη. Προτιμούμε στα πανεπιστήμια να ασχολούμαστε με το «φύλο των αγγέλων» ή το «πρόβλημα της δομής και της συγκυρίας στη φεουδαρχία». Το «απροϋπόθετο πανεπιστήμιο» που μας σέρβιρε ο μακαρίτης Ζακ Ντεριντά υπάρχει μόνο στην Ελλάδα: Κάποιοι φορολογούμενοι πληρώνουν και κάποιοι πληρώνονται για να κάνουν ό,τι γουστάρουν.
Έλα όμως, που αυτές τις υπηρεσίες, τις οποίες χρειάζεται η αγορά και τα δημόσια πανεπιστήμια (πάντα στο πλαίσιο του …«απροϋπόθετου») αρνούνται να τις προσφέρουν και δεν θέλουν να αφήσουν και κανένα άλλο να τις προσφέρει. Διότι στην ίδια συνέντευξη ο κ. Απέκης είναι λάβρος κατά των παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, μη κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων, και κρούει τον «κώδωνα κινδύνου» για τα επαγγελματικά δικαιώματα των απόφοιτων από τα προαναφερθέντα πανεπιστήμια.
Με άλλα λόγια, μια συντεχνία παλεύει για τη βολή της (κι αυτό είναι θεμιτό σε μια Δημοκρατία -αρκεί να βρίσκονται κορόιδα φορολογούμενοι που πληρώνουν), δεν επιθυμεί να αλλάξει, αλλά θέλει να παραμείνει στάσιμη ολόκληρη η κοινωνία μη τυχόν και δεχτούν την πίεση της αλλαγής οι «ιερές αγελάδες» των κρατικών ΑΕΙ.
Το δόγμα «μην πειράζετε τη βολή μας» είναι εμφανές και σε ένα ακόμη σημείο της συνέντευξης. Λέει ο κ. Απέκης: «Η αξιολόγηση είναι εγγενής, μέσα στη λειτουργία του Πανεπιστημίου. Οι πανεπιστημιακοί κρίνονται για το συνολικό έργο τους, από αρμόδια εκλεκτορικά όργανα, είτε για να καταλάβουν μια θέση είτε για να εξελιχθούν. Οι φοιτητές κρίνονται για τις επιδόσεις τους και ασκούν, συμμετέχοντας νομίμως στα ακαδημαϊκά όργανα, κριτική στην εκπαιδευτική διαδικασία», λες και κανείς δεν ξέρει πώς κρίνονται οι φοιτητές (ειδικά εκείνοι που συμμετέχουν νομίμως στα ακαδημαϊκά όργανα) και κυρίως πώς κρίνονται οι ακαδημαϊκοί στα εκλεκτορικά όργανα.
«Είναι πλέον συνήθης τακτική του υπουργείου Παιδείας η συκοφάντηση των πανεπιστημιακών», αποφαίνεται ο κ. Απέκης. Μα, δεν χρειάζεται να κάνει κάτι τέτοιο το υπουργείο. Το καταφέρνουν μια χαρά μόνοι τους…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.5.2005
