Οι αποφάσεις των Ανεξάρτητων Αρχών κρίνονται. Δεν παρακάμπτονται…
Πολλές φορές επιχειρηματολογήσαμε από αυτήν εδώ τη στήλη για το παράλογο του αιτήματος να προστατεύεται η ιδιωτική ζωή σε δημόσιο χώρο. Γράφαμε ότι «o δημόσιος χώρος είναι δημόσιος σε όλα του και φυσικά στην εικόνα. Οπως δεν μπορεί κάποιος να ζητάει σεβασμό του απορρήτου της τηλεφωνικής του συνδιάλεξης, όταν μιλάει φωναχτά μέσα σε ένα γεμάτο λεωφορείο, έτσι δεν μπορεί να ζητάει προστασία της ιδιωτικότητάς του όταν κάνει ακροβατικά στην Ομόνοια. Οτιδήποτε γίνεται στους δρόμους ή τις πλατείες αποτελεί δημόσια περιουσία και όχι ιδιωτική υπόθεση. Η προστασία της ιδιωτικής ζωής πρέπει να είναι δρακόντεια μόνο σε ιδιωτικούς χώρους.» («Καθημερινή» 17.1.2007). Διαφωνήσαμε με την αλά καρτ ευαισθησία της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ) που επέτρεψε τη μαγνητοσκόπηση όσων «διαδηλώνουν στα γήπεδα» και απαγόρευε τη μαγνητοσκόπηση όσων διαδηλώνουν στους δρόμους και πλείστες άλλες αποφάσεις της.
Οι διαφωνίες αυτές, όμως (τις οποίες προφανώς συμμερίζεται και η κυβέρνηση και η εισαγγελία του Αρείου Πάγου), δεν σημαίνουν ότι πρέπει να καταργηθεί στην πράξη η Αρχή. Οι αποφάσεις της κρίνονται, επικρίνονται και τελικά καταλήγουν στο αρμόδιο δικαστήριο για να καταργηθούν, εφόσον κριθούν άδικες. Και αρμόδιο δικαστήριο είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας και όχι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή νομιμότητας και παρανομίας την οποία δυστυχώς οι κ. Γ. Σανιδάς και Σ. Χατζηγάκης έσβησαν. Είναι η τυπική λειτουργία του νόμου. Οπως κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει βασανιστήρια για να αποσπάσει μια ομολογία, ακόμη και αν είναι απολύτως σίγουρος ότι ο κρατούμενος είναι ένοχος, έτσι δεν μπορεί να παρακάμπτεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη Αρχή, ακόμη και αν οι αποφάσεις της είναι εξόφθαλμα λάθος ή μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα τη μη αποτροπή εγκληματικών πράξεων (όπως είναι η δράση των κουκουλοφόρων κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων).
Για τέτοιες περιπτώσεις ο νομοθέτης έχει προβλέψει διαδικασίες προσβολής των αποφάσεων στα δικαστήρια και το ΣτΕ. Αυτές οι διαδικασίες αφορούν τις αποφάσεις όλων των Ανεξάρτητων Αρχών, όχι μόνο για τα προσωπικά δεδομένα. Απόδειξη; Μόλις χθες το διοικητικό εφετείο Αθηνών ακύρωσε το πρόστιμο που επέβαλε η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων στον ΟΤΕ και χαρακτήρισε νόμιμη τη διακοπή σύνδεσης σε εναλλακτικό πάροχο, παρά την αντίθετη γνωμοδότηση της ΕΕΤΤ.
Η τήρηση της τυπικής νομιμότητας δεν είναι ένα ανούσιο διαδικαστικό θέμα. Αφορά τον πυρήνα της κοινωνικής συμβίωσης. Οι νόμοι δεν ψηφίζονται για να εφαρμόζονται κατά το δοκούν και ανάλογα με τις περιστάσεις. Εχουν διαρκή ισχύ, άλλως νομιμοποιείται η δράση όλων των παραβατών, οι οποίοι κατά την άποψή τους υπηρετούν υψηλότερους σκοπούς.
Οι Ρωμαίοι έλεγαν «σκληρός ο νόμος, αλλά νόμος». Αντιστοίχως για κάποιες αποφάσεις των Ανεξάρτητων Αρχών ισχύει το «ανόητες αποφάσεις, αλλά αποφάσεις». Ισχύουν μέχρι τα επιφορτισμένα για την κατάργησή τους δικαστήρια αποφασίσουν ότι δεν έχουν πλέον ισχύ. Η παράκαμψή τους απλώς τραυματίζει το κύρος των νόμων. Ολων των νόμων και όχι μόνο αυτού που ρυθμίζει τη λειτουργία της Αρχής.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.11.2007
