Ποια είναι τα όρια ενός σκιτσογράφου; Ή καλύτερα: μπορεί να έχει όρια η γελοιογραφία;
Ποια είναι τα όρια ενός σκιτσογράφου; Ή καλύτερα: μπορεί να έχει όρια η γελοιογραφία; Αν «ναι», ποιος τα θέτει; Τα ερωτήματα αυτά τέθηκαν εκ νέου στη συζήτηση για την ελευθερία του Τύπου μετά τον τερματισμό της συνεργασίας ενός βραβευμένου σκιτσογράφου νεοζηλανδικής εφημερίδας, ο οποίος κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό. Ο Μάλκομ Έβανς συνεργαζόταν για 7 χρόνια με την εφημερίδα «Χέραλντ» της Νέας Ζηλανδίας, η οποία σημειωτέον είναι η μόνη εθνικής εμβέλειας.
Τα σκίτσα του όμως εξόργισαν την εκεί εβραϊκή κοινότητα με αποκορύφωμα εκείνο στο οποίο είχε αντικαταστήσει ένα «Α» της λέξης «Απαρτχάιντ» με το άστρο του Δαβίδ. Οι διαμαρτυρίες υπήρξαν έντονες. Κατηγορήθηκε για προσβολή θρησκευτικών συμβόλων, μιας και το άστρο του Δαβίδ είναι το σύμβολο της εβραϊκής θρησκείας. Η εφημερίδα σταμάτησε τη συνεργασία με τον σκιτσογράφο.
Ο Μάλκομ Έβανς απάντησε ότι δεν είναι αντισημίτης, απλώς η κατάσταση στα κατεχόμενα είναι άσχημη. «Πιστεύω ότι οι αναγνώστες θεωρούν τη γελοιογραφία ως ανεξάρτητο σχόλιο του γελοιογράφου», δήλωσε. «Αν μεταλλάξεις τεχνητά την οπτική σου τότε απατάς τους αναγνώστες σου…»
Δεν είναι η πρώτη φορά που απολύεται σκιτσογράφος επειδή ενόχλησε το κοινό της εφημερίδας. Και μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο Ρέξ Μπάμπιν ενόχλησε διότι θυμήθηκε το Βιετνάμ και ζητήθηκε η απόλυσή του από την εφημερίδα «Σακραμέντο Μπι».
Οι απολύσεις θέτουν ένα τεράστιο ζήτημα στη δημοσιογραφία: την λογοκρισία που ασκούν οι αναγνώστες στο όνομα της πολιτικής ορθότητας. «Υπάρχει ο κίνδυνος», είχε γράψει η Μορίν Ντόντ στους New York Times «να δημιουργηθεί μια εσφαλμένη εξίσωση μεταξύ δημοφιλίας και ορθότητας, μεταξύ του αρεστού και της αλήθειας». Και είχε δίκιο…
Τα σκίτσα των Μάλκομ Έβανς και Ρέξ Μπάμπιν που προκάλεσαν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.8.2003
