Ο λαϊκισμός έχει κοντά ποδάρια. Το αποδεικνύουν οι «Τάσεις» της MRB. Μόνο 0,3% των ελλήνων πολιτών (στατιστικά αμελητέο ποσοστό) πιστεύει πως «οι περισσότεροι πολιτικοί νοιάζονται για το τι σκέφτονται άνθρωποι σαν κι έμενα».
Κατά την διάρκεια της τελευταία κακοκαιρίας ένας κάτοικος του Καπανδριτίου ωρυόταν μπροστά στην κάμερα. «Είμαστε τρεις μέρες αποκλεισμένοι και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς αρμόδιος να έρθει να δει αν έχουμε να φάμε ή όχι. Πεινούσαμε και κανείς δεν νοιάστηκε.» Η κριτική του, αν και παράλογη (στο Καπανδρίτι χιονίζει κάθε χρόνο και η πιθανότητα αποκλεισμού είναι μεγάλη) έχει βάση. Ο εν λόγω πολίτης πίστεψε στο προεκλογικό χαΐδεμα αυτιών στο οποίο επιδίδονται όλοι οι πολιτικοί. Aκουσε τόσες φορές τον κ. Σημίτη να λέει πως θα είμαστε δίπλα σε κάθε πολίτη και θεώρησε πως ο πρωθυπουργός πρέπει να περάσει μια βόλτα από το σπίτι του όταν έχει τρία μέτρα χιόνι. Και να του φέρει και μερικές κονσέρβες που δεν φρόντισε να αγοράσει, άσχετα αν ζει στο Καπανδρίτι…
Ο εν λόγω πολίτης πιθανότατα να πίστεψε και τον κ. Κουλούρη ότι η ακρίβεια είναι μια σκοτεινή συνομωσία κάποιων μεσαζόντων ενάντια σε εκατομμύρια πολίτες κι όταν είδε τις τιμές να ανεβαίνουν «κατάλαβε» ότι είτε οι πολιτικοί δεν νοιάζονται γι’ αυτόν, είτε ότι υπάρχουν σκοτεινές συναλλαγές («διαπλοκή») με τους καρχαρίες της αγοράς.
Ο εν λόγω πολίτης πιθανότατα να πίστεψε και την σοσιαλιστική θεωρία που λούζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια (ότι το κέρδος είναι ενάντια στο δημόσιο συμφέρον) και είναι σίγουρος ότι αν κάποιος κερδίζει τον κλέβει. Είναι σίγουρος ότι οι κοινωνικο-οικονομικές διεργασίες είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος και τα κέρδη του ενός είναι ζημία πολλών. Είναι σίγουρος ότι η αγορά είναι ένας εύσχημος τρόπος κλοπής και συνεπώς το κράτος πρέπει να έχει ένα χωροφύλακα σε κάθε πάγκο της λαϊκής για να ελέγχει την «αισχροκέρδεια». Είναι σίγουρος δε ότι κάθε κέρδος είναι «αισχροκέρδεια» –όρος που δεν πρέπει να απαντάται σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου.
Οι πολιτικοί έφτιαξαν το 72% των πολιτών που στη δημοσκόπηση της MRB δηλώνουν ότι «κανείς (ή πολύ λίγοι) νοιάζονται για ανθρώπους σαν κι εμένα». Οι πολιτικοί έφτιαξαν τον λαϊκισμό που τους κατατρύχει. Το λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ έφτιαξε ένα φαντασιακό περιβάλλον. Σ’ αυτό το περιβάλλον ζουν σήμερα οι Έλληνες, οι οποίοι πιστεύουν ότι θα ευημερήσουν (άσχετα αν προσπαθήσουν), θα συνταξιοδοτηθούν με παχυλές συντάξεις (άσχετα αν δουλέψουν), ότι θα επιδοτηθούν (άσχετα αν έχουν σοδειά ή όχι), ότι θα επιχειρήσουν και σίγουρα θα επιτύχουν (άσχετα αν κάνουν τις σωστές επιλογές ή όχι). Οι πολιτικοί λειτουργούν ως «άγγελοι εξάγγελοι» και φυσικά στο τέλος το πληρώνουν.
Ο λαϊκισμός έχει κοντά ποδάρια. Το αποδεικνύουν οι «Τάσεις» της MRB. Μόνο 0,3% των ελλήνων πολιτών (στατιστικά αμελητέο ποσοστό) πιστεύει πως «οι περισσότεροι πολιτικοί νοιάζονται για το τι σκέφτονται άνθρωποι σαν κι έμενα». Μόνο τρεις στους χίλιους. Οι υπόλοιποι, κάποια στιγμή της ζωής τους πίστεψαν δικαίως ότι αν το ζητήσουν και ποτάμια θα τους φέρουν. Πίστεψαν πως είναι η προσωποποίηση του (κατά την αλήστου ΠΑΣΟΚικής μνήμης) «κυρίαρχου λαού». Πίστεψαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι οι πολιτικοί (και φυσικά το κράτος το οποίο διαφεντεύουν) είναι ένα είδος υπηρέτριας καθενός μας. Έτσι έμαθαν τον έλληνα πολίτη. Αυτά περιμένει…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.2.2004
