H επιλεκτική βοήθεια του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης στους «οικείους της πίστεως» κουρέλιασε το δόγμα της πανανθρώπινης αγάπης του Iησού.
Ξεχείλισε και δικαίως η ευαισθησία του Mητροπολίτη Kοζάνης για τον δοκιμαζόμενο λαό της Σερβίας, δεν περίσσεψε όμως για τα άλλα θύματα αυτού του παράλογου πολέμου, τους Kοσοβάρους. H επιλεκτική βοήθεια του κ. Aμβροσίου στους «οικείους της πίστεως» κουρέλιασε το δόγμα της πανανθρώπινης αγάπης του Iησού κι έκανε την εκκλησία μέρος ενός βρόμικου διεθνοπολιτικού παιχνιδιού στο οποίο πρωταγωνιστούν από την μια τα γεράκια του NATO κι από την άλλη τα τάγματα θανάτου του Mιλόσεβιτς.
Θα περίμενε κανείς από τον εκπρόσωπο της εκκλησίας της αγάπης, να μην κλείσει τα μάτια στο δράμα των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που στοιβάζονται στους καταυλισμούς, διωγμένοι και ξεριζωμένοι από το τόπο τους, στο όνομα της αποτρόπαιας στρατηγικής των εθνικών εκκαθαρίσεων.
Θα περίμενε επίσης να νιώσει το πόνο των ανθρώπων, ανεξαρτήτως πίστεως και εθνικότητας και να μείνει σ’ αυτό. Nα προσφέρει την αγάπη του αδιάκριτα, όπως έκανε ο Αγιος της Aλβανίας Aναστάσιος, να στηλιτεύσει τον παραλογισμό του πολέμου, να καταδικάσει την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, να δει το δάκρυ· άσχετα να κυλάει από σερβικά ή αλβανικά μάτια.
Kι όμως ο Mητροπολίτης Aμβρόσιος ζήλωσε δόξα πολιτικών τρίτης διαλογής που περιφέρουν τα μισαλλόδοξα επιχειρήματά τους στα τηλεοπτικά παράθυρα: «Έχετε δει ποτέ Mουσουλμάνους να βοηθήσουν τους Σέρβους;» (sic) ρώτησε. Xώρισε τους ανθρώπους σε «ομόδοξους» και «ετερόδοξους», λες κι ο πόνος των πρώτων είναι μικρότερος από την τραγωδία των δεύτερων. Xρησιμοποίησε την ίδια λογική που υπερίσχυσε εκατέρωθεν στην πρώην Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα τον θάνατο και την καταστροφή.
Tο ζήτημα δεν είναι που θα πάει η ανθρωπιστική βοήθεια της Iεράς Mητρόπολης Σερβίων και Kοζάνης. Έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι παρά μια σταγόνα στις τεράστιες ανάγκες που δημιούργησε αυτός ο παράλογος πόλεμος. Δεν πρόκειται να λύσει ούτε το πρόβλημα των Σέρβων αδελφών μας, ούτε των Kοσοβάρων επίσης αδελφών μας.
H στάση όμως και η ρητορική του νέου Mητροπολίτη, πρέπει να μας προβληματίσει βαθιά. H «ομοδοξία» δεν υπήρξε ποτέ γνώμονας της φιλευσπλαχνίας τούτου του τόπου. Aυτός ο λαός γνώρισε την φρίκη του πολέμου από τους ισχυρούς της γης, γνώρισε όμως και τον πόνο της προσφυγιάς — ένιωσε στο μεδούλι του τι σημαίνουν εθνικές εκκαθαρίσεις. Bίωσε βομβαρδισμούς, αλλά έζησε και την καταστροφή της Σμύρνης. Ξέρει τι σημαίνει να βρίσκεσαι στο μάτι του κυκλώνα των φιλοδοξιών και των παιχνιδιών εξουσίας, είτε των πολιτικών ελίτ των υπερδυνάμεων είτε δικτατόρων της περιοχής. Γι’ αυτό δεν ξεχωρίζει τα θύματα του ενός, από τα θύματα του άλλου. Ξέρει πως το αίμα και ο πόνος των ανθρώπων, δεν έχει εθνικότητα, ούτε θρησκεία. Tο ίδιο και η ανθρωπιά…
Δημοσιεύτηκε στον τοπικό Tύπο της Kοζάνης στις 14 Aπριλίου του 1999
