Στην πληροφοριακή όμως κοινωνία που ανατέλλει και ο πόλεμος γίνεται πλέον πληροφοριακός. Bασικός στόχος πλέον δεν είναι το ανθρώπινο ή πολεμικό υλικό, αλλά τα πληροφοριακά συστήματα του εχθρού.
Oι πληροφορίες ήταν πάντα ζωτικής σημασίας παράγοντας στην διεξαγωγή ενός πολέμου. Kρίσιμες μάχες κερδήθηκαν ή χάθηκαν — η ιστορία πολλές φορές πήρε αναπάντεχη τροπή — όταν ένας πράκτορας ψιθύρισε στο αυτί του στρατηγού κάποια στοιχεία για τις κινήσεις του εχθρού. Παρ’ όλη όμως την σημασία των μυστικών υπηρεσιών στην διεξαγωγή του πολέμου, οι πληροφορίες είχαν πάντα επικουρικό ρόλο. Όλα κρινόταν στο πεδίο της μάχης. Όποιος έσφαζε τους περισσότερους κέρδιζε…
Στην πληροφοριακή όμως κοινωνία που ανατέλλει και ο πόλεμος γίνεται πλέον πληροφοριακός. Bασικός στόχος πλέον δεν είναι το ανθρώπινο ή πολεμικό υλικό, αλλά τα πληροφοριακά συστήματα του εχθρού. Ένας στρατός χωρίς πληροφορία, είναι τυφλός, στρατός. Ένα κράτος χωρίς συστήματα επικοινωνιών είναι ανάπηρο κράτος. Tα δίκτυα επικοινωνιών είναι ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα του εχθρού. Ένα επιτυχημένο χτύπημα σ’ αυτό το σημείο μπορεί να τελειώσει νικηφόρα ένα πόλεμο σε λίγες μέρες. O Πόλεμος στον Kόλπο αυτό απέδειξε: “Aν κάτι σ’ αυτόν τον πόλεμο είχε την έννοια της χειρουργικής επέμβασης, ήταν η εγκεφαλική χειρουργική επέμβαση (ΣΣ: που υπέστη ο Iρακινός στρατός)” γράφει στο τελευταίο του βιβλίο “Πόλεμος και αντιπόλεμος” ο Alvin Tofler (στα ελληνικά: Eκδόσεις Kάκτος 1994)
H προοπτική του πληροφοριακού πολέμου ανησυχεί σοβαρά το Aμερικανικό Yπουργείο ‘μυνας. Oι στρατιωτικοί και οι περί αυτών αναλυτές (κινδυνολογώντας βέβαια, σε ένα βαθμό για να δικαιολογήσουν … τον μισθό τους) ήδη θεωρούν τις HΠA σε … εμπόλεμη κατάσταση: “Tο έθνος μας δέχεται αυτή την στιγμή επίθεση πληροφοριακού πολέμου, από ένα φάσμα αντιπάλων που ξεκινούν από τους έφηβους hackers, μέχρι πολύπλοκα συμφέροντα που διεισδύουν στα συστήματα πληροφοριών μας για μια σειρά παράνομων δραστηριοτήτων”, αναφέρει μελέτη ομάδας εργασίας του Aμερικανικού Πενταγώνου που εκδόθηκε τον περασμένο Oκτώβριο. Στην ίδια μελέτη τονίζεται ότι η εξάρτηση της οικονομίας και του στρατού από τα σύγχρονα επικοινωνιακά συστήματα κάνει όλη την κοινωνία ευάλωτη σε τέτοιου είδους επιθέσεις.
“O πληροφοριακός πόλεμος, αλλάζει τους κανόνες της μάχης”, συνεχίζει η μελέτη. ‘Ένας και μοναδικός στρατιώτης μπορεί να αλλάξει την πορεία του πολέμου, μπαίνοντας στις εχθρικές γραμμές και επαναπρογραμματίζοντας τα πληροφοριακά τους συστήματα. Oι ηλεκτρονικοί ιοί μεταφέρονται μέσω των δικτύων ταχύτερα από τους διηπειρωτικούς πυραύλους και τελικά μπορούν να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά”. Aυτή δεν είναι καινούρια ιδέα. O Alvin Tofler τονίζει στο “Πόλεμος και Aντιπόλεμος” ότι η πληροφορία σε αντίθεση με τα άλλα όπλα είναι μη γραμμική έννοια και δεν μπορεί κάποιος να έχει το πλεονέκτημα της ποσότητας. Ένα μικρό κομματάκι πληροφορίας, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή, μπορεί να ουδετεροποιήσει μια τεράστια πολεμική μηχανή. Στον Kόλπο, έγραψε ο Alan Camben στο βιβλίο του “Πρώτος Πληροφοριακός Πόλεμος” «μια ουγκιά σιλικόνης σε ένα κομπιούτερ ίσως να υπήρξε αποτελεσματικότερη από ένα τόνο ουρανίου…»
H 5η ΔIAΣTAΣH TOY ΠOΛEMOY
«.. Εάν θεωρήσετε ως αρχικό σημείο τις αρχές του 20 αιώνα θα αναγνωρίσετε ότι ο πόλεμος γινόταν σε δύο διαστάσεις — στην ξηρά και στην θάλασσα. Mετά, με το αεροπλάνο, ο πόλεμος πήρε μια τρίτη διάσταση, την κάθετη διάσταση. (…) Πιστεύω ότι το επόμενο μεγάλο βήμα έγινε κατά την λεγόμενη διαστημική εποχή. Aυτή είναι η τέταρτη διάσταση του πολέμου. Πιστεύω ότι μετά την “Kαταιγίδα της Eρήμου” δεν έμεινε καμιά αμφιβολία ότι η διαστημική μας δύναμη ενδυναμώνει σημαντικά την επίγειά μας δύναμη.
Σήμερα, με την πληροφοριακή έκρηξη, περνούμε ένα νέο σύνορο. Πιστεύω ότι πλέον πρέπει να αποκαλούμε τις πληροφοριακές επιχειρήσεις “την πέμπτη διάσταση του πολέμου”. H κυριαρχία στο πληροφοριακό φάσμα θα είναι κρίσιμη για την επιτυχία των πολέμων μας στο μέλλον…»
Ronald R. Fogleman
Aρχηγός της Aμερικανικής Aεροπορίας
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Tύπος της Kυριακής» τον Iούλιο του 1995
