Η σειρά του κ. Ανδρέα Γεωργίου

Μετά οκτώ χρόνια δικαστικής ταλαιπωρίας, αμέτρητων εξόδων και εξευτελισμού ως καταχραστή, ο πρώην πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του «Ελληνικού Φεστιβάλ» Γιώργος Λούκος αθωώθηκε ομοφώνως από Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών. Είχε κατηγορηθεί το 2015 για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, με αποτέλεσμα ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, να τον απομακρύνει από τη διοίκηση του οργανισμού.

Η κατηγορία στηρίχθηκε σε κάποια τιμολόγια που διπλοπληρώθηκαν. «Σε πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, σύμφωνα με το οποίο η “Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε.” είχε χρεώσει το ελληνικό Δημόσιο με 2.700.000 ευρώ, λόγω κακοδιαχείρισης των πληρωμών των προμηθευτών του οργανισμού. (…) Ερωτώμενος από την “Κ” πού κρίθηκε η υπόθεση, ο συνήγορος του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή κ. Ηλίας Αναγνωστόπουλος σημείωσε πως στο δικαστήριο έγινε φανερό ότι στο φεστιβάλ υπήρχαν τότε οργανωτικές αδυναμίες, με κυριότερη ότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν συγχρόνως και πρόεδρος, χωρίς να υπάρχει οργανωμένη οικονομική υπηρεσία με δικό της προϊστάμενο, με αποτέλεσμα η λειτουργία των οικονομικών υπηρεσιών να είναι υποτυπώδης και ανεπαρκώς ελεγχόμενη» («Καθη-μερινή», 21.6.2023).

Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος ταλαιπωρήθηκε για μία οκταετία γιατί το ελληνικό κράτος είναι φθηνό στις οργανωτικές δομές, αλλά ακριβό σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που καλούνται να λειτουργήσουν με αυτές. Αυτή η ταλαιπωρία είναι ένα σαφές μήνυμα «μείνε μακριά» σε όσους θέλουν να προσφέρουν στον τόπο. Εκτός και αν η Βουλή ψηφίσει «νομική ασυλία» ακόμη και στους καλλιτεχνικούς διευθυντές του φεστιβάλ, όπως έκανε για τους επιστήμονες που ασχολήθηκαν με τον κορωνοϊό, ή με τη διερεύνηση του ατυχήματος στα Τέμπη.

Ο κ. Λούκος δεν είναι ο μόνος που άφησε μια καλοπληρωμένη θέση στο εξωτερικό για να προσφέρει στη χώρα. Ενας άλλος Ελληνας της διασποράς ταλαιπωρείται δεκατρία χρόνια τώρα από «το ελληνικό κράτος και το κομματικό σύστημα που κάθε φορά το ιδιοποιείται» (Κύριο άρθρο, «Καθημερινή», 21.6.2023). Ο κ. Ανδρέας Γεωργίου άφησε επίσης μια καλοπληρωμένη θέση στο εξωτερικό για να μετρήσει τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας. Το έκανε με σπουδή και επάρκεια (όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά δουλεύουν με τα στατιστικά της νέας ΕΛΣΤΑΤ), αλλά τι το ήθελε; Ακόμη ταλαιπωρείται από μια πολιτικοδικαστική κλίκα, που προσπαθεί να προπαγανδίσει ότι δεν ήταν ελέφαντας το έλλειμμα 15,6% του 2009. Και στην περίπτωση του κ. Γεωργίου, το μήνυμα για όσους θέλουν να προσφέρουν στον τόπο είναι σαφές: «Μείνε μακριά»…