Ο νομοθετικός πληθωρισμός λειτουργεί όπως ο οικονομικός: Ευτελίζει την αξία των νόμων.
Μία από τις πρόσφατες φαεινές ιδέες του κ. Χρήστου Σπίρτζη ήταν να απαγορεύσει τη διέλευση των μεγάλων φορτηγών στους παραδρόμους (χωρίς διόδια) των εθνικών οδών. Ενα μήνα μετά την ψήφιση της σχετικής διάταξης, σε αυτούς τους δρόμους κυκλοφορούσαν πολλά φορτηγά και ελάχιστα επιβατηγά αυτοκίνητα. Λογικό, διότι η αστυνόμευση των εθνικών δικτύων είναι ελλιπής, πόσο δε μάλλον των παραδρόμων.
Τώρα ο κ. Σπίρτζης έχει κι άλλες φαεινές ιδέες για τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην κλιμάκωση των προστίμων αναλόγως του εισοδήματος (ή της φοροδιαφυγής) κάποιου οδηγού. Ανάμεσα στις «παραβάσεις αντικοινωνικής συμπεριφοράς», που θα τιμωρούνται με διοικητικές κυρώσεις όπως είναι η αφαίρεση της άδειας κυκλοφορίας και του διπλώματος, είναι και η ρίψη του τσιγάρου από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Αυτό δήλωσε περιχαρής ο ίδιος ο υπουργός, μιλώντας στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ «Στο κόκκινο» ανήμερα την επέτειο της Αλλαγής, 18.10.2017. Βεβαίως είναι κακό και κάποιες φορές επικίνδυνο να φεύγουν αποτσίγαρα από τα παράθυρα των αυτοκινήτων, αλλά πώς μπορεί να αστυνομευτούν οι οδηγοί που το κάνουν; Το υπόλειμμα είναι μικρό κι ένας τροχονόμος αδυνατεί να το δει· εκτός αν του έρθει στη μούρη. Αλλά εκτός αυτού ο υπάρχων ΚΟΚ προβλέπει ότι «δεν επιτρέπεται η απόρριψη από το όχημα οποιουδήποτε αντικειμένου, έστω και αν από αυτό δεν καθίσταται επικίνδυνη ούτε παρακωλύεται η κυκλοφορία. Δεν επιτρέπεται η απόρριψη από το όχημα κάθε αντικειμένου ή ουσίας που μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά ή να ρυπάνει το περιβάλλον».
Προς τι, λοιπόν, η επανανομοθέτηση του υπάρχοντος και μη εφικτού, κάτι που έκαναν πολλάκις και πολλοί άλλοι υπουργοί πριν από τον κ. Σπίρτζη; Η μία εξήγηση είναι οι δημόσιες σχέσεις του υπουργού. Μέτρα ανέφικτα είναι κατά κανόνα και περίεργα με αποτέλεσμα να εξάπτεται το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης. Μια δεύτερη εξήγηση είναι η ψευδαίσθηση της ισχύος που έχουν πολλοί πολιτικοί. Καταφεύγουν έτσι σε έναν περίεργο κανονικισμό: νομίζουν ότι λύνουν προβλήματα θεσπίζοντας απλώς απαγορεύσεις και μεταφέροντας το βάρος στις ήδη πολύ επιβαρυμένες διωκτικές αρχές.
Το πρόβλημα, βεβαίως, δεν είναι μόνο ότι η ΕΛ.ΑΣ. επιφορτίζεται να κυνηγά από τρομοκράτες μέχρι αποτσίγαρα. Είναι πως οι κανόνες που δεν εφαρμόζονται, έστω επειδή είναι ανεφάρμοστοι, καταρρακώνουν την αντίληψη που έχουν οι πολίτες για το κράτος δικαίου. Ολοι μαθαίνουν στην πράξη πως νόμος είναι κάτι που ψηφίζει η Βουλή και δεν είναι ανάγκη να εφαρμοστεί στον δρόμο.
Ο νομοθετικός πληθωρισμός λειτουργεί όπως ο οικονομικός: Ευτελίζει την αξία των νόμων και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι πολιτικοί σκέφτονται πριν βάλουν τις φαεινές ιδέες τους στο χαρτί και τις καταθέσουν προς ψήφιση στη Βουλή…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29.10.2017